Omdat restaurants hier om 15/16 uur dicht gaan en pas tussen 20 en 21 weer open werd het een enorme sandwich als avondeten en vroeg op bed. Een hele rustige kamer met zijn 5en. Mogenochtend gaan 4 met de boot en 1 lopen dus allemaal vroeg op.
Het is koud dus goed aankleden maar als we iets voor 8 uur bij de boot aankomen zit het binnen al helemaal vol en moeten we naar het bovendek. Het is nog donker als we vertrekken van de zee die langzaam een rivier wordt. Langs de kunstmatige mosselbanken en dan ineens dolfijnen. Ze spelen met ons want als we links kijken zijn ze rechts en andersom. Daarna zien we ze nog een paar keer en de kapitein vaart dan langzaam in de richting. Wat een cadeautje.
Dan varen we ineens een enorme mist in. We krijgen het nog kouder maar het heeft ook wel wat mysterieus om de wereld zo te zien. De zon komt er voorzichtig doorheen als we met wat vertraging door de dolfijnen na een uur en 50 minuten aanleggen in Padron. Ik neem afscheid van Carlos, Sandra en Jackie met wie ik een hele leuke ontmoeting heb gehad.
Terwijl de hele meute over een brug loopt draai ik mij om en loop een muur van stilte in, steeds weer afscheid is ook raar. Het is 10 uur en mijn incheck tijd is 15 uur. Met een flinke omweg kom ik in Padron waar ik een stempel haal in de kerk en wat kleins eet. Om een uur of half 2 in het hotel waar ik een gedateerde maar nette kamer krijg. Ze hebben ook een zwembad maar daar is het vandaag echt te koud voor, loop nog in mijn vest. Wasje doen. "Menu da dia" in restaurant van het hotel is linzen soep, die ik niet op krijg, knoflook kip met patat, die ik niet opkrijg, en een soort tompoes, die ik met moeite wel opeet. De fles witte wijn die ze op tafel zetten gaat niet op hoor, hik, maar ze schenken nog wel een keer bij.
Terug in de kamer vallen mijn oogjes dicht en als ik na een uurtje wakker wordt haal ik wat kleins te eten en drinken in de supermarkt. Geen zin meer om in restaurants te zitten verdwijn ik naar de kamer voor een rustige avond.
Morgen naar Santiago nog een kleine 25 km

Geschreven door Inge.gaat.wandelen