Vannacht een heerlijke nacht gehad. We staan weer op tijd op en om half negen rijden we de camping af. We rijden de grens over en de Pyreneeën door in een lekker tempo. Het is heerlijk rustig op de weg. Het is vroeg en het is zondag. Om half elf nemen we een uurtje pauze. We ontbijten en drinken een bakkie. Het volgende uur loopt niet zo lekker. De weg is hobbelig, het waait en Theo krijgt last van slaap. We stoppen op een parkeerplaats en Theo gaat een dutje doen. We drinken nog een bakkie en na twee uur pauze zijn we weer op weg. De weg is nu beter, Theo is fitter en van de wind hebben we geen last. Het begint te regenen en later komt het er met bakken uit maar het rijden gaat toch lekker vlot. Bijna geen vrachtwagens op de weg betekent lekker in eigen tempo kunnen rijden. We rijden twee en een half uur door en om vijf uur bereiken we camping Olimpia waar we willen overnachten. Zoals altijd heet Fernando ons weer welkom vanachter de bar, ditmaal zonder zijn bos krullen, waarschijnlijk gaat hij één keer per jaar, in oktober, naar de kapper. Ook hij is onder de indruk van onze lange combinatie. Als we de camping op rijden vind ik het er ongewoon en gezellig uitzien. Ik realiseer me dat dit de eerste keer is dat we de bomen in blad zien. Het is prachtig. Het verbaast ons wel hoe hard het waait. Onderweg hebben we er nauwelijks iets van gemerkt. Zoals inmiddels een gewoonte geworden, eten we vanavond bij Fernando.

We rijden vandaag 429km

Camping Olimpia bij Salamanca, aan de afrit van de snelweg met een vriendelijke eigenaar.

Geschreven door Dejongeseniorenontour