Na een goede nachtrust in mijn grote kamer ga ik eerst maar eens douchen. Net als het huis een grote badkamer. Na nog wat rommelen en een kopje thee ga ik om 9 uur naar beneden waar Ellis en Hay al aan de tafel zitten en een bed & breakfast ontbijt voor mij klaarstaat. Ik zal niet verder komen dan een zelf gebakken boterham, croissant en het eitje maar het gesprek is zo leuk dat ik na 2 uur zeg dat ik echt moet gaan.

Om 11 uur loop ik richting mijn eindpunt van gister waar ik de route weer oppak. Het is zondagochtend en de mensen rennen, wandelen en fietsen om mij heen. Het wordt een zware route over Nederlandse heuvels die flink aan mijn kuiten trekken. Eerst volg ik het paddenstoelen pad samen met een heleboel peuters en hun ouders, dan komt de N70 erbij, die tot mooiste route van Nederland uitgeroepen is en dus ook extreem druk is. Soms wijkt mijn route even af en heb ik rust.

Ik focus mij op het pannekoeken huis maar ik zie de bui al hangen als ik de rij geparkeerde auto's zie met verkeers regelaars. Het is de Duivelsberg waar ik ooit met Willem Ruben en Bryan geprobeerd heb een pannekoek te bemachtigen, ook toen niet gelukt.

Ik loop door op zoek naar een bankje om de aan mij meegegeven tomaatjes, krentenbol en een oud saucijzenbroodje op te eten wat ik weer weg spoel met water. Het toilet is de eerste boom links en zo loop ik de heuvels uit en de golvende weilanden in. Langzaam begint ik last te krijgen van phpd, pijntje hier pijntje daar maar ik stap dapper door. Al de hele dag last van koude handen begint de zon erdoorheen te komen, valt de wind even weg en waan ik mij in het golvende landschap van de Ardennen. Ik vind het hier prachtig.

Zo loop ik Duitsland in langs een gek spoorlijntje waar rail fietsen overheen gaan. Vanaf hier geen markering meer en ook geen detailkaart op mijn app. Ik zal het met mijn boekje moeten doen en een roze lijntje in een wit vlak.

Met de aanwijzingen von Helga, vind ik de sleutel en mijn kamer. Simpel maar prima. De Duitse
pünktlichkeit heeft de rekening op mijn bed gelegd met een snoepje.
Met reuze honger struikel ik naar El Toro waar ik een Balkan burger van zeker 3 ons krijg. Vol met Nederlanders die hier 2x zoveel krijgen als in Nederland voor hetzelfde geld, ik geef ze geen ongelijk.

Geschreven door Inge.gaat.wandelen