We hebben de rit naar Trichur snel genoeg gedaan. Voor vertrek kunnen we nog even een echte baguette scoren.

We komen via de achteringang bij ons Neelambari hotel. Ons busje blijkt te hoog te zijn voor een tunneltje onder een brug.
Het is 37 graden als we een vegetarische lunch krijgen, we zitten buiten met een ventilator. De rest van de middag zitten we op onze kamer, waar de airco het ook niet meer aan kan.

In de avond rijden we naar de tempel met de baas van het hotel als festival expert. Toegegeven de man heeft zijn huiswerk erg goed gedaan. In het donker komen we aan bij 34 graden en geen zuchtje wind.
We zien nog net de 3 olifanten helemaal opgetuigd voorbij lopen. Alleen staan ze te roepen dat we niet mogen filmen. Gelukkig staat de camera op statief en laat ik hem rustig doorlopen. Dan moeten we ervoor betalen en na enig overleg met de broer van onze gastheer, mag het allemaal wel.
De broer wordt voorgesteld en blijkt een belangrijke pief te zijn in een andere tempel in de stad. Ineens kunnen we overal boven opstaan en alles filmen en fotograferen. Alleen het heilige der heiligen mogen we niet in.

Wel vermoeiend dat alle grote jongens aan ons voorgesteld moeten worden. De baas van de tempel en een professor die een boek over de tempel heeft geschreven. In de bloedhitte sta ik te zweten als een peen en moet ook nog intelligente vragen aan de professor zien te stellen. En ik wil het allemaal filmen... als ik stel dat ik veel te weinig ervan afweet en daarom geen intelligente vragen erover te kunnen stellen, zijn ze helemaal gelukkig. De professor begint een verhaal waaruit duidelijk wordt dat hij vast heel veel ervan weet, alleen hij is vergeten engels te leren.
Maar goed, met knikken en brommen kun je een heel eind komen.
Intussen worden de olifanten weer aangekleed om de jachttocht door het dorp te gaan maken, met Shiva en Parvati op hun rug.

Ik laat me verleiden om een offer aan Shiva te brengen, maar moet daarbij mijn boven kleding uittrekken.
Handen met graan offeren en daarna een hele mand leeg kieperen voor Shiva om mijn wens in vervulling te laten gaan.
De dames melden later dat mijn onderbroek duidelijk zichtbaar was, heb ik weer.....

Er is geen toerist hier te zien en de lokalen willen allemaal met ons op de foto. Al met al een heel bijzondere avond.

Geschreven door Rinuss.travels