Los Angeles, 32 jaar nadat we hier voor het eerst waren.
Een enerverende rit voor we over het strand van de de Pacific ocean wandelen.

We zien mooie zandheuvels langs de weg en stoppen op een rest-area. Een stelletje duin-buggies racen over het zand, een leuk foto moment.
Als we willen wegrijden rent een klein mannetje voor de camper langs, met een enorme kerel van de border-patrol achter hem aan. Die grijpt hem in zijn nekvel en brengt hem bij een groepje van 3 andere Mexicanen. Ze zitten op hun knieën met de handen in de nek, bewaakt door een 3-tal grens-politie.
Gegenereerd durven we geen foto's van deze aanhouding te maken. We hebben meelij met deze arme mensen, ze hebben duur geld betaald om over de grens, (die slechts korte afstand hier vandaan is), gesmokkeld te worden. Nu zullen ze berooid worden teruggestuurd.......

De wind wakkert aan, de camper krijgt dreunen waarbij ik de grootste moeite heb om niet van de weg te waaien. Ik verlaag mijn snelheid tot 80 km/u en ga op viaducten midden op rijden. De achterliggers volgen mijn voorbeeld een enkeling raced toch door. Even later zien we de ellende van de wind, een auto over de kop geslagen en alle spullen liggen over de weg, gelukkig staan de inzittenden er geschrokken, maar redelijk ongedeerd naast. 😓 poeh voorzichtig vervolgen we onze weg.

Dan gaan we bij San Diego de ongelooflijke verkeersstroom in, 16 banen breed, bumper aan bumper, 160km lange rijdende file.
Pas vlak voor het Dockweiler strand van Los Angeles word het rustiger, na 7,5 uur, zijn we totaal versleten.
Maar.>......................... WE ZIJN ER de oversteek is gebeurd. 🎉🎉

De volgende dag kunnen we Lenny in onze armen sluiten, iets vertraagd en behoorlijk versleten, maar klaar voor een maand meereizen. We maken er een feestje van 🌴🌴🎉🎉😍😍

Geschreven door Rinuss.travels