Weer bijtijds op, en zonder bijzondere verwachtingen richting het ontbijt. Dit zou klaar staan in de kleine ruimte bij de receptie. Wat er stond viel niet tegen. Brood om te roosteren, verse en zelf gebakken muffins, yoghurtjes etc. Als klap op de vuurpijl komt de vrouw des huizes tevoorschijn met de vraag of we een ei willen en hoe we ons ei willen. Prima en boven verwachting.
Bij het wegrijden worden we door beiden uitgezwaaid. Dit terwijl ik hem juist bedankt had voor de informatie over het lage water etc. Heel goed en gastvrij adres dus.

We vertrekken vanmorgen eerst naar Fundy National Park, later gaan we naar Hopewell Rocks Provincial Park.
Aangekomen bij Fundy NP zijn we even het visitorcenter in gelopen. Gevraagd naar wat korte routes om te lopen, en de entree betaald. Er hangt weer een flinke zeemist. Onze eerste fotostop is dus ook wat somber.

De volgende stop is een wandeling naar Dicksons Falls. Door het bos over paden en aangelegde trappen naar een kleine leuke waterval. Daarna doorgereden naar Point Wolfe, met een Covered Bridge. Maar ook een doorkijkje naar een mistig strand.
Dan is het tijd Fundy te verlaten en richting Hopewell Park te vertrekken. Daar willen we namelijk met eb zijn, om op de bodem van de zee te lopen. Maar ook de bijzondere rotsformaties te zien die normaal onder water zitten.

We zijn een uur voordat het volledig eb is bij het Park. Nadat we een plekje gezocht hebben voor de auto, en entree betaald hebben, beginnen we aan de wandeling door het bos. Dat is al met al een stief kwartiertje. Dan zijn we bij de trappen die ons naar de zeebodem brengen. Dat zijn 99 treden naar beneden langs de ene trap. Straks terug omhoog langs de andere trap is het 100 treden.

We lopen op het modderige strand, en met ons vele andere, rond de tijd dat het super-eb is. De rotsen waar we tussen lopen staan met /vloed bijna volledig onder water. Het getijdeverschil is al gauw 15 meter. In Fundy is dat ong. 24 meter. Het allebei redelijk extreem.

Om half 2 lopen we het park weer uit, nadat we de shuttle vanaf het strand terug genomen hebben, we een wespennest in een dennenboom gespot hebben en ook nog even in de winkel rond geneusd hebben. We picknicken aan een van de tafels bij de parkeerplaats. Daarna weer "en route". Verder vandaag niet veel te beleven onderweg. Dus we besluiten op de route, bij Moncton het daar gevestigde casino te bezoeken.

Om drie uur stappen we daar binnen. Om half 5 staan we weer buiten. Ik ben wat armer, en Leon heeft een leuke boost aan z'n vakantiegeld gegeven. We gaan onderweg naar Pictou in Nova Scottia. waar we vannacht verblijven in de Lionstone Inn. Maar dat is nog even een ritje van 2 uur! In de nu stralende zon en een buitentemperatuur van 30°.
Eenmaal goed en wel onderweg pak ik de reservering erbij van de overnachting. Zie ik ineens staan dat de receptie maar tot 7 uur vanavond open is. Als het goed is, en er niets tegenzit, gaan we dat net redden.

En we hebben het, gelukkig ruimschoots, gered. We zitten nu in onze 3 kamer cottage. We hebben net de kant en klare warme kip verorberd, met wat coleslaw en broccoli-salade. Gehaald bij de super om de hoek. Een mooie dag loopt weer naar het einde. Op naar de volgende.

Geschreven door Lee-en-han-reizen