Wandelen maakt dat je goed slaapt, ik wel ten minste. Dus wordt ik net als alle dagen even voor de wekker wakker. De regen klettert nog steeds op het schuine dak maar buiten zie ik licht aan de horizon. Een heerlijk ontbijt, wat is het toch steeds anders, en hopla in de benen. Ze beginnen goed vandaag die benen van mij.

Nu weer aan de andere kant van de Maas loop ik door een lieflijk landschap, kleine dorpjes en smalle kronkel paadjes. Soms door weilanden dan weer een stukje langs de weg of gewoon dwars door een bos. Oude boerderijen, een echt kasteel en landhuizen. Het is een mooie tocht vandaag en zo zie je maar hoe snel een landschap kan veranderen.

Het blijft een puzzel om ergens wat te drinken of te eten. Eerst loop ik door Wychen waar voldoende is maar ik wandel nog geen uur en heb in het hotel van Niftrik een ringetje gehaald en koffie gedronken. Daarna wordt het nijpend, het eerste, en wat naar later blijkt enige restaurant, gaat pas om 12 uur open. Als ik doorloop en een bankje vind om uit te vinden waar ik wat kan eten of boodschapje doen, kom ik erachter dat er niets is tot mijn eindpunt. Ik vraag het voor de zekerheid aan een mevrouw met een IJslandse hond, wat weer een heel ander gesprek opleverd, maar er zit niets anders op dan terug gaan.
Zo loop ik in totaal 4 km om maar heb een heerlijke lunch.

Voor de 30mm regen die ze voorspeld hadden is het geweldig weer. Fris, ik houd voor het eerst de hele dag mijn gewatteerde jackje aan, maar droog en soms wat zon. Wel een stevige wind die af en toe lawines van eikels, beukennootjes of kastanjes op mij neer laat dalen. Het is een wonder dat er geen een op mijn hoofd komt. Het wordt een strenge winter.

Bij fiets vakanties had ik na de 70/80 km meestal geen zin meer in. Bij wandelen ligt mijn grens op 20 km. Te weinig rust punten, bankjes als je ze nodig hebt, of koffie stops, maken mijn phpd wakker. Ik begin dan wat te zwalken en zeker als je zoals vandaag op de laatste kilometers natte weilanden krijgt waarbij je bij elke stap een stukje de grond in zakt, slussss.

Als ik het echt heb gehad zie ik mijn eindstation voor vandaag en mijn laatste overnachting, de Berghut! De eigenaar is er nog niet maar heeft de sleutel in de deur gelaten. Hijgend kom ik boven en geniet van het weidse uitzicht terwijl ik mij als Ruben Callens op bed laat vallen. Een plekje voor mijzelf is ook lekker.
De vrouw des huizes heeft een heerlijk 3 gangenmenu klaar gemaakt en ik krijg er wijn bij. Ondertussen nemen we de wereld problematiek onder de loep. Wat een leuke ontmoetingen heb ik toch.

Met een lampje door de stikdonkere tuin weer naar mijn simpele hut, ik schrijf en drink thee.
Morgen mijn laatste dag met een lange etappe waar ik hopelijk nog wat vanaf kan snoepen. Het is stil in mijn hoofd, heel stil en toch wel zin om naar huis te gaan. Hoop dat ik de stilte nog even vast kan houden.

Geschreven door Inge.gaat.wandelen