Het is nog donker als we naar Weeze rijden om mijn vlucht van 7.30 te halen. Het afscheid van man en dieren valt nooit mee. Maar de vlucht is prima en ik zie maar 1 pelgrim die nu al zweet moeilijk loopt. Airport Porto is best groot als ik na 2,5 uur land. Ze hebben zelfs slurfen maar niet voor Ryanair natuurlijk, wij lopen over het zebrapad de terminal in waar het even duurt voor ik de tourist info vind. Mijn eerste stempel is binnen.
Hoe anders dan vroeger zonder internet maar met alleen een Lonely Planet in je hand, wandel ik nu met oortjes in via google maps naar de metro. Eerst een kopje koffie bij de snackbar en mijn waterfles laten vullen, een goed begin. De metro is een bovengronds treintje en de automaat om je kaartje te kopen is met wat hulp van de locals goed te bedienen. 2,60€ voor 3 zones is goedkoper dan de NS. Een vriendelijke Portugese vrouw legt mij het systeem uit en als ze hoort dat ik naar Santiago ga lopen is ze vol lof. De eerste mooie ontmoeting vandaag.
In Labruge loop ik richting de kerk als een andere pelgrim mijn weg kruist. We lopen samen naar de kerk Santiago die wondelijk genoeg open is maar de 2 schoonmaaksters zullen ons geen stempel geven en kijken ons, de extreem rijk versierde kerk, weer uit. Ze komt uit Florida en we lopen gezellig samen, kletsend, zwijgend, rustend en genietend van de ruige oceaan, de zilte geur en relaxte sfeer. Het houten vlonder pad is niet overal erg betrouwbaar maar ik bereik mijn hotel voor de nacht waar we afscheid nemen, misschien komen we elkaar nog weer tegen.
Na een wasje en een douche ga ik naar het strand waar de zee een wasmachine lijkt en de strandwachten mij niet dieper laten gaan dan de knieën. Toch heerlijk verfrissend. Ik koop mijn eerste hoedje, denkend aan Pepi die ze steeds verloor, en hang nog wat op de kamer. Kan nog geen kamer boeken voor morgen want het zijn hostels die dat niet doen. Toch weer een beetje spannend.

Geschreven door Inge.gaat.wandelen