Als we ergens zijn geland, kijk ik altijd of er een cache in de buurt ligt. Geocaching is een hobby van ons, nou ja, vooral mijn hobby. Maar Kees gaat regelmatig dapper mee, om met zijn Garmin de weg te wijzen. Als ik bij de camperplaats waar we nu staan kijk of er een cache in de buurt ligt, is de verrassing groot als ik zie dat er een paar kilometer het natuurpark in, een serie van 35 caches ligt in een bijzondere vorm, die Indalo heten. Daar moet ik het mijne van weten. Ik heb de google vertaling er op los gelaten. Wat blijkt Indalo, is een figuur van een grottekening uit de kopertijd, gevonden bij Almeria in Andalusië. Het stelt een menselijk figuur voor, met uitgestrekte armen en een boog in zijn handen. Het werd beschouwd als een symbool van geluk en is het symbool van Almeria geworden.
Net na de middag gaan we lopend op pad. Eerst een paar kilometer langs een stuk plastic kassen en veel rotzooi. Maar dan komen we toch echt aan in het Cabo de Gatapark. In het begin is het een pad, maar de caches liggen niet langs een pad. Om ze te vinden moeten we dwars door het gebied lopen. Dat wordt een pittig gebeuren, met veel hindernissen door een soort woestijngebied. Soms stukken klimmen en dalen. Dan weer over stenen of door een droge rivierbedding. Niet te vergeten door een laag zand baggeren. Gelukkig hebben we de 17 caches, waar we langs zijn geweest gevonden. Alle 35 werd een beetje te veel van het goede. Bij elkaar was het bijna 10 kilometer lopen en meer dan 21.000 stappen, en een paar pijnlijke voeten bij terugkomst.
Geschreven door KeesenMarijkeopAvontuur