Het is 7 uur als de wekker gaat na een prima nacht in een wel erg stil hostel. We liggen met 4 op een kamer voor 6 personen.
Douchen, kopje koffie en naar de Stevenskerk voor het ritueel. Het is 2 graden als ik naar buiten stap en de kou slaat me in het gezicht. Het ritueel wordt gedaan door een man in middeleeuwse kledij en toch 12 lopers of eigenlijk loopsters want dat zijn het meestal. De kerk is meer een expositie ruimte dan een kerk maar toch heeft het iets.

Terug in het hostel neem ik ruim de tijd om te ontbijten want 15 km en 7 uur de tijd is best erg veel. Dus na 4 koppen koffie om 10 uur op stap. Binnen 10 minuten loop ik de natuur in, een prachtige natuur met nog de ruis van de stad op de achtergrond maar ook die zal langzaam verdwijnen.
Ik ontmoet Krista en we drinken koffie, nog meer koffie ha ha, weer een half uurtje verder. Ik ga zij blijft.

Het is anders dan de stroom mensen naar Santiago en de overvloed aan gele pijlen die je de weg wijzen. Een engeltje op en sticker op een volgeplakte lantaarn paal valt niet altijd op dus is het niet zo gek dat ik verkeerd loop en aan de verkeerde kant van de Bison baai loop door modder en slijk als ik besef dat het mooie witte strand pad aan de overkant mijn deel had kunnen zijn.
Toch daardoor weer een leuke ontmoeting met een vrouw die op het strandje zit. Zij gaat Porto Santiago lopen en ik hoor over andere routes. Ik neem nog even een ritueel bad, zonder handdoek alleen de voeten en geniet van de prachtige oktober dag vol zon tussen de watervogels, runderen en paarden. Dat was weer ruim een uur...

Het restaurant is dichtbij en ik eet een prima Thaise soep en score mijn eerste vogelring. Een soort stempel in de vorm van een ringetje om een armband. De gedachte is dat een vogel gaat maar altijd weer thuis komt.
De natuur hier overweldigend mij een beetje, de veelheid aan vogels, planten, water en moeras.

Gelukkig krijg ik bericht dat ik al om 16 uur welkom ben dus stap ik door, terug in Nijmegen waar ik op ca 3 km afstand ben van de plek waar ik vanochtend vertrokken ben. Ik heb een dikke halve cirkel gelopen maar een hele mooie. De spierpijn die ik morgen zal hebben zal wel van het het trekpontje zijn die natuurlijk aan de overkant lag en het wiel wat super zwaar ging. Het was een heel slome dag.
Een heerlijk logeer adres in een oud huis bij Vrienden op de fiets met lieve mensen.
Morgen naar Duitsland.

Geschreven door Inge.gaat.wandelen