Maandag 21 augustus
Vanmorgen zijn we weer om half zeven op. We drinken buiten ons bakkie koffie en thee met uitzicht op een cruiseschip waarvan ze het dek voor de gasten in orde aan het maken zijn. We zitten lekker in de schaduw van de camper naast ons en hebben alle tijd. We hadden een beetje het plan om Wertheim in te lopen maar het is al aardig warm en de CP moet rond 12 uur leeg zijn omdat ze een festiviteit gaan opbouwen. We willen niet moeten haasten om op tijd terug te zijn, zeker niet met deze hitte. We besluiten een CP of camping te zoeken waar we kunnen profiteren van schaduw van bomen en daar dan een paar dagen te blijven tot de hitte voorbij is. Als we zo elke dag verder blijven rijden zien we langs de route helemaal niets. We zoeken drie plekken uit waar we willen kijken of het wat is. Dan starten de buren de camper en zitten wij in de volle zon. We bergen de stoeltjes en tafel op, het is binnen nog net koel genoeg om ons ontbijtje te doen. Daarna starten ook wij de motor, we verzorgen de camper en tegen tien uur zijn we op weg. Na een goed half uur, zonder wegopbrekingen deze keer, komen we op de eerste plek aan, een schitterende plek zoals je ze graag vindt. Er is plek voor drie campers, er staat er maar een. De camper staat nu in de schaduw van bomen maar dat zal snel anders worden aangezien onze aarde zonodig moet draaien. Maar we kunnen zelf in de schaduw van de bomen tegenover de CP aan het water gaan zitten. We rijden nog even door naar de Liddl, 2.5 km verderop om de nodige inkopen te doen en installeren de camper op één van de plekjes. Annemiek maakt groentesoep van een soeppakket dat al lang genoeg in de koelkast ligt. Theo zet de stoeltjes en het tafeltje aan de overkant in de schaduw onder de bomen. We zitten de hele middag heerlijk in de schaduw met een zacht windje maar het is nog heet genoeg.

Dinsdag 22 augustus
Vanmorgen zijn we weer om half zeven op. Het zonnetje schijnt al naar binnen maar het is nog heerlijk fris. We doen ons bakkie en eten ons ontbijtje en gaan om half negen op pad. 3 km lopen naar Tauberbischofsheim. De derde stad van de Romantische Strasse. Nadat we de eerste twee steden Würzburg en Wertheim vanwege de hitte hebben overgeslagen, willen we nu toch wel eens wat gaan bekijken. Er loopt een mooi pad door de weilanden tot aan Tauberbischofsheim, dat maakt het echt een mooie wandeling. Tegen tien uur zitten we op een terras op de Marktplatz van Tauberbischofsheim aan de koffie en de thee. Als we weer wat uitgerust zijn, gaan we het stadje met zijn mooie vakwerkhuizen bekijken. Als we door een boomrijk parkje komen, zitten we een poosje heerlijk in de schaduw. We lunchen in dezelfde zaak als waar we de koffie gedronken hebben maar kiezen er nu voor om binnen in het airco gekoelde café te gaan zitten. We eten een heerlijke panini Tai Chicken. We komen nog een keer langs het park waar we in de schaduw genieten van een heerlijk ijsje. Tegen half vier kopen we twee flesjes gekoeld water en beginnen we aan de terugweg. Het is nu behoorlijk heter dan de heenweg maar een stevig windje maakt het draaglijk. Het wandelpad door de landerijen ligt nu bijna geheel in de volle zon. Bij elke schaduw plek, hoe klein ook, blijven we even staan. Een van die keren blijkt Wolly het zo heet te hebben dat ze diep in het hoge gras kruipt, steeds dieper begraaft ze zich in het gras, gaat languit liggen en rolt zich steeds om. Ze hijgt en haar ogen staan niet echt helder open maar heeft ze half dicht . Ze is duidelijk oververhit en we maken ons een beetje zorgen. We geven haar wat drinken waarvoor ze uit haar plekje komt maar daarna graaft ze zich weer diep in. We geven haar maar de tijd. We sprenkelen een beetje water over haar heen. Af en toe zeggen we “kom Wolly, ga je mee” maar ze blijft lekker liggen. Na bijna een half uurtje komt ze wel overeind. Haar ogen staan weer open. Ze reageert zelfs op een voorbij rijdende fietser, dat is een goed teken. Annemiek wil haar dragen en tilt haar op. Wolly laat het gebeuren. Het valt Annemiek op dat ze koel aanvoelt. Een hond weet dus zelf blijkbaar wel het beste wat ze moet doen. We zijn blij dat we haar hebben laten begaan. Maar in deze hitte is Wolly dragen niet lang vol te houden. Ze moet weer lopen. Nu lopen we wat langzamer. Al gauw komen we bij een bankje in de schaduw waar we gaan zitten. We drinken zelf wat en geven Wolly wat water. Ze gaat in het gras liggen. De rest van de wandeling stoppen we voor Wolly wat langer bij de schaduwplekken die er nu ook wat vaker er zijn. Zo komen we tegen vijf uur bij de camper aan. Stoelen in de schaduw, koud watertje erbij en heerlijk uitrusten. We zijn blij dat we gegaan zijn want vanmorgen twijfelden we nog wel. We hebben een heerlijke dag gehad, weer een dag niks doen had ons echt minder voldoening gegeven. En met Wolly is het weer goed gekomen. Ze ligt lekker in haar mandje. We genieten buiten van de zwoele avond. Morgen reizen we weer verder

CP Impfingem / Tauberbischofsheim
CC101727

Geschreven door Dejongeseniorenontour