Zaterdag 10 februari

We vertrekken al om half tien. We rijden weer door de Monchique naar Aljezur. We gaan verder waar we donderdag gebleven waren. We rijden van Aljezur naar Carrapateira/Bordeira. Daar begint een leuke route over onverharde weg langs de kliffen. Overal zijn vlonders naar de punt van de kliffen. Het weer is lekker, de wind is hard. Het is echt een geweldige route. Halverwege verlaten we de route even en steken we door naar carrapateira waar we op een terrasje een heerlijke burger eten. Voor het eerst eens geen echt Portugees restaurant waar ze niet of nauwelijks Engels spreken. Hier is het echt toeristisch en dat zie je op de menukaart. Ook spreekt elke ober en serveerster Engels. Na het heerlijke eten rijden we terug en vervolgen we onze route. Na dit mooie stuk pal langs de kliffen vervolgen we onze route richting Sagres. Bij Vila do Bibo rijden we even de parkeerplaats van de Liddl op. Theo wil een paar biertjes halen. Ik geef Wolly wat water. Dan merken we dat het al bijna vier uur is. Nog naar Cabo São Vincente rijden, lijkt ons niet handig. Bovendien hebben we wel genoeg kliffen en zee gezien voor nu. Dus we besluiten de navigatie op Serro da Bico te zetten. Dat is ook nog bijna twee uur rijden. We hebben een heerlijke dag gehad.

Zondag 11 februari
Als we opstaan regent het en de lucht is grijs. Om tien uur vertrekken we. We rijden in de stromende regen als eerste naar Cabo São Vincente. Ter hoogte van Portimão wordt het droog. Om twaalf uur komen we op São Vincente aan. We lopen er wat rond langs de kliffen en langs de vuurtoren. Inmiddels is het 13 uur geweest en begint de maag te knorren. We rijden naar Sagres waar we bij restaurant “Three little birds” gaan eten. Iets unieks hier in Portugal. Heel gezellig aangekleed, een beetje huiskamer sfeer. Ook wel weer op toeristen gericht, vele soorten burgers op de menukaart en iedereen spreekt Engels. We nemen een heerlijke caesar chicken salade en een cheesecake na. De cheesecake is heerlijk maar eigenlijk net teveel van het goede. Dat merken we later als we weer aan het lopen zijn. Na het eten rijden we naar Fortaleza de Sagres. Dit is een enorm fort met een magnifiek uitzicht over de kust en Cabo São Vincente. In het Ford staat de “Igrea de Nossa Senhora da Graça”, een piepklein wit kerkje uit de 16e eeuw. We lopen er een uurtje rond. Het weer is eigenlijk best lekker ondanks dat de zon zich vandaag niet laat zien. We rijden nog even naar “Ponta da Atalaia” een uitzichtpunt bij Sagres. We wandelen over een pad door mooie natuur en over een aantal vlonders naar het uitzichtpunt. De carnavals muziek vanuit Sagres op de achtergrond. Maar vergeleken bij wat we al gezien hebben de afgelopen dagen valt dit echt tegen. Dan rijden we richting Lagos. We willen dit stadje gaan bekijken. We stoppen even bij de Intermarche in Budens voor een sanitaire stop. Even later komen we erachter dat het al weer vier uur is. Te laat om Lagos goed te bekijken. We besluiten weer richting Serro da Bica te gaan en Lagos voor morgen te bewaren. Om zes uur zijn we weer bij de camper waar een behoorlijke afwas op ons staat te wachten. We pakken hem gelijk aan en daarna is het tijd voor een borrel.

Maandag 12 februari
We gaan tegen tien uur weer op pad. We rijden richting Lagos, naar de Ponta da Piedade. Dat ligt in de onderste punt van Lagos, met loopbruggen kun je naar de kliffen wandelen waar prachtige uitzichten en rotsformaties te zien zijn. Ondanks dat het bewolkt is, is het warm. We lopen er anderhalf uur rond. Dan stappen we in de auto en rijden naar Lagos centrum waar we in een parkeergarage parkeren. We lopen aan de rand van het centrum. Als we een aardig terrasje zien, besluiten we daar wat te eten want onze magen knorren. We eten een broodje pulled porc met frietjes. Alweer zo’n gerecht wat je niet op een kaart in een echt Portugees restaurant zal vinden. Met een gevulde buik lopen we verder het centrum in. Het is idd een oud centrum maar ook wel verwaarloosd en veel leegstand. Ook wordt er op veel plaatsen verbouwd. Wel leuk om door de smalle straatjes te lopen maar het valt eigenlijk een beetje tegen. We komen een terras tegen met een heuse ijskaart. Dat vind je bijna nergens in Portugal, wij kunnen daar dus niet aan voorbij lopen. We bestellen een heerlijke ijscoupe. Jammer dat ze zowel naast als tegenover het terras aan het verbouwen zijn, het lawaai maakt het allemaal wat rommelig en onrustig. Het ijs smaakt geweldig. We lopen nog wat door de straatjes en om 16 uur zijn we weer bij de parkeergarage. We willen nog even bij het Fort van Lagos kijken maar ook daar zijn ze aan het breken, alles ligt open en er is geen ruimte om te parkeren. We moeten het dus doen met een blik op het fort vanuit de auto. Dan is het alweer tijd om terug naar de camping te gaan. We maken nog een ommetje langs het Autódromo internacional do Algarve maar er valt niets van het circuit te zien. Er is wel een heel wegennet omheen gelegd waar nu geen auto te bekennen valt maar waar het met een race behoorlijk levendig zal worden. Een sceeler maakt dankbaar gebruik van de leegte op deze wegen. Na dit ommetje zetten we koers naar Ourique waar we tegen half zeven aankomen.

Dinsdag 13 februari
We vertrekken weer op tijd richting Alvor. We rijden naar
Passadiços de Alvor Een wandelgebied over houten vlonders langs de baai van Alvor richting het strand. Het is laagtij met droge stukken en ook grote plassen. Daar lopen locals met emmers op zoek naar mosselen. Het is warm, benauwd weer met af en toe een zonnetje door de wolken. Dit benauwde weer met hoge luchtvochtigheid is voor Portugal niet gewoon Als we op een gegeven moment een vlonder afkomen, stappen we vlak voor een wandelend stel het pad op omdat wij denken dat ze de vlonder opgaan maar ze lopen verder op het pad en botsen bijna op ons. Ik hoor dat ze samen Nederlands praten en zeg:”sorry dat we zo pardoes voor jullie het pad op stappen, we dachten dat jullie de vlonder op gingen.” Dit is het begin van een gesprek dat de rest van de wandeling, ongeveer anderhalf uur duurt. Marie-Joze en Chris staan met de camper in Alvor en zijn aan het geocatchen. Door het kletsen met ons missen ze de catch. Maar verderop ligt er nog een en ze laten ons hem zoeken. Theo vindt hem. Ze schrijven hun nickname en de datum op een piepklein briefje en leggen het potje weer terug. We hebben zoveel raakvlakken in interesses dat we al kletsend ongemerkt langs de zee lopen en veel te snel moeten we het strand af en gaan zij rechts en wij links. We nemen hartelijk afscheid, wensen elkaar nog een fijne reis en misschien tot ziens. Wat leuk zo’n spontane ontmoeting. We lopen naar de auto en rijden naar Portimão. Daar parkeren we in de parkeergarage en al lopend door Portimão gaan we op zoek naar een restaurant want we hebben reuze honger van de wandeling van drie uur. We vinden niet echt een goed restaurant dus gaan bij een Italiaan op het terras zitten en eten lekkere spaghetti. Na het eten lopen we nog wat rond maar met de lange wandeling nog in de benen besluiten we al gauw weer naar de auto te gaan. We rijden een poosje binnendoor en dan via Lagoa naar de A22 en terug naar Ourique waar we om vier uur aankomen. Om vijf uur gaan we naar de borrel.

Woensdag 14 februari
Vanmorgen staan we rustig op. Er staat een flinke afwas op ons te wachten die we eerst moeten doen. Dan rijden we richting Castro-Cola waar we grafheuvels willen bekijken. (circuito arqueológico do Castro da Cola) Als we de auto in de middle of nowhere geparkeerd hebben, is het even zoeken maar na een eindje lopen, vinden we 1 grafheuvel. Er zijn er nog twee in de buurt maar we vinden het wel goed zo en lopen over de drassige grond weer naar de auto. We rijden door naar Castro da Cola. Een echt piepklein, afgelegen dorpje met een kerkje boven op een heuvel. Tot voor kort was er ook een restaurant maar dat is gesloten. We lopen even rond het kerkje. Aan de toegang te zien, lijkt het niet meer in gebruik. Na dit uitstapje rijden we een stukje terug over de IC1 naar het wat grotere dorpje Santana da Serra. We zijn er de afgelopen dagen zo vaak langs gekomen, nu willen we het eens bekijken en in het restaurantje gaan lunchen. We parkeren de auto en lopen de piep kleine straatjes door. Het dorpje is totaal niet toeristisch. We komen nog een stel tegen die ook op de camping staan. Zij vertellen ons dat het restaurantje gesloten is vandaag. Pech dus. We lopen nog naar boven en om het kerkje en rijden dan terug de IC1 op richting Ourique. We eten bij restaurant Nefama aan de IC1. Na de Sparerib en de beef Portugueze en een chocolademousse als desert rijden we naar Ourique. Daar wassen we de auto en doen we wat boodschappen. Weer op Serro da Bica laden we de boodschappen uit, halen we de auto leeg, zuigen we hem uit en maken hem een beetje schoon want morgen wordt hij weer opgehaald. We hebben veel gezien en gedaan. De komende dagen wordt het tijd voor wat rust.

Geschreven door Dejongeseniorenontour