De dag begint koel, winderig en druilerig. Wat een contrast met wat we de eerste week hebben gehad. Ik denk dat het hier in de Noordoostpolder altijd stevig waait.

Tegen elf uur zijn we bij museum Schokland. We kunnen met onze gereserveerde toegangspas, het is per slot van rekening nog steeds tijd van het coronavirus, het museum in.

Het eiland Schokland is eeuwenlang in gevecht geweest met het water van de Zuiderzee en pas met de inpoldering van Noordoostpolder in 1942 “gevrijwaard” van overstroming. De rondgang door het museum geeft een mooi beeld van die eeuwen strijd tegen en met het water. Het is indrukwekkend te zien hoe men in vroeger tijd al werktuigen maakte en bescherming bouwde tegen het water.
Pas als we naast het kerkje staan zie je hoe hoog het eiland nu nog uitsteekt boven het lage poldergebied. Zo ver je kijkt is het vlak en groen.

We rijden verder door de Noordoostpolder en de Flevopolder richting Biddinghuizen langs gehuchtjes, alleenstaande boerderijen en plaatsjes als Nagele. Of Swifterbant, dat ik alleen ken van de aardrijkskundeles van vroeger. In Biddinghuizen doen we boodschappen in een best wel groot winkelcentrum. We kunnen vanavond weer eten en ook vers brood voor de lunch is weer beschikbaar.
De Flevopolder verschilt niet zo heel veel qua landschap van de Noordoostpolder. Grote vlakken in vele varianten groen en lange kaarsrechte wegen als langs een lineaal getrokken. “Gelukkig” liggen er regelmatig verkeersdrempels om je wakker te houden. We dachten in Elburg aan de haven bij de camperplaats te kunnen lunchen, maar dat blijkt een misvatting. De camperplaats is weg en voertuigen breder dan 2 meter mogen er door. Jammer van die leuke camperplaats!

We rijden door naar ‘t Harde, naar camping De Rozenhoeve (Sitecode 86524) en melden ons aan. Sandra drukt op de bel en op het briefje staat dat er zo iemand komt. Na 10 minuten nog maar een keer gebeld en weer gebeurt er niets. Dan maar een 06 nummer bellen dat als eerste op het lijstje staat maar die reageert ook niet. Bij het derde nummer komt eindelijk iemand die geen goede bui heeft naar buiten, rekent af en wijst ons een plaats. Ook weer geregeld.

We staan op een veldje met de deuropening op de wind. Het is erg rustig. Tijdens de drogere periodes kunnen we Max uitlaten in een klein stukje bos.

Vanavond haute cuisine: een ovenschotel zuurkool met spek en ananas warmen we op in een pan en eten er een Hema rookworst bij. Past prima bij dit weer, we hebben het koud. Na het eten gaat het pas echt regenen. “Zachtjes tikt de regen..” was dat maar waar....

Geschreven door Salamijns.reisdagboek