Vandaag blijven we in Badajoz. We maken vandaag het echte Spanje mee. ‘s Morgens doen we lekker rustig aan en rond 13 uur lopen we over de oude brug naar het oude centrum van Badajoz. Het is heerlijk weer, echt een lente dag, volop zon en geen zuchtje wind. Aan het eind van de “Puente de Palmas”, zoals de oude brug heet, komen we bij de “Puerta de Palmas”, gebouwd in het midden van de vijftiende eeuw, vroeger een versterkt toegangspunt tot de stad en later een controlepunt voor douane- en belastingdoeleinden. Tot niet zo lang geleden waren de twee torens van deze poort koninklijke gevangenissen "voor degenen die veroordeeld zijn voor zeer ernstige misdaden” De oude stadsmuren zijn ook nog te zien.
In het oude centrum is het stil. Winkels zijn dicht. Dat was te verwachten want het is een feestdag in Spanje. Toch komt er iets op gang. Rond half twee worden terrassen klaargemaakt, restaurantdeuren gaan open. Dat is gunstig want wij willen uit lunchen. We komen op een zonnig plein met de Metropolitan Cathedral van San Juan Bautista de Badajoz. Er moet ook een interessant museum zijn maar alles is gesloten. Dus stappen we rond kwart voor twee een nog leeg restaurant binnen maar nee, twee uur gaan ze pas open, we kunnen niet naar binnen. We gaan op een terras op het plein in de zon zitten en bestellen wat te drinken. Het wordt steeds drukker op het plein, hele families in nette kleding die elkaar hartelijk begroeten en goede zin hebben. Als we even na twee uur terug naar het restaurant gaan, is het nog leeg maar “complet”. Alles is gereserveerd. We lopen wat door de straatjes en stappen een bijna leeg restaurant, maar met alle tafels gedekt, binnen en hebben weinig hoop. Alle obers lopen druk heen en weer. We vragen of we wat kunnen eten. Moeilijk want het is vol, feestdag weet je wel. Ja dat hebben wij inmiddels ook door. Maar de ober die we aanspreken is heel vriendelijk en weet in een hoekje naast de bar nog een tafeltje voor ons klaar te maken. We krijgen een wijntje en een schaaltje olijven. En dan slaan we gade hoe de Spanjaarden hier deze feestdag vieren: mensen komen binnen, begroeten elkaar uitgebreid, drinken staand een drankje, alles rustig, gezellig en op het gemak. Kinderen hebben allemaal een nieuw speeltje bij zich, laten dat trots aan anderen zien en spelen ermee. Prachtig om daar getuige van te zijn. Dan krijgen we toch een menukaart. In het Spaans. Schijnbaar is dit toch niet zo’n toeristisch stadje. We hebben ook nog geen Spanjaard ontmoet die Engels praat, ook hier niet, ze praten Spaans tegen ons of we dat zouden begrijpen. Gelukkig krijgen we tijd genoeg om met Google translate de menukaart uit te pluizen, ook hebben we al wat foto’s en reviews bekeken. We bestellen wat tapasgerechtjes, wel veilig; met ham en kaas en ei. Wel grappig, de gerookte ham staat, met poot en al er nog aan, op een grote pin naast ons achter de bar en de obers snijden er vers stukken van af. Wij krijgen ook een paar plakjes, zo ook met een kaas. Als we eenmaal besteld hebben, duurt het niet lang meer of onze tafel staat vol heerlijke gerechtjes. Nog een wijntje erbij en smullen maar. Als desert nemen we nog een chocolade taart en daarna lopen we weer terug naar de camper. Het is inmiddels vijf uur als Wolly ons hartelijk en luid verwelkomt. We laten Wolly uit, we nemen een bakkie en gaan uitbuiken. We hoeven vandaag in ieder geval niet meer te koken.

Geschreven door Dejongeseniorenontour