Vandaag een aardig stuk gereden. Tot onder Lyon. Het ging ook allemaal heel lekker, het voordeel van zondags reizen. We rijden voor het eerst met de Tolbadge. Best wel spannend of zo’n slagboom dan open gaat. De eerste twee keren konden we langzaam doorrijden, gaf het ding netjes een piep en gingen de bomen open. De derde keer bleef de piep uit en net toen wij dachten “o,o” ging de boom open en gelijktijdig kwam de piep. Maar toen de vierde keer; geen piep, geen boom open, daar stonden wij. Achteruit, volgende tolpoort, weer een dichte boom. En tegenwoordig geen bemanning meer bij die tolpoorten. Wat nu? Terwijl we daar zo stonden te kijken, zagen we rechts van ons, waar we eerst stonden, een auto tot zowat op de boom rijden, toen de man remde omdat ie hem anders zou raken, vloog de boom omhoog. Dat was dus de truc en idd toen wij tot tegen de boom reden, hup, vloog hij open.
Rond het middaguur maken wij een grote stop. Heerlijk rustig lunchen, Theo duikt even op bed en ik bekijk wat er zoal gebeurt op de parkeerplaats. Vandaag mij verbaasd over twee contrasten: links van ons stond een super grote camper, deuren zaten dicht, schotelantenne omhoog. De vrouw die terug van de toilet langs ons op liep keer niet erg vrolijk, tegen het chagrijnige aan. Rechts pal naast ons zaten twee echt oudjes, op van die oude gedateerde campingstoeltjes naast hun auto met aanhanger te genieten van hun zelf gezette bakkie koffie. In de aanhager zag ik een klein koelkastje en wat tassen. Wat er verder nog onder het zeil zat, kon ik niet zien maar ik vroeg mij af of ze een tent bij zich hadden, hoewel het mij niet leek dat deze oudjes nog in een tent konden kamperen. De vrouw zat de hele tijd, schuddend en bevend met haar hoofd en de man zorgde overal voor. Ik vond dit zo prachtig. Later kwam ik ze tegen bij de wc. Ze waren met de auto tot voor de wc’s gereden, zij liep aan de arm van de man met in de andere had een stok, voetje voor voetje, begeleide hij haar tot aan de toiletdeur. Zo oud en zwak en zo samen op reis. Petje af voor deze meneer.

Geschreven door Dejongeseniorenontour