Ik hoef pas om 12 uur uit de kamer te zijn dus neem het ervan. Ik kan pas na 16 uur terecht bij mijn volgende logeer adres en dat is altijd een beetje plannen als je wandelt. Na een lekker ontbijtje in de Konditorei beneden, nog een leuk gesprek met wat Nederlanders waar er hier heel veel van zijn, stap ik om 11 uur met de rugzak het historische stadje door op weg naar mijn beginpunt.

Als ik al dacht dat gisteren een zware dag was dan had ik dat mooi mis. Het wordt een hele lange weg door een Duits bos zonder markering. Eerst zijn er nog wel wat engeltjes die ik kan volgen maar dan houdt het op en moet ik vertrouwen op een roze lijntje door een wit vlak van mijn wandelapp en het gidsje. Het wordt een hele klus met lange paden omhoog, geen enkel bankje om te rusten en zelfs geen omgevallen boom om even te zitten. Geen gelegenheid om koffie te drinken of naar de wc te gaan dus ploeg ik voort mijn telefoon in de hand.

Na ruim 11 km loop ik Nederland weer in en het eerste wat er staat is een picknick tafel, Joepie ik plof neer. Met mijn phpd, pijntje hier pijntje daar, voelt het alsof alles wat zwabbert in mijn lichaam. De koffie is nu dichtbij....dacht ik. Helaas is die op maandag en dinsdag gesloten en moet ik nog eens 45 minuten lopen voor de volgende stop. Er zijn veel wegomleggingen van de routes omdat er veel in het bos gewerkt/gekapt wordt. Dus de engeltjes verschenen weer en verdwenen weer. Waar ik in Duitsland ineens een stukje naar Santiago aan het lopen was, loop ik nu ineens op het Pieterpad maar ook die route loopt langs mijn 2e koffie van de dag.
Het is 3 uur als ik in het heerlijke zonnetje buiten koffie met appeltaart voor mij heb staan.

Het zonnetje wekt ook mijn zorg want de donderdag lijkt steeds slechter te worden qua weer dus ik moet mijn plannen echt veranderen want zoveel regen kan niet goed zijn, het moet wel leuk blijven.

De mevrouw van het logeer adres belt dat ze met de kat naar de dokter moet en dat de sleutel onder de mat ligt. Als na nog een stuk prachtig bos in Mook aankom voelt het vreemd om zo iemands huis binnen te gaan. Gelukkig komt ze snel, hebben we leuke gesprekken en zelf gebakken koekjes. Na even opfrissen eet ik mee. Heerlijk zelfgemaakte tomatensoep, lekkere pasta met salade en yoghurt. Nog een kopje thee met een koekje en ik zal niet slanker thuis komen.

Nu met alles een beetje zeer onder het dekbed want de kachel staat niet aan. Hoop dat de nacht wat stijfheid weg neemt. Ben wel trots op mezelf.

Geschreven door Inge.gaat.wandelen