De dag van de reparatie......

Na een dagje rust in het hotel en Astrid blij dat haar knie weer een beetje bij kan komen, gaan we terug naar de garage.
Het is 9 uur 's morgens en ze hebben nog niets ontvangen...
Het giet van de regen en we mogen zolang in de garage in de camper wachten. Ze hebben de oude starter reeds eruit gehaald zodat ze snel de nieuwe in kunnen bouwen.

De dag lijkt niet trager te kunnen gaan.... wel 8 keer ga ik onder aandringen van Astrid vragen of er al wat bekend is.
We zitten op ons zenuwen omdat de grenswachter waar we het land binnengekomen zijn ons heeft gewaarschuwd dat
" niet op tijd verlaten " een boete van 5000$ zou opleveren.

Tegen 3 uur in de middag hebben we besloten om dan maar de oude starter terug te zetten en onze opvolgers dan maandag terug zullen moeten om de nieuwe in te laten bouwen. Als ik het voorleg aan de garagebaas komt een medewerker met het bericht dat Napa (een onderdelen leverancier) een revisie starter heeft die ze kunnen gebruiken.

Met 20 minuten is de starter er en nog eens 15 minuten later zit hij eronder terwijl ik meekijk waar. Dit voor het geval het nog eens zou gebeuren dan weet ik waar ik de dreun met de hamer moet geven..😈😈😈

Hij start probleemloos terwijl de regen met bakken uit de lucht komt.☔️☔️☔️☔️☔️☔️ Amerika huilt omdat we het gaan verlaten......😭😭😭😭😭

We bedanken iedereen hartelijk, ik heb weer wat gezellig staan kletsen. En slikken nog even van de rekening.........😳😳

De 1,5 uur naar Vancouver worden 2,5 uur, de regen zorgt voor veel ongelukken, gelukkig helpt de navigatie ons eromheen.

De tocht met de camper is volbracht. Ruim 20200 km hebben we afgelegd, met huurauto's nog eens 5500km..
We hebben er, op een week na, 8 maanden over gedaan en is een geweldige ervaring geweest.
Slechts 1 probleem met de starter heeft wat druk op de trip gezet verder verliep het allemaal soepeltjes.

Peter en Vera zijn intussen ingetrokken in onze camper en gaan 4 maanden door Canada 🇨🇦 trekken en zorgen voor het transport vanuit Halifax terug naar Antwerpen.
Ze vinden het net zo spannend als wij toen we starten🫣🫣

Wij zitten intussen in Hope waar we proberen om de enorme stapel spullen die we mee hebben te reorganiseren.
We zorgen voor ons eigen eten op hotelkamers, waarvoor we een heel klein oventje annex air-fryer hebben.
Ook hier valt suikervrij eten vinden niet mee.

Vanmorgen zijn we eerst een korte trail naar een waterval wezen maken, dat behoorlijk wat tijd vergde.
Astrid loopt met een wandelstok omdat haar knie weer helemaal mis is. Ze heeft een paar slechte nachten gehad van de pijn, gelukkig lijkt het iets beter te gaan.
De waterval was fraai en er was verder geen mens.
Nog even door de stad vanmiddag en de auto reorganiseren. Morgen verder naar Penticton, volgende stukje avontuur.

Geschreven door Rinuss.travels