Woensdag, na de eerste goede indrukken van Caen, vandaag op weg naar de eerste plekken die ons aan Operation Overlord en D-Day doen herinneren.

Besloten als eerste het dorpje Saint Maire L'eglise te gaan bezoeken.Dit is het eerste dorpje in Frankrijk wat op 6 juni 1944 werd bevrijd toen Amerikaanse luchtlandingstroepen boven dit dorp uit hun vliegtuigen sprongen.
Een van hen, John Steele, van de 82ste Airborne Division, bleef met zijn parachute aan de kerktoren hangen terwijl de rest werd aangevallen door de Duitse soldaten. Steele werd in zijn voet geraakt en hield zich voor 2 uur voor dood en uiteindelijk werd hij door een Duitse soldaat van de toren gehaald en gevangen genomen. Vele anderen vonden helaas al hier de dood.

Precies deze plek werd ook gebruikt in de film The Longest Day. Ook wordt het dorpsein gebruikt in een lange scene van de serie Band of Brothers.
Er hangt nu een pop op dezelfde plek naast de beierende klok.
Het dorp is inmiddels een soort van bedevaartsoort voor de Amerikanen geworden als het gaat om WO II.
Steele is overigens op 56 jarige leefdtijd in 1969 in de USA overleden.

Op weg naar Utah Beach kwamen we onderweg nog een goed bewaarde kazemat tegen en dan zie je hoe ver die dingen konden schieten...

Als tussenstop hebben we een klein oorligsmyseam bezocht waar ze behalve diverse relikwieën mbt WO II tentoonstellen, ze ook een dorpje hadden nagemaakt waar je dus realistische geluiden als geklets van 't volk, het luchtalarm en beschietingen kon beleven, toch best vreemd om hier tussenin te staan.

Op het indrukwekkende Utah Beach troffen we wat je verwacht van deze plek. Mooie, met bloemen bedekte monumenten, het besef begint dan pas echt te komen.
Er staat ook een zgn Higgingsboot, een stalen kale boot waarmee ze uit Engeland vertrokken met zo'n klep die dan opengaat waarna die jongens en mannen dan het strand op werden gestuurd niet wetende wat hen te wachten stond. Deze ken je uit de oorlogsfilm en documentaires maar ook hier is het toch bijzonder als je er zelf uitloopt.... Weer zo 'n besefmomentje!

Het strand is hier overigens echt mooi blauw, klinkt stom maar als ik aan de zee hier denk, verwachtte ik dit niet.

Tussen de middag hebben we bij the Roosevelt aan Utah Beach een lekkere hotdog gegeten. Lekker buiten op het terras hoewel het restaurantje van binnen meer dan de moeite waard is. Veel mooie relikwieën ook, 'n klein souvenirwinkeltje natuurlijk maar het leukste waren de de etalagepoppen, een stelletje zeg maar, in uniform gekleed, die aan het raam zitten. Alsof je even terug bent in 1944. niet kitschy maar met respect gedaan.

Omdat het weer vandaag nog goed zou zijn, meteen nog doorgereden naar Pointe Du Hoc, ook een iconisch stukje WO II. Je vind dit ten noordwesten van Bayeux.
Dit is een locatie met enorme steile kliffen langs de kust en bevind zich tussen Utah en Omaha Beach. Het strand is hier smal en een en al keien.
De US rangers die hier gedropt werden, moesten dus deze enorm steile kliffen van zeker 30 meter hoog met touwen en touwladders beklimmen om vervolgens de kanonnen van de Duitsers uit te schakelen.
Werden werden eer honderd ton aan bommen af, waaronder enkele 500 ponders, en de kraters die deze achterlieten zijn hier nog goed te zien. Helaas liep verder ook niet veel volgens plan. Zo zouden ze bijv als ze boven waren lichtkogels afsteken zodat versterking kon komen helpen maar vanwege het slechte weer en de rook werden velen niet gezien en raakte. Het batiljon geïsoleerd en kregen met zware verliezen te maken. Van de 225 rangers die daar aan land kwamen, werden er. 135 gewond, gedood of vermist. Pas op de morgen van 8 juni werd dit stuk overigens met behulp van een kleine versterking Duitsers verovert.

Geschreven door HelenCorso2017