Het is vanmorgen grauw en grijs. Er staat een frisse wind. Er valt zelfs wat regen. Wat hebben we gisteren een geluk gehad met dat mooie weer. We ontbijten en doen het nog even rustig aan. Om half elf vertrekken we. Al heel snel beginnen we te dalen, wordt het meer begroeit en voor we het weten, rijden we tussen bomen en struiken. Na amper tien minuten rijden, stoppen we op een mooi, dicht begroeit plekje voor een bakkie. Om half twaalf rijden we weer verder. In Klimpfjäll rijden we langs een milieustraat waar we zelfs ons restafval kwijt kunnen. Na 7km over een zéér hobbelige weg vol kuilen en wasbord komen we om 13 uur bij Fatmomakke Kyrkstad.
Dit is een cultureel reservaat. Een kyrkstad ofwel kerkstad. Deze komen alleen voor in Noord Zweden. Er zijn ongeveer zeventig kerksteden in Zweden geweest, waarvan er vandaag de dag nog zestien bewaard zijn gebleven. Als fenomeen zijn ze uniek, niet alleen in het land maar ook in de wereld. De kerkstad Fatmomakke is de meest prominente Sami-kerkstad van het land. De plaats had en heeft nog steeds een groot belang als spirituele en multiculturele ontmoetingsplaats. Het is ontstaan in de 18e eeuw. Al vroeg werden op het terrein overnachtingshutten gebouwd, en vanaf de jaren 1830 ook houten kerkhutten voor de kolonisten die zich in Kultsjödalen vestigden. De hutten en gebouwen van de kerkstad fungeerden als tijdelijke huisvesting voor alle parochianen tijdens hun kerkbezoek, vooral ook in de kerkweekends. Tegenwoordig is Fatmomakke nog steeds een levendige kerkstad. Sami-mensen en kolonisten komen hier nog steeds op dezelfde manier als hun voorouders ruim tweehonderd jaar lang, zoals bijvoorbeeld bij de midzomer feesten.
We lopen er ongeveer een uurtje rond. Het leuke hier is dat we ook in enkele hutten en huisjes kunnen kijken. Terug bij de camper rijden we de hobbelweg weer terug om de Wildernisroute te vervolgen. In Saxnäs stoppen we bij een supermarkt om water en nog wat boodschappen in te slaan. We kopen wat verse broodjes die we meteen bij de lunch opeten. Op ons lijstje staat ook nog de waterval Trappstegforsen. Maar omdat het steeds regent en Theo nogal last van zijn voet heeft (weer jjcht) willen we dat vandaag niet meer doen. Hoewel we er nog geen tien minuten rijden vanaf zijn, willen we op een parkeerplaats ervoor overnachten om dan morgen de waterval te doen. Maar de beoogde parkeerplaats is een opslag van bergen grind. Daar willen wij niet tussen staan. Nog geen minuut verder rijden staan we op de parkeerplaats van de waterval. En dit keer dus geen wandeling ernaar toe. We parkeren met de neus van de camper pal op de waterval. Het is een indrukwekkende brede waterval die trapsgewijs naar beneden komt. We zetten een bakkie en kijken vanuit onze stoel met de regen op de ruit naar de waterval. Zo’n uitzicht heb je niet vaak. We overwegen nog even hier te overnachten maar het is hier te druk en het staat hier allemaal te dicht op elkaar. Als de regen wat minder is, loop ik nog even naar buiten om wat foto’s te maken en dan rijden we verder op zoek naar een plek om te overnachten. De volgende parkeerplaats die we oprijden, biedt onverwachts zicht op een, weliswaar bescheiden waterval maar het is te vol om hier te overnachten. Nog twee parkeerplaatsen verder vinden we een mooi plekje voor de nacht, pal langs de rivier. We staan met vier campers met heel veel ruimte om ons heen. Het is inmiddels kwart voor zes maar voor we gaan eten, nemen we eerst een borreltje met een knabbeltje. De regen nog steeds op ons dak.
Vandaag vinken we nr. 6 ( Fatmomakke) en nr. 7 (Trappstegforsen) af, tevens de laatste twee bezienswaardigheden op ons lijstje die we op de Wildernisroute gezien willen hebben.

We hebben vandaag 94km gereden.

Stãvlaukums Kemperiem Stalon
P4N90482
Mooie ruime plaats aan de rivier.

Geschreven door Dejongeseniorenontour