Om 10 uur vanmorgen staan er 3 rijtuigen voor ons klaar, voor een rondtoer Tadourant. Leuk om dat op deze manier te doen. Het hobbelt wel erg, maar dat mag de pret niet drukken. We rijden eerst een stuk langs de stadsmuur, die 7 km lang is. Daarna gaan we door de poort de stad in. Over de markt, door smalle straatjes, maakt niet uit, de koetsier weet paard en wagen overal door te persen. We worden eerst afgezet bij een Berber winkel, met weer de mooiste sieraden, tapijten enz. Daarna lopen we door kleine gangetjes met heel veel winkeltjes met van alles en nog wat. We mogen ook in een winkel kijken, die gespecialiseerd is in spullen voor een bruiloft inclusief bruidsjurken. Heel veel bling, bling, bijzonder om te zien. Dan moet er nog een neef bezocht worden die tapijten verkoopt. Heel verhaal erbij natuurlijk over echtheid enz., maar niemand wil een tapijt. Met een boos gezicht, laat hij ons weer gaan. Na een paar uur, gaan we weer per koets terug naar de campers. Wat later in de middag, willen we nog een leerlooierij bezoeken. Deze ligt aan de andere kant van de stad. We gaan met Emmy en Pieter, de rest vindt het te warm en blijft bij de camper. Die koetsen vanmorgen zijn prima bevallen, dus wij besluiten om met z'n vieren met een koets te gaan. Even afdingen voor de prijs, als we het eens zijn stappen we in. We hebben een koetsier die aardig aan de maat is en we denken een oud paard. Dat arme beest heeft er veel moeite mee om het hele vrachtje vooruit te krijgen. De koetsier moet regelmatig van de bok en mee rennen, want anders staan we zo goed als stil. Het is een lachwekkend geheel. Na een lange langzame tocht komen we aan bij de leerlooierij, waar we uitleg krijgen van een man in het Nederlands. Dat heeft hij zichzelf geleerd via internet en hij doet het zeker niet gek. Het stinkt er behoorlijk, we krijgen een takje mint om onder onze neus te houden. Het ziet er zeker niet fris uit en veel vliegen. We hadden een enkele reis besteld, maar onze koetsier gaat natuurlijk niet weg, die denkt ze moeten ook nog terug. Nou oké dan, wij weer in die koets. Maar het paard had het echt gehad voor vandaag, nog langzamer komen we na ruim een half uur weer op ons beginpunt. Morgen gaan we de Hoge Atlas in, dus we moeten op tijd vertrekken.
Geschreven door KeesenMarijkeopAvontuur