Als we 's morgens na het ontbijt de chauffeur en gids met mondmaskers voor zien staan roep ik nog enthousiast: zijn jullie ziek?
Het eerste coronageval is bekend in Bhutan, er is opgedragen om mondmaskers te dragen. Als ik keihard stel dat het maar hooguit 30 minuten effectief is en daarna als infectiebron gaat functioneren, willen ze graag wat meer weten.
Ze zijn slecht voorgelicht en de meest paniekerige verhalen doen de ronde. Het feit dat de overheid alle inkomende toeristen met onmiddellijke ingang stopgezet hebben en alle scholen heeft gesloten, maakt het er niet beter op.

We vertrekken naar Thimpu (hoofdstad) en gaan over Dochula pass op 3200 meter. Het is er steenkoud, met handschoenen aan en mutsen op bezoeken we het monument voor de gevallenen van een conflict met India. 108 stupa's zijn zijn er neer gezet door de koninklijke familie.
We lopen stevig rond als oefening voor onze 5 uur durende wandeling naar tijgersnest in Paro over twee dagen.

Het gaat prima en we lopen nog even tussen de stupa's door. Als we staan te kijken loopt een Indiase man langs ons af over een stuk modderige ondergrond. Hij glijdt onderuit en vangt zich op door naar voren de buigen. Dan is erop de stijle helling geen houden meer aan, hij kwakt tegen een stupa aan en dondert omlaag en klapt met zijn hoofd een stenen pad. Hij blijft liggen en ik denk dat is letterlijk een doodsmak.
Gelukkig begint hij weer te bewegen, hij wil van geen zitten weten ook al dring ik aan. Zijn gezicht is beschadigd, maar hij lijkt verder scherp.
Astrid en ik zijn ons te pletter geschrokken, we houden elkaar stevig vast bij de verdere afdaling.

In Thimpu gaan we naar een mooie Stupa, die blijkt gesloten. De paniek hier is toegeslagen, voor de tankstations staan kilometers files. Mensen zijn aan het hamsteren geslagen. We kunnen nog wel de grootste zittende Bhoeda ter wereld bezoeken, 62 meter hoog. Van brons gemaakt met inwendig nog eens 125.000 bhoeda's, onwaarschijnlijk mooi.
We genieten van dit spectaculaire beeld en wat erin zit.

Dan is het lunchtijd en krijgen we te horen dat vrijwel alle attracties met onmiddellijke ingang zijn gesloten. De wandeling morgen naar een tempel gaat ook niet door. Om nu dagen in onze hotelkamer opgesloten te zitten, zien we niet zitten. Dus overleggen we om een dag eerder naar Delhi terug te vliegen, de gids gaat erachter aan.
Eerst lijkt het niet te lukken, maar na enig aandringen van ons wordt er een mannetje naar het hoofdkantoor van Drukair gestuurd en met succes.

We brengen de agent in Delhi op de hoogte, maar die is al door de Bhutaanse agent op de hoogte gebracht. Alles wordt geregeld, transport en hotel. Dit is pas de tweede grote reis die we moeten inkorten, in Equador hebben we het moeren doen omdat de lokale indianen de wegen gingen barricaderen.

Nu hopen we dat we in Paro over 2 dagen, nog wel naar het Tijgersnest mogen lopen om in ieder geval wat foto's te kunnen maken.🤞🏻🤞🏻🤞🏻

Geschreven door Rinuss.travels