En daar zit ik in een super de luxe b&b maar voor de prijs van vrienden op de fiets, 25€ incl ontbijt. Ik had 3 foto's nodig om dit vast te leggen.

Na een beetje onrustige nacht, mijn lijf en benen waren nog aan het wandelen, mijn hoofd vol van het slecht voorspelde weer en de beslissingen die ik daarin moest nemen, sta ik toch redelijk fief op. Ik krijg een simpel maar lekker ontbijt van Ryon en 2 koppen koffie zodat ik ook op 2 benen kan lopen. Ik knuffel het hondje de kat en de gastvrouw en ga op stap. Knoop gelijk een kort gesprekje aan met een dame die ik gisteren ook al zag lopen maar ze heeft Parkinson en het rugzakje alleen op om de boodschappen in te doen. Ze vond het wel leuk om even te praten.

Alle bedachte oplossingen voor het aankomende extreem slechte weer blijken voor niets, het wordt een zomerdag, pfffff. Gelijk de Mookerheide weer op met de hoog laag beweging. Ik weet van mijn gastvrouw dat dit de laatste loodjes zijn en dat het hierna alleen nog plat is. Dus begin ik trommelend op mijn doosje tiktak aan de wandel. Als de heuveltjes voorbij zijn beginnen de lange paden, de hele lange paden, door bos, over hei en langs de weg.

Bij jachtslot Mookerheide drink ik koffie, want nu kan het. Door Jan Jacob Luden laten bouwen om zijn liefje te imponeren, nou dat kan je wel zien.
Bij het zweefvliegveld Malden eet ik een lunch en de enige zweefvlieger die ik zie is een torenvalk. De lengte van de paden maakt dat ik dit blogje al 20 keer heb geschreven maar ik ben vergeten wat ik dacht.
Er is ook een lapjesboom waar je wat in kan hangen voor iemand die ziek is of voor jezelf. Daarnaast staat een nieuw geplante beuk voor de mensen die nog steeds last hebben van de corona, er hangt geen lapje in ...

Het lukt mij maar niet om contact te krijgen met het overnachting adres van vanavond. Ik heb een keuken en moet zelf koken DUS ook zelf boodschappen doen.
De kilometers tikken aan en ik schuif mijn rugzak van links naar rechts.
Dan ben ik voorbij mijn afslag gelopen, afwijkend van de route om een supermarkt te vinden en zo loop ik nog eens een aantal kilometers om. Dan is er contact met het overnachting adres en ik ben welkom van af 17 uur. Zelfs dat ga ik niet redden vandaag. Om half 6 betreed ik mijn tuinhuis bij alweer vriendelijke mensen.

Er staat zelf gemaakte soep en lekkers in de koelkast. Ik eet uit de magnetron, niet mijn favoriet, maar heb mezelf verwent met een glaasje wijn erbij. Even een lekkere douche en mijn laatste wasje, 2 onderbroeken, ik heb er 4 mee.

Morgen voor het eerst regen voorspeld. Ik heb echt een prachtige week gekregen zoals het er nu naar uitziet. Ik dank Zeus en als je dat wilt begrijpen moet je naar de Netflix serie Kaos kijken, een absurdistische serie over de Griekse goden tegen de mensheid in een menselijk jasje. Het zou de VPRO niet misstaan.

Geschreven door Inge.gaat.wandelen