15/8
We hebben prima geslapen deze nacht, een keer wakker en smorgens op een prima tijd opgestaan. Zijn we mooi 6 uur tijdsverschil gereset. De dag rustig aan begonnen, beetje zwemmen, beetje luieren. En nadat we de auto’s kregen zijn we naar de hoofdstad Philipsburg gegaan om de boel te verkennen. Er staat de ene juwelier na de ander. Aangezien hier geen belasting wordt geheven is shoppen voor de toerist een belangrijke bezigheid. Helaas voor de winkeliers is het op het moment compleet uitgestorven. Dit terwijl er toch een vol vliegtuig was geland. Ook bizar eigenlijk. Later deze dag was er een persconferentie waarin verteld werd dat vanaf zondag de bars, winkels en de vele casino’s moeten sluiten. Nog meer mensen werkloos... We hebben wat rond gelopen door het stadje. Er staan mooie oude, kleurrijke gebouwen, maar het oogt allemaal wat triest. Aan het strand hebben we geluncht en daarna hebben boodschappen gedaan.
We moesten om 14.00 terug zijn want dan zou Paul gebeld worden door de CPS, de plaatselijke GGD. Ik lag op het strand terwijl Paul aan het wachten was op het telefoontje. Later kwam Paul netjes gekleed op het strand, hij had zijn sollicitatiegesprek. Toen hij terug kwam was er nog een hoop onduidelijk over of hij wel of niet betaald zou krijgen en wanneer hij dan kon beginnen. Een beetje zoals bij de rest van de club. We hadden nog geen van allen ons rooster. We wisten alleen wanneer we voor het eerst naar het ziekenhuis moesten komen. De dokters kregen zondag computercursus en iedereen zou maandag een rondleiding krijgen. Vanaf dan zien we wel weer verder. Geen zorgen voor morgen.
‘s Avonds hebben we nog een (voor ons) nieuwe collega (dialyse verpleegkundige) ontmoet. Zij zit hier al geruime tijd dus het was leuk om van haar verhalen te horen over het leven hier en het ziekenhuis.

16/8
Lekker rustig aan opgestaan. Paul ging een uurtje op de hardloopband in de koele airco. Vervolgens hebben we ons gegroepeerd en zijn we van oost naar west het eiland gaan verkennen. De totale oppervlakte van het eiland bedraagt 87 km². De totale lengte van de grens tussen het Nederlandse en het Franse deel van het eiland is 10 km. Er is, normaal gesproken, vrij verkeer tussen beide eilandsdelen. Helaas is de grens nu gesloten, dus je bent zo door de 34 km² die overblijft heen. Het eiland blijkt best bergachtig en groen te zijn waardoor we regelmatig getrakteerd werden op een prachtig uitzicht met baaien gevuld met helder blauw water en diverse eilandjes. Op een goeie dag kan je Saba, st.Eustatius etc zien liggen. Onderweg zag ik een schildpad en een groep apen. Gelukkig heb ik dat op beeld weten vast te leggen, want in eerste instantie wilde niemand mij geloven. Verder zagen we weer kleurrijke huisjes en her en der nog een verdwaalde golfplaat of zeilboot die drie jaar geleden door orkaan Irma verplaatst zijn.
In het westen aangekomen gingen we naar Maho beach. Hier komen de vliegtuigen vlak over voordat ze op Sint Maarten landen. We hadden de auto geparkeerd en niet lang daarna ging er een vliegtuig opstijgen. Wat een kracht en hitte!! We werden gezandstraald!! En dit was eigenlijk nog maar een kleintje! Een aantal jaar geleden is daar een vrouw omgekomen nadat ze te dichtbij stond, door die wind werd omgeblazen en met haar hoofd op een betonrand eindigde. Wij stonden op gepaste afstand en konden daarna lekker zwemmen, wachtend op inkomende vliegtuigen. Indrukwekkend hoor!!

Geschreven door Coby-en-paul