Mijn nacht was helaas niet best maar dat werd goedgemaakt en beloond met een zonnetje in de ochtend. Al vroeg rijden andere campers weg als we op ons ticket zien dat we voor 10 uur weg moeten of een dag moeten bijbetalen. We pakken na het ontbijt snel in en doen de noodzakelijk huishoudelijke zaken zoals water bijtanken. En daar maken we voor de eerste keer in 25 jaar een fout door water te tappen uit een kraan die geen drinkwater is. Gelukkig heeft Sandra het gezien. Er zit niets anders op dan de tank helemaal leeg te laten lopen en opnieuw te vullen aan de kraan met drinkwater. Het kost even wat tijd maar liever dat dan straks allebei kosten en meer van dat soort zaken die we kunnen missen.

Rond kwart voor 11 gaan we opnieuw op weg en als snel kunnen we weer stoppen, nu om een kaartje te kopen voor weer een overtocht met veerboot, een flinke maat groter deze keer. We staan net in de rij als het laden begint en na ons komt er nog 1 auto het dek op en het hek gaat dicht. Om kwart over gaan de trossen los en we varen. Sandra blijft even bij Maxi in de camper en ik ga boven kijken. In het restaurant wordt al volop koffie gedronken en grote hamburgers naar binnen geschoven, ik pas even. Ik kijk even buiten op het voordek en ga terug naar de camper. Een kleine 3 kwartier na vertrek leggen we aan en snel gaan we weer op weg.

Het landschap is in tegenstelling het vorige eiland helemaal vlak, het lijkt Nederland wel. Maar dan zonder de doodgespoten gele akkers want alles is hier groen.De zon doet zijn best en het landschap ziet er zo gelijk een stuk leuker uit dan met regen. Het eerste doel van de dag zijn de Dodekalitten, een beeldengroep van wat beelden moeten worden, maar die sinds het begin in 2010 nog steeds niet af is. Het doel was elk jaar een nieuw beeld af te hebben maar dat is duidelijk niet gelukt omdat er maar 10 beelden staan. Het is een indrukwekkend gezicht en de door een computer op het moment gegenereerde geluid maakt het een bijna magische ervaring. De beelden zijn 7 tot 9 meter hoog en wegen rond de 20-25 ton per stuk! Sommige mensen zitten of staan in trance, anderen genieten net als wij van het moment en de bijzondere omgeving. Ze zon schijnt nu overvloedig en er staat weinig wind, het is er heerlijk toeven. Na een uurtje wordt het langzaam drukker en op het pad naar de beeldengroep toe zien we veel mensen onze kant opkomen. Wij vinden het wel mooi geweest zo en gaan weer op weg. Via een paar erg smalle weggetjes komen we weer op een doorgaande weg en met cruise control aan is het lekker rijden.

Omdat we het ook de komende dagen rustig willen en moeten doen pakken we in Guldborg een camping. Het is en goede keus want we kunnen zowaar buiten zitten in de zon! Het is een graad of 18 en heerlijk. We lunchen met aardbeien op brood en een kopje thee en genieten van de vele fluitende vogels. De camping grenst aan een bos en dat is duidelijk te horen en te ruiken.

We gaan met Maxi aan de wandel en lopen via een pad in het bos naar het stadje. Maxi snuift weer dat het een lieve lust is en geniet zichtbaar. Het stadje zelf stelt weinig voor en via de hoofdstraat lopen we weer terug terwijl de bewolking zich weer samenpakt. We zitten nog een halfuurtje voor de camper als de regendruppels zich weer melden. En met de regen is niet alleen de zon weg, ook de temperatuur daalt flink, buiten zitten is niet echt fijn meer.

Het was even zo, want ik ga heel voorzichtig douchen om de hechtingen in mijn neus er niet uit te halen, maar als ik weer buiten kom schijnt de zon weer. De handdoek kan drogen op de struik naast de camper en wij nemen er een glaasje op.

Toen we vanmiddag binnenkwamen op de camping vertelde de eigenaresse dat we naast de camping lekker kunnen eten. Het is een soort huiskamer restaurant waar ze kookt en wij beloofden te komen, dus dat doen we ook. Het is gezellig druk en na een lekker plankje met smeersels een plakjes ham komt er een heerlijke kip curry, met couscous en sinaasappel en cranberry’s. Het smaakt verrukkelijk en genieten van de “vrije avond” voor Sandra die niet hoeft te koken.

Terug in de hut nemen we kop koffie en een stukje van de kaneelstang die Sandra gisteren heeft gekocht, terwijl de regen weer op ons neerdaalt.

Geschreven door Salamijns.reisdagboek