We hebben een ietwat onstuimig weekje achter de rug. Veel en harde wind, flinke buien maar tussen door liet de zon zich ook nog wel zien. De eerste twee dagen hebben we het lekker rustig aan gedaan maar toen het donderdag droog en windstil werd, zijn we de voortent gaan opzetten. Wat een zwaar karwei is dat. Ik kan me niet meer voorstellen dat we vroeger (tussen 1996 en 2007) met een grote pyramidetent rondtrokken en die vele malen per vakantie opzetten en afbraken. Maar goed, na flink ploeteren en zweten staat de tent aardig vast. Het is een droge en windstille dag maar ook de eerste warme dag. Daar moeten we ook nog aan wennen en dan zo hard werken. Aan het eind van de dag zijn we dan ook op.
Vrijdag en ook de dagen erna waait het weer hard en staat de tent behoorlijk te klapperen. We leggen de ondertegels, de ondervloer en het tenttapijt. Dat staat meteen veel gezelliger en de bus raakt nu aardig leger. Tussendoor slaat Theo hier en daar een stuk hout van rond 1 meter in de grond waar de tent stevig mee vast gezet moet worden om toekomstige stormen te trotseren. Wat dat betreft is het wel handig dat het nu ook zo hard waait, zo zien we wat de tent doet.
Zaterdag wacht ons weer een zwaar karwei: we halen de doos met de tafel, die we samen nauwelijks kunnen tillen, uit de bus, halen het onderstel uit de doos en zetten die in elkaar. Een fluitje van een cent. Maar dan komt het moeilijke werk: de loodzware glasplaat heel uit de doos halen en op de tafel leggen. Maar ook dat lukt en dat kleedt de voortent behoorlijk aan. We zetten een paar stoelen neer en wijden de tafel in. Ook slaat Theo deze dag weer een paar houtjes in de grond.
Zondag, tevens eerste paasdag, nemen we ons voor een rustdag te nemen. We slapen wat langer, doen wat langer over ons ontbijt maar dan begint het toch weer te kriebelen. Theo begint weer wat houtjes in de grond te slaan en ik begin de overige spullen uit de bus te halen en een plaatsje te geven. Daarna ruim ik de bus op want maandag moeten we ermee weg en het is een puinhoop. Om half drie is de bus leeg, opgeruimd en slingeren er geen spullen meer los rond. Morgen kunnen we op pad. We frissen ons wat op, kleden ons om en gaan in het restaurant wat eten. Maandag rijden we naar Évora. We willen naar de Decatlon voor een tweede keukenblokje. Er staat zowaar één doos, die is voor ons. Daarna tanken we en doen we boodschappen bij de Intermarche. We lunchen in de bus met een bakkie en rijden weer huiswaarts. Op een rotonde neemt Theo een verkeerde afslag en voor weer het weten, rijden we door de smalle straatjes van het dorpje Viana Do Alentejo. De navigatie pikt de route wel weer op maar als we uiteindelijk het dorpje uit zijn, rijden we een andere weg dan de normale. Het is een smal, rustig weggetje door een super mooi gebied met koeien en schapen in de weiden. Alles is ook zo mooi groen. Uiteindelijk komen we vlak voor de afslag naar Markadia weer op de N257 terecht. We hebben een mooi weggetje ontdekt, ook goed voor een fietstochtje in de toekomst. En vandaag, dinsdag, is dan de eerste van een hele reeks zonnige, warme dagen waarbij het tot 27 graden warm gaat worden.

Geschreven door Dejongeseniorenontour