We vertrekken om kwart over negen van de camping. Hoewel er nu meer vrachtwagens op de weg rijden, is het niet zo druk als dat het zondag was. Na anderhalf uur rijden, stoppen we op een ruime parkeerplaats om ons ontbijt te eten. Daar hadden we voor vertrek nog geen zin in. We stoppen nog een keer om te tanken en rijden dan Duitsland in. Het voelt al gelijk een beetje als “bijna thuis” al moeten we nog ruim 600km. We komen dan om kwart voor een op de Stellplatz in Husum aan. Husum is een havenstadje aan de westkust van de Noordzee in de deelstaat Sleeswijk-Holstein, Kreis Nord-Friesland. Het is hier behoorlijk heet en de temperatuur in de camper stijgt direct. We pakken onze spulletjes bij elkaar, doen de camper op slot en lopen naar de haven en het centrum van Husum. Maar wat is het heet. Dit zijn we niet meer gewend. Gelukkig waait er een fris Noordzee windje anders was het niet te houden geweest. We eten op een terrasje een soort van lunch: currywurst met frites. Er komt me een bord aan waar toch een laag curry op ligt, dit lijkt meer op curry met worst. Maar het smaakt prima. Na deze wat bijzondere lunch lopen we nog wat langs de haven en het stadje en komen in het park terecht. Daar gaan we op een bankje onder de bomen zitten. Heerlijk, met een briesje erbij goed te houden. Als we wat zijn bijgekomen, lopen we verder het park in waar we weer op een ander bankje onder dikke bomen gaan zitten. Dan mist Theo ineens zijn telefoon. “Die heb ik op dat eerste bankje laten liggen” We lopen terug, we hebben ineens weer spirit in de benen. Maar geen telefoon. We kijken nog onder en achter het bankje, nee, weg. We kijken elkaar aan. Dan pakt Annemiek haar telefoon en belt Theo’s nummer. Er wordt niet opgenomen. Ik bel nog een keer en dan wordt er door een man opgenomen. Het is een gesprek in het Engels en het Duits. Heel warrig. Geen idee of ik nou in het Engels ben begonnen of die man maar goed. De man is in het park bij de speeltuin, later begrijp ik dat hij op de speeltuin kijkt. We lopen die kant op en dan zien we de man aan de andere kant van de speeltuin staan. Hij staat bij een bankje en er staat ook een fiets. Wat we van hem begrijpen, zat hij op dat bankje en zag hij de telefoon daar op het bankje liggen. Het kan natuurlijk zijn dat iemand de telefoon meegenomen heeft en daar op dat bankje weer achtergelaten heeft. Of die man had hem meegenomen. We zullen het nooit weten. Maar gelukkig nam hij de telefoon op en hebben we hem terug. We bedanken de man heel hartelijk en lopen nog een beetje in de war verder het park in. Waar we weer op een bankje gaan zitten. We moeten er even van bijkomen. Dan lopen we terug naar het centrum en gaan op een terrasje zitten. Theo neemt een hele grote pull bier en Annemiek een ijscoupe. En Theo neemt nog een bier en Annemiek ook wat lekkers te drinken. Dan willen we afrekenen. Daar waar we 28 dagen door Zweden gereisd hebben zonder één Zweedse Kroon gezien te hebben, kunnen we hier alleen contant betalen. We kijken elkaar aan. Dit is zo niet meer van deze tijd. Goed, de camping in Denemarken kon ook alleen contant betaald worden. Dat hebben we met buur-kampeerders kunnen regelen want die hadden Deense Kronen over. En de parkeerplaats zonet kon ook alleen contant betaald worden. Die euro’s konden we nog net bij elkaar schrapen maar dit hebben we echt niet contant bij ons. Maar zo’n groot en druk bezocht Horeca bedrijf in zo ‘n druk stadje, raar. Dus Annemiek loopt naar de dichtstbijzijnde bank automaat om euro’s te pinnen. Iets wat we al héél lang niet meer gedaan hebben. Na de kelner blij te hebben gemaakt met wat contante euro’s wandelen we weer naar de haven. Het water wat vier uur geleden nog helemaal weg was, staat nu bijna op hoogte. Dat gaat snel. We maken wat foto’s en zoeken dan, weer, een terrasje waar we wat eten. Om kwart voor acht zijn we terug bij de camper. We halen de stoeltjes uit de garage en gaan naar even in de schaduw naast de camper zitten. In de camper is het best warm. Om half negen begint de wind frisser te worden. Annemiek loopt nog even een rondje met Wolly waarbij het opvalt dat er aan de ene kant een hele donkere lucht is en het aan de andere kant een mooie lichte lucht geeft door de zonsondergang. We zetten de stoelen weer in de garage en gaan binnen zitten. Niet lang meer want we gaan op tijd naar bed.

We hebben vandaag 206km gereden.

Wohnmobilstellplatz Fischhaus Loof Husum
Ziet er troosteloos uit. Maar dicht bij de haven en de stad. Slapen doen we in ons eigen bed en niet buiten. En de mensen zijn gezellig. Morgen weer verder.

Geschreven door Dejongeseniorenontour