Er stond een kist voor het voeteneind van het bed en ik was niet helemaal uitgeslapen. Het resultaat was dat Astrid eindelijk niet de enige was die van alles breekt. Middelste teen van rechter voet was paars gezwollen en niet meer te bewegen. Dus ik loop nu met een gespalkte, met zijn buurmanteen, gebroken teen. Gaat prima, helaas moeten we de komende dagen een track van 3 uur en zelfs een van 5 uur naar het tijgersnest gaan maken. Wordt noch spannend.

Vandaag werden we in een beetje witte wereld wakker, het heeft gesneeuwd in de nacht. De temperatuur is duidelijk onder nul gezakt. We zitten, met alles wat we ongeveer bij ons hebben, in de eetzaal waar de houtkachel nog maar net is aangestoken.
Ook de Bhutanen zien er koud en pips uit.

We gaan naar Punakha voor het grote Punakha Tsechu, een groot Bhoedistisch festival ter ere van Zhabrung Rimpoche.
De monnik die het bhoedisme naar Bhutah bracht. Het leuke is dat alle lokale bevolking hier naar toe komt, ook uit de afgelegen bergen.
De 2,5 uur rit loopt door veelvuldig verzoek van ons om te stoppen voor mooie fotomomenten nogal uit. Wat maakt het we hebben vakantie👍.

Als we aankomen maken we een wandeling naar een tempel van vruchtbaarheid. Als je niet zwanger kunt raken, ga je naar deze tempel. Dan krijg je een penis van ongeveer 60 cm in je handen gedrukt, een gebedje naar de heilige en dan 3 keer rond de tempel met die penis. Gelukkig zit er een strikje om dus valt het niet zo op😋.
Gezien het feit dat er heel wat stellen met hele jonge babies komen lijkt het nog te werken ook. Die babies komen ze hier dan een naam geven.

Na een heel flauwe lunch gaan we naar het grote festival. Het word een ervaring om nooit te vergeten. We hebben in heel Bhutan tot nu toe niet zoveel mensen gezien. Aan de klederdrachten te zien komen ze van heinde en verre. Geweldige punthoedjes, iedereen op zijn paasbest. Het grote binnenplein van de Dzong zit stampend vol.
Op de dansvloer dansen ze met grote afgrijselijke maskers op. De maskers geven de gezichten van de doden weer, die hun weg naar het volgende leven nog niet gevonden hebben en boos zijn. Mocht je zo'n gezicht tegen komen dan moet je het vertellen dat ze verder kunnen gaan en zal de dode klaar zijn voor het volgende leven. Dus door dit uit te beelden, kunnen de levenden de boze doden herkennen en helpen.
Het blijven geweldige verhalen die onze gids ons allemaal verteld.

Dit feest is 1 keer per jaar en wij zitten er middenin. We zitten op de grond en genieten van alles om ons heen.

Geschreven door Rinuss.travels