Wat een goede beslissing om hier een extra dagje te blijven. Het is vandaag heerlijk warm weer. We ontbijten al buiten. Daarna gaat Theo vissen in de rivier. Annemiek gaat met Wolly een wandeling maken. Gisteren hebben we op een kaart bij de zalmtrappen gezien dat er ook een wandelpad loopt de andere kant van de rivier op, aan de andere kant van de brug. Met rugzak gevuld met water, een appel en een vest, met zonnehoed op, de sandalen aan de voeten en Wolly aan de riem vertrek ik om kwart voor tien op zoek naar het pad langs de rivier. Ik loop eerst het dorp in naar de hoofdweg. Dan zie ik een fietstunneltje onder de hoofdweg door. Na het tunneltje ben ik aan de andere kant van de weg en daarmee ook aan de andere kant van de brug. Onder aan de brug ligt een voetbalveld. Op de parkeerplaats staat een bord dat een wandelroute door het natuurreservaat langs de rivier aangeeft. Het is een blauwe route en 4,5km lang. Dat lijkt me wel wat. Ik zie het eerste blauwe paaltje al staan. Via het voetbalveld kom ik op een dijkje langs de rivier. Het is dus niet zo’n mooi grindpaadje als gisteren naar de zalmtrappen. Ik loop door mooie natuur met mooie blikken op de rivier. Maar het pad wordt steeds minder pad, ik loop door hobbelig nat gras en moet echt mijn weg zoeken. Dan moet ik een wei over waar koeien lopen. Daarvoor moet ik een smal poortje tussen de omheining door. Twee koeien komen mij begroeten, de rest staat gelukkig een eindje verder. Ik probeer ze weg te jagen maar één komt alleen maar dichterbij. dan loopt hij voor me langs de rivier in en komt mijn kant van de afzetting op. Nu loop ik snel door het poortje en voor de andere koe langs naar de andere kant van de wei waar ik weer door een poortje in de volgende wei kom. Stel dat al die koeien achterelkaar aan door de rivier gaan, daar wil ik niet op wachten. Nu moet ik echt mijn weg zoeken tussen hobbels, kuilen, modder en koeienvlaaien door. Had ik mijn wandelschoenen maar aangedaan. Mijn sandalen en mijn voeten zijn drijfnat. Zo loop ik enkele weilanden en poortjes door, nu gelukkig zonder koeien zo dichtbij. Voor ik het weet, ben ik een uur verder. Ik ben de weilanden voorbij en het is hier wat rotsachtig. Ik ga op een rots aan het water zitten om wat te drinken en mijn sandalen wat te laten drogen. Mijn voeten spoel ik schoon in het koele water. Dan besef ik dat ik al ruim drie kilometer gelopen heb en alleen nog maar verder van het beginpunt afloop. Voor een rond wandeling van 4,5km hadden we toch al weer terug moeten lopen? Ik begin het bange vermoeden te krijgen dat dit misschien geen rondwandeling is maar een wandeling van punt A naar punt B van 4,5 km. Ik besluit gewoon door te lopen en dan op de parkeerplaats bij het eindpunt te kijken wat ik doe. Er volgt nog een mooi stuk waar ik wel af en toe moet zoeken hoe het pad nu gaat want dat is dan helemaal geen pad meer. De blauwe palen zijn dan mijn leidraad. Éénmaal denk ik het echt niet meer te vinden, ik sta op een heuvel, kan vier kanten op waarvan langs de rivier onmogelijk lijkt. Dan zie ik een blauwe mop verf op een hutje. Ik moet daar achterlangs, een smalle strook tussen het hutje en de rivier. Modderig en nat. Met dat ik die kant op begin te lopen, komt er een jonge koe uit dat hutje, hij schrikt net zo hard van mij als ik van hem. Ik loop snel door want ik hoor nog meer koeien in dat hutje. Weer een poortje door en dan begint er weer iets wat op een pad lijkt. De rivier krijgt steeds meer stroming en splitst zich in tweeën. Moe van het klauteren en klünen ga ik op een rots zitten en eet mijn appeltje. Het is warm en ik vind het eigenlijk wel genoeg zo. Ik loop inmiddels al twee uur. Op Google Maps zie ik dat het niet heel ver meer is tot de parkeerplaats. Wolly en ik trekken verder. Als ik bij een picknicktafel kom, weet ik dat ik weer dicht bij de bewoonde wereld kom. Het duurt nog wel even maar plots is daar de parkeerplaats. Maar anders dan ik had verwacht; geen terrasje of zo, zelfs geen bankje en ver van de bewoonde wereld. De weg naar de parkeerplaats is een smalle verharde weg. Ik zet Google Maps op de cp en begin te lopen. Optimistisch hoor ik even later: “U loopt nog steeds op de goede weg, nog 4km tot de eerste splitsing.” Dat wordt elke 100 meter herhaald. Op deze afgelegen, stille weg is google mijn beste maatje, op Wolly na dan die het steeds moeilijker begint te krijgen. Zelf vind ik het heerlijk weer vlakke grond onder de voeten te hebben en ik stap lekker door. Het eerste stuk is bos en lekker koel, dan volgen meer open vlakken met hier en daar een huis. Later loop ik langs meer huizen. Er is zelfs een speeltuin vol met bankjes waar ik zo naar verlang. Maar ze staan allemaal in de volle zon dus ik loop ze maar voorbij en stop af en toe in de schaduw van een boom om staand wat te drinken. De laatste anderhalve kilometer krijg ik het wel zwaar maar dan zie ik al gauw het dorp verschijnen. Ik bel Theo dat ik nog een kleine kilometer moet, kan hij de lunch vast klaar maken. Theo heeft ondertussen een paar vissen gevangen en zich prima vermaakt aan de rivier. Iets na half twee kom ik bij de camper aan. Een stoel in de schaduw en een verse salade. Heerlijk na bijna 4 uur en bijna 11 km lopen. De rest van de dag wordt er alleen nog geluierd. Wolly beweegt zich de hele middag niet meer. Tegen zeven uur steken we de bbq weer aan voor een heerlijk broodje hamburger, mais kolf en aardappelsalade. Daarna ruimen we alles op want morgen reizen we weer verder.

Geschreven door Dejongeseniorenontour