Toen we in september in Bonaire nog in quarantaine zaten werd aan mij gevraagd of ik misschien tot eind april wilde blijven. Nadat de quarantaine erop zat en ik op de afdeling heb gewerkt had ik afgesproken dat ik, na een kleine onderbreking, weer terug kon komen om tot en met maart weer deel te nemen aan het COVID project. (Voor de gene die net invallen; in mijn vorige reis kan je lezen hoe de eerste keer Bonaire was en zijn er foto’s van hoe de afdeling eruit ziet).

19 december zette, we na net iets langer dan 4 maanden, weer voet op Nederlandse bodem. We miste wat bagage want dat heb ik, toen ik naar Curaçao moest terwijl Paul in Sint-Maarten zat, moeten achterlaten in Bonaire. Wel hebben we een rugzak vol met ervaringen meegenomen.
Gelukkig scheen de zon en hadden we genoeg aan ons dunne regenjasje. De treinreis begon natuurlijk met een kapotte trein op ons traject dus ging de reis via Utrecht.
Bij thuiskomst even een kleine inspectie. Het zag er goed uit! De verwarming hadden we met de app al aangezet dus het was een warme thuiskomst. De planten waren flink gegroeid en de tafel lag vol met post. Kerstkaarten. Owja. Dat kerstgevoel ontbreekt een beetje. Ondanks dat ze op de eilanden ook flink hebben uitgepakt met kerstlichtjes en nep sneeuw. Snel een eerste wasje erin en op naar Pijnacker om de hond te halen. Onderweg maakte we nog een tussenstop bij een teststraat om voor de zekerheid even te checken of we geen COVID als souvenier hadden meegenomen. Aangekomen bij mijn ouders kwam er een enthousiaste Pien ons tegemoet. Gelukkig ze kent ons nog!
Thuis even de buren, die zo goed voor ons huis hebben gezorgd, gedag gezegd. Gelukkig maakt iedereen het goed. De buurman was blij dat hij iets voor ons kon betekenen en elke dag de kippen verzorgen was voor hem een mooi uitstapje in deze coronatijden. Hij had flink zijn best gedaan op de walnoten en de andere buurman heeft flink wat blad opgeruimd. Goud zulke buren! ‘s Avonds gezellig met de hond op de bank en lekker de kachel aan. Avondeten afgehaald. Nog geen zin om te koken. Toen we wilden gaan slapen en de dekens terug sloegen vonden we een voorraadje pelpindas en waren de lakens aangevreten. De muizen waren zich aan het voorbereiden op de winter helaas hadden ze de verkeerde plek uitgekozen. Gelukkig waren de dekbedden, kussens en het matras nog heel en was het alleen een kwestie van bed verschonen. Toch fijn je eigen bed!

De dagen die volgde besteedde Paul aan hardlopen en tussen de regenbuien door de tuin nog verder op orde brengen. Kerstpakketten werden rondgebracht en we mochten zijn vader van het ziekenhuis naar de revalidatie brengen. De operatie was goed gegaan en na twee weken ziekenhuis was hij voldoende hersteld om te gaan oefenen.
Ik kreeg een berichtje van een collega van de SEH van het ziekenhuis in Curaçao dat er een collega besmet bleek met COVID. Laat dat nou net de gene zijn die het nodig vond om mij zo’n harde knuffel te geven waarbij mijn ruggenwervels kraakten. Dan was die test bij terugkomst zo gek nog niet. Gelukkig was hij negatief!

Ik heb het huis toch nog een beetje in kerst sfeer gebracht en we vierde het op gepaste afstand.

Voor we welkom zijn op Bonaire hebben we natuurlijk weer een negatieve PCR test nodig. Voor de 10e keer (een jubileum!) ging er een stok in de neus. Het resultaat was wederom negatief.

De avond voor vertrek de hond weer naar mijn ouders gebracht.
Nu op naar de warmte en de vrienden die daar nog zijn. Samen oud en nieuw vieren. Helaas is Bonaire nu, net als de rest van de wereld, code oranje en kan mijn broer niet komen. Gelukkig heeft hij het volledige bedrag van zijn reis terug gehad.
We willen iedereen alvast een fijne jaarwisseling en een heel gelukkig en gezond nieuwjaar wensen!!

Geschreven door Coby-en-paul