Vandaag een beetje een rare dag zonder bezienswaardigheden. Wel met een bezoekje aan de dierenarts. ‘s Morgens vroeg begint Wolly vanuit het niets te krijsen en schreeuwen, het gaat door merg en been. Hij loopt panisch rondjes op een gekke manier en het duurt voor ons gevoel best lang. Misschien nog geen minuut maar eindeloos lang in onze beleving. Daarna zien wij duidelijk dat zij pijn heeft. Het doet mij denken aan twee jaar terug. Toen ging zij ook ineens zo tekeer en had duidelijk veel pijn. Het bleek toen een nek hernia. Met medicijnen werd de pijn bestreden en knapte ze weer op. Maar nu? Toch ben ik gaan bellen en bij de tweede poging kan ik terecht bij een dierenkliniek in Sundsvall. Dat is nog drie uur rijden. Wel in de richting die we toch moeten rijden. We spreken af rond twee uur. De mevrouw aan de telefoon begrijpt ook wel dat dat op zo’n afstand niet precies te zeggen is. We pakken in en vertrekken tegen 11 uur met een zielige Wolly die af en toe een kerm van pijn geeft. We nemen een korte pauze waarin we een bakkie doen en om tien voor half drie zijn we bij de dierenkliniek. Zowel de receptioniste als de dierenassistente als de dierenarts zijn uiterst vriendelijk, spreken goed Engels en zijn heel lief tegen Wolly. Eerst moet ik een formulier invullen. Dan komt een assistente ons halen, zij kijkt Wolly na en dan moeten wij weer wachten op de dierenarts die Wolly ook nog eens nakijkt. Ik vertel wat er aan de hand is en dat ik eerst dacht aan haar nek omdat zij dat eerder heeft gehad maar dat zij nu raar loopt en steeds door haar pootjes zakt dus dat ik denk dat er misschien iets met haar achterpootje is. Ze kijkt haar ruggetje na en haar pootjes waarvan er een behoorlijk stijf is en knoept bij de knie. Dat is niet goed maar niet de oorzaak van de heftige pijn. Dan kijkt zij haar nek na en Wolly begint te krijsen. Bam, dus toch haar nekje. Haar voorstel is precies waar ik op hoop: medicijnen tegen de pijn en ontsteking en kijken of het overgaat en anders thuis naar de dierenarts want, zo zegt zij, verder onderzoek wordt heel duur. Ik ben blij met haar eerlijkheid en vind dit voor nu ook voldoende, verder zou ik ook niet gegaan zijn. Ik heb met wat googlen al begrepen dat dierenartsen in Zweden heel duur zijn. Hier hebben de meesten hun huisdier dan ook verzekerd. Zij weet dat wij niet verzekerd zijn. De rekening is dan ook even slikken: eur 296 waar we in Nederland zeker onder de EUR 100 zouden blijven. Maar we zijn blij dat we zo goed geholpen zijn. Op de factuur zie ik wel dat dit als spoed berekend is. Bij de medicijnen komt 50% bovenop en het consult is incl. spoed maar kan maar zo het dubbele zijn van een “normaal” consult. Maar dan hadden we voor een afspraak miss tot half/eind volgende week moeten wachten. Je kan het oplichting of afzetterij noemen maar in Zweden schijnt dit normaal te zijn. Wij zijn blij dat we geholpen zijn en dat we verder kunnen reizen. We hopen dat Wolly met de medicijnen snel opknapt. Om vier uur vervolgen we onze weg. We tanken en ik zoek wat te eten want we hebben de lunch gemist. En eindelijk zie ik de Zweedse Korv, iets wat ik nog ken van toen ik als vijftienjarige in Zweden was en wat toen op elke hoek van de straat verkocht werd. Het zijn gegrilde worstjes in allerlei smaken, in of op een broodje met mosterd en ketchup. Ik neem er direct een maar de smaak valt me tegen. De broodjes zijn, net als veel gewoon brood, zoetig van smaak. Maar het stilt de honger. We rijden verder totdat Theo last van slaap krijgt. We stoppen een uurtje en Theo doet een napje. Dan rijden we nog drie kwartier. De omgeving is veranderd. Minder bos en minder stilte. Het verkeer is druk. Er rijden nu weer meer auto’s dan campers en caravans. Dat was noordelijker andersom. We rijden dan nu ook op de E4, een drukke doorgaande route langs de oostkust. Het weer is ook zachter geworden en ik verruil mijn shirt met lange mouwen voor een met korte mouwen. En nu, om half elf, merken we dat het, hoewel niet helemaal donker, hier toch donkerder is dan dat het gisteren om half elf was. We staan nu op een drukke parking naast de weg, maar ook weer aan een meer. Niets moois aan maar prima voor een overnachting en morgen weer verder op zoek naar, misschien, toch nog een mooi plekje. Hopelijk werkt Park4Night dan weer. Ze hebben vandaag een storing dus we konden de app niet gebruiken. Veel mooie plekjes van de laatste week komen van Park4night.

We hebben vandaag 321km gereden.

Rasta Tönnenbro
CC:19900

Geschreven door Dejongeseniorenontour