De Naracoorte caves, voor de grottofiel in mij, een must om te bezoeken.
De weg gaat het binnenland in en met 80km verliezen we de koele oceaan wind 💨. De temperatuur schiet omhoog naar 36 graden, tijdens het rijden geen probleem de airco op de motor werkt prima.
De grotten zijn binnen ook heerlijk koel. Niet heel spectaculair maar wel bijzonder zijn de grote hoeveelheden fossiele geraamtes.
Boven de grotten zaten een aantal grote gaten in het dak, die tot we 80 meter diep gingen. In de loop van een paar honderdduizend jaar zijn er dieren in die gaten gevallen en op de bodem van de grot terecht gekomen.
Vele uitgestorven exemplaren zijn hier gevonden en vormen een geweldig tijdsbeeld.

Op de luxe stadscamping in Keith komen we erachter dat de airconditioning er de brui aan heeft gegeven. We bellen met de verhuurder, die braaf de volgende dag terugbelt en ons vraagt om langs het filiaal in Adelaide te gaan. Ze kunnen er wel wat aan doen. We rijden het eind om en komen met 38 graden in de bloed hitte aan.
Ja, hij doet het niet, maar ze mogen er niks aan doen. Alléén gecertificeerde mensen kunnen het verhelpen.
Ze willen wel de camper nu omruilen, in de bloedhitte de camper helemaal uitruimen zien we even niet zitten, dus vragen we of ze een reparatie kunnen regelen.
Dat lukt niet en na een paar uur is er niets gebeurd. Astrid vind het lang genoeg geduurd dus spreken we af dat ze het kunnen regelen als we terug komen van Kangaroo Island. Dan horen we niets meer van ze en na 3 keer terugbellen is er nog steeds niets geregeld.
Maandag gaan we gewoon voor de deur staan om wat geregeld te krijgen😈.
We gaan straks de outback in met temperaturen van 40 graden, 🥵🥵🥵🥵🥵, het moet geregeld zijn.

Intussen zitten we in Cape Jervis en doen we een rondje huishoudelijk. De was, binnenkant camper oppoetsen. Verder gezellig een paar uur met Stephen en vrouw (aussies) kletsen over alles en nog wat onder het genot van enige drankjes. Hier geld BYO, oftewel breng je eigen 🍷 of 🍺.
Ze reizen met een oude autobus die hij zelf verbouwd heeft tot camper. Puik stukje werk.

Dan de ferry naar Kangaroo Island, we moesten telefonisch boeken omdat de camper, met 7,5 meter, erg groot is.
Om de camper erop te krijgen moet je achteruit erop rijden en heel schuin om niet met de overhangende achterkant vast komen te zitten op de grond. Astrid moet lopend aan boord, alleen chauffeurs mogen in het voertuig. Dankzij goede aanwijzingen van de crew gaat het prima.👍 en er gaan heel wat aan boord, lekker krap.

De camping in Kingscote valt op door de blaffende hond van de buren en het dumpstation onmiddellijk ernaast. Ruikt niet als bloemetjes bij het legen van de toilet cassettes. Hmmmm..
De ontvangst was wel heel hartelijk, met een enkel woordje Nederlands.
Morgen begint de tocht over het eiland.

Eerst nog wat proviand in slaan en dan langs een wildlife sanctuary. Geweldig om de beesten zo dichtbij te kunnen benaderen, zelfs voeren is toegestaan voor de kangoeroes. Heel voorzichtig nemen ze het eten uit je hand en soms is het dringen voor het beste hapje. Het voer komt van de sanctuary, speciaal voor deze beestjes. Er lopen ook kippen rond die alles wat valt, onmiddellijk oppikken, geen last van ongedierte op die manier.
Er zitten ook veel koala's die in de enorme bosbranden van 2020 allemaal wees zijn geworden. Maar ook op de camping zitten er een paar in de bomen.
Geweldig om ze bezig te zien, in de vrije wereld.

De remarkable Rocks staan vroeg in de morgen op ons programma. En inderdaad het lijken geweldige kunst objecten van moeder natuur. Geweldig! We zijn de enige en moeten een moeilijke keuze uit al die foto's maken. Dan door naar de vuurtoren en de admirals arch, samen met de Wiers ruïne. De dag is al weer voorbij....

De Kelly Hill caves zijn klein, maar een perfect uitgevoerd "klank en lichtspel" maken het tot een briljante ervaring. Zo perfect dat het in het rijtje van het "klank en lichtspel" bij de Sfinx in Cairo komt.
Nog even langs de zeeleeuwen van Seal bay, waar een grote zeeleeuw op enkele meters langs ons heen hobbelt. Kort maar prachtig. Bij een stel zandduinen komen we een hagedis van zeker een meter tegen.
De volgende ontmoeting met zo'n grote hagedis is op de weg en bij een poging om hem te ontwijken schamp ik langs een boom, met de camper.
Dat is even je te pletter schrikken, gelukkig is het een schaafwond aan de camper, geen grote schade. Helaas voor de volgende hagedis, die ga ik niet meer op zo'n manier ontwijken.

Morgen terug naar de ferry met onderweg een rondje golf als dat wil lukken.
En dan Adelaide voor de airconditioning reparatie of camper ruilen.

Geschreven door Rinuss.travels