De sonore galm van vele tientallen monniken komt je van verre al tegemoet. Voordat we het heilige binnenste van de tempel bereiken lopen we in een vierkante gang waar mensen op de grond zitten. In vervoering door de gebeden die de monniken met elkaar opdreunen. Ze kijken ons glimlachend aan, we voelen ons welkom. Dan betreden we de grote heilige zaal waar in keurige rijen de monniken zitten opgesteld. Op dat moment zet de eerste monnik een heel grote schelp, bezet met goud en edelstenen, aan zijn mond. Andere monniken pakken hun lange toeters en vallen bij in een enorm golf van geluid.
De hele tempel trilt van het geluidsgeweld, je voelt het in je botten. Wat waanzinnig om hier te zijn.

Dit was het gevoel waarmee we vanmorgen wakker werden. Dit was wat we gisteren in de tempel hadden meegemaakt en zo'n indruk maakte dat het even in moest zakken.

Na een prima ontbijt met een pancake van boekweit en gebakken kool, omelet, chips en bacon, vreemde combinatie, maar prima.
Het lokale voer is zo spicy dat ze voor ons gelukkig een uitzondering maken.
We rijden over almaar slechtere wegen naar Ogyencholing manor. Een oud huis van een koninklijke familie.
Ze hebben het verbouwd tot museum, die een inzicht geeft hoe het leven eens was en vaak nog is. De trappen zijn zo stijl dat Astrid in eerste instantie afhaakt. Er zitten 4 verdiepingen op allemaal gevuld met leuke, soms boeiende verhalen. Vertelt met de materialen waarmee ze werden gemaakt of uitgevoerd. Leukst zijn de inrichting van de huizen.
Astrid heeft haar angst overwonnen en is ook boven gekomen, we lopen achterstevoren de trappen af, anders gaat echt niet.

Onderweg hebben we leuke stopplaatsen om de omgeving te verkennen. Eentje is een wel heel uitzonderlijk verhaal.
Burning lake (Mebartsho) is in feite in rivier met wat verbreding. Het verhaal gaat over een architect Terton Lingpa, die hier een belangrijke religieuze schat zou hebben gevonden. Hij werd door de mensen niet gezien als reïncarnatie van een belangrijke geestelijke. Om te bewijzen dat hij dat wel was vertelde hij: dat hij met een olielamp onder water de schat zou opzoeken.
Toen hij bovenkwam met de nog immer brandende olielamp en de schat, waren alle toeschouwers ervan overtuigd dat de man heilig was. De plek is thans nog een heel belangrijke bedevaartplaats, waar mensen olielampjes komen brengen.
Er staan duizenden mini-stupa's, van klei gemaakt, met erin een gebed of wens op papier.

Geschreven door Rinuss.travels