Helaas krijgt Astrid gelijk, de hoogte werkt niet goed op me.
We zijn om 2.45 opgestaan en 3.45 op weg naar het vliegveld. Het was eerst nog een uur erger, 3 uur van tevoren inchecken
Op internationale vluchten. Gelukkig stond in de papieren dat Drukair slechts 2 uur vraagt.

We vliegen via Kathmandu en vervolgen naar Paro. Achteraf vertel ik Astrid maar dat Paro het gevaarlijkste vliegveld ter wereld is. Het laatste stuk moeten ze op zicht vliegen, dus geen computer die helpt. Het is gelukkig zonnig en rustig weer. Als we op nog geen 100 meter langs allerlei grote bergen vliegen, begrijp ik het probleem.

We zitten helaas aan de verkeerde kant van het vliegtuig voor het weergaloze uitzicht op de Himalaya.
Gelukkig zit er op de eerste rij maar 1persoon, we denken dat het de koning is, iedereen gaat door het stof voor hem.
Vriendelijk vraag ik of ik even voor langs mag filmen, hij vind het prima.

We worden opgevangen door gids en chauffeur. De rust doet pijn aan de oren en geen getoeter en iedereen rijd 30 km/u.
Wat een lieflijk volk. De gids verteld dat de regering heeft ingesteld dat een toerist 200 tot 250$ pp moet uitgeven, dus minder toeristen maar wel een goed inkomen eruit. Slim want op deze manier vinden de bewoners het nog leuk en wij ook.

We gaan eerst naar het Naksel resort, de kamers zijn al klaar. Onze grote kamer is 35 graden als we binnen komen. Een foutje zeggen ze, maar de temperatuur zal zeker zakken. Helaas 7 uur later is het nog steeds 30 graden. We krijgen een andere kamer, veel beter.

Lunch hebben we in Paro, een beetje saai eten, maar goed.
We wandelen door het dorp en lopen over de markt, gezellig en rustig.

Intussen gaat mijn hart in een hogere versnelling, tussen 120 en 130 slagen pm. We zitten oo 2500 meter. Ik voel me er niet echt lekker bij, mede door de warme kamer blijkt. Het gaat beter, het avondeten krijgen in een enorme eetzaal. Voorlopig zijn er geen andere gasten. Daar ze in het buffet vrijwel allemaal suiker stoppen eten we a la cart. De tenderloin die we nemen, is van een hele oude Indiase koe. Ik vraag of ze het kunnen vermalen tot een burger. Het duurt even maar lukt.
Ze slachten zelf geen dieren en halen het vlees in India. Wat hypocriet vinden we.

Geschreven door Rinuss.travels