We verlaten ons hotel in het donker om als een van de eerste bij de grens met de US te zijn, de wachttijd bij het grootste grensstation is al meer dan 30 minuten.
In het donker gaan we over een klein binnenweggetje waar ik het heel rustig aan doe. In de nacht zijn de meeste botsingen met wild en inderdaad zien we in de koplampen een hert opduiken dat stokstijf midden op de weg blijft staan. Op tijd komen we enkele meters van het door de koplampen gebiologeerde hert tot stilstand.
Ik geef wat gas en het dier ontwaakt en gaat ervandoor. Geen bloederig dood hert en schade, de dag begint goed, al is het heel koud 🥶.

We zijn de derde bij de grens en kunnen vlot door, maar we moeten om de hoek parkeren en naar binnen voor het papierwerk.

Breed over haar uniform staat de naam De Vries, die overlegt met haar collega dat we als buitenlanders niet de grens over mogen, alleen Canadezen mogen dat. Volgens Astrid trek ik lijkbleek weg en zo voelt het ook. Gaat het nu op het laatste moment allemaal nog mislukken??
Ik wil onmiddellijk in discussie maar onze beambte vertelt die bitch dat hij het toch anders leest en gaat overleggen met hun baas. Ben ik even blij met die meneer, hij vraagt ons hoe lang we al in Canada zijn terwijl hij overlegt en 2 maanden is ruim genoeg. We mogen verder, bij elkaar zijn we toch een uurtje bezig, maar dat stoort intussen niet meer.

We hebben alle verse etenswaren moeten opeten en/of weggooien, niets vers mag de grens over, dus onze eerste stop is de Walmart voor voorraden.
Dan onderweg, we hebben bijna 700km te gaan voor onze camping. In een hotel gaan zitten terwijl je een prima camper hebt is niet voor herhaling vatbaar. Rond de grote steden is het verkeer een ramp en heel vermoeiend rijden, waren de Canadezen nette chauffeurs, dat kan je van de Amerikanen niet zeggen, sommige rijden als idioten.

Bij elkaar hebben we ruim 1200km in 2 dagen gereden en moeten gezien de vorst van vannacht toch concluderen dat we verder moeten zakken, om het betere weer te bereiken.

Gisteren hadden we nog een schitterend moment toen we over een bergpas kwamen.
In de verte zien we een stapel vogels, groep van 10 kraaien die rond een aangereden kadaver van een hert zitten.
Bovenop het hert zit een bold-headed eagle. De kraaien nemen al snel de benen als we met de camper aan komen rijden, de eagle wil zijn buit echter nog niet prijs geven en wacht.
Op het laatste moment springt hij op en spreidt zijn vleugels in de volle 2 meter vlak voor de voorruit van de camper en vliegt over de voorkant de lucht in. Het kippenvel staat op mijn bast, zo'n moment om nooit te vergeten.

Geschreven door Rinuss.travels