24/9 en officieel dag 1 van de quarantaine
Nadat we dus afscheid hadden genomen en we ons met huurauto gemeld hadden bij de receptie werden we door een medewerker van het verhuurbedrijf netjes naar het vliegveld gebracht. Nog een keer het uitzicht over Philipsburg, langs het ziekenhuis, die ene bocht en dat restaurantje waar we zo gezellig gegeten hadden. Wat ons te wachten staat weten we niet precies, maar Sint-Maarten is lastig te overtreffen. Iedereen die we zijn tegengekomen en ook Bonaire ervaring heeft zegt dat Bonaire mooier en leuker is. We gaan het beleven!
Veel te vroeg werden we bij het vliegveld afgezet. Bij navraag bleek dat we bij een ander gebouwtje moesten zijn. Dus wij met al onze bagage door de hitte daar heen gelopen. Daar wisten ze ook van niets. Na even volhouden bleek dat we toch op de goede plek waren maar dus veel te vroeg. We namen plaats in onze persoonlijke wachtruimte. Ik zag op een gegeven moment een vliegtuigje staan met EZair (lees easy air), dat zou hem wel eens kunnen zijn! En ja hoor onze paspoorten moesten we even inleveren en de bagage ging door de scanner (niet eens gewogen, heb ik zo mijn best gedaan op het gewicht verdelen! ;) ). Wij moesten nog even ons gezicht laten zien bij de balie en ook door het gebruikelijke poortje. Drie kwartier te vroeg, das lekker. Maar goed dat we niet nog even naar het dichtbij gelegen Mullet bay zijn gelopen!
In het 20 persoons vliegtuig zaten al twee mensen, verder bleef het leeg. De steward had zijn best gedaan. Er lag al een soort lunchpakketje klaar. Naast vier passagiers waren er alleen de twee piloten die onderweg echt niet even kwamen vragen wat we wilden drinken. We begonnen te rijden en met wind in de rug stegen we op. Al snel zagen we ons appartementencomplex nog even liggen en ook Saba lag er weer mooi bij. Toen ook die uit het zicht was verdwenen volgde alleen nog de Caribische zee. We vlogen tussen de wolkenlagen door wat een mooi gezicht was. Tussen de wolken door zag ik nog een groep dolfijnen zwemmen! De piloten hadden zonneschermen voor de voorruit gedaan en de kachel uit omdat ze anders levend gebakken worden daar, gevolg was dat wij bijna bevroren waren! We weten dat men er van houdt airco’s op standje zuidpool te zetten, maar hier waren we niet op voorbereid. De andere twee passagiers wel, die hadden zelfs winterjassen mee!! Gelukkig was het maar een kort vluchtje en met het vooruitzicht op de Bonairse temperaturen hielden we het wel uit. Altijd beter dan twee piloten die onwel worden ;) Na nog geen twee uur vliegen zagen we Bonaire al aan de horizon verschijnen. We vlogen er dwars overheen, maakte een rondje over Klein Bonaire en maakte een mooie landing. Vol in de remmen! Konden we gelijk linksaf, scheelde weer taxiën.
Bij het uitstappen bleken de andere passagiers patiënten te zijn, ze liepen behoorlijk moeilijk. Soort gipsvlucht. Op de luchthaven werden onze gezondheidschecks nagekeken en we hadden voor de zekerheid onze verlopen covid testen meegenomen. Was gelukkig prima zo! Bij de uitgang werden we opgewacht door een dame van de overheid. Zij zorgde ervoor dat we niet aan onze quarantaine konden ontsnappen door ons in een taxi te zetten. Het was een korte rit. Wel een dure. De taxi moest namelijk naderhand worden ontsmet en die kosten waren ook voor ons (wordt wel vergoed door het ziekenhuis). Bij het hotel werden we met de taxi tot onze kamer gebracht. Dat was Bonaire voorlopig...
Op dit moment is er op Bonaire ook niet zoveel te beleven dus wat dat betreft missen we weinig. Op Bonaire en Aruba zijn een huisarts besmet geraakt met COVID wat er voor heeft gezorgd dat daar de gevallen snel toenemen. Omdat de cijfers nog oplopen (elke dag een stuk of 9) is het eiland in lockdown en heeft gevraagd aan Nederland of ze alsjeblieft code oranje mochten worden. Op deze manier komen er minder toeristen en is de kans op besmettingen lager.
We hebben een heel mooi appartement gekregen met prachtig uitzicht op zee, Klein Bonaire en de zonsondergang. Rechts van ons is een zwembad, toch nog even gecheckt of we daar echt niet in mogen als er niemand anders is, maar helaas! Des te lekkerder is het over 14 dagen!
Er lag een heel informatiepakket voor ons klaar met de regels en de menukaart. Ons ontbijt, middag- en avondeten wordt door het resort verzorgd en de overige boodschappen doet onze buddy (ze zijn hier erg van de buddy’s; quarantaine buddy, duikbuddy, buddy Dive resort en op de afdeling bij het checken van je kleding: isolatie buddy) van het ziekenhuis. Alcohol is op de bon, we mogen per persoon twee alcoholische consumpties bestellen op eigen kosten. Onze buddy mag dat helaas ook niet komen brengen. Nou klinkt dat heel alcoholistisch natuurlijk, maar als je lekker in het zonnetje zit is een lekker koud dorstlessend pilsje erbij de kers op de taart.

25/9 quarantaine dag 2
De wekker blijft gewoon afgaan. We moeten toch een soort structuur aanhouden op de dag.
Ik ben begonnen met 100 squads per dag en vraag bij het eten steeds of de friet weggelaten kan worden en ik groente/salade in de plaats kan krijgen. En Paul doet 3 keer per dag de 7 minute workout. Anders groei je zo dicht in 14 dagen!
We wisselen de activiteiten een beetje af. Beetje lezen. Lunch uitzoeken. Tv kijken. Papiamento proberen te leren. Kijken naar de zonsondergang. Even in de zon (we weten niet precies tot waar ons quarantaine verblijf rijkt, maar we hebben de ligstoelen er voor het gemak maar bijgerekend). Diner uitzoeken. Een spelletje regenwormen.
Een collega die tegenover ons verblijft kwam even op gepaste afstand goeiedag zeggen. Leuk om een gezicht te hebben bij de naam!
De dag ging toch verbazingwekkend snel voorbij.

26/9 dag 3
Weer de gebruikelijke tijd opgestaan.
Er drinkt een meeuw uit het voor ons verboden zwembad.
Er gaan voor ons neus duikers kopje-onder om even later enthousiast weer boven te komen. Direct voor de kust bevindt zich een mooie duikspot. Het resort is dan ook helemaal ingericht op het duiken. Er is zelfs een heuse Mc.Air: een drivethru waar je duikflessen kan (laten?) vullen met perslucht of nitrox.
De vorige blog geschreven.
Met de verrekijker alvast op verkenning.
We hadden maar weinig bereik/geen WiFi en ik had via de facebookgroep “durf te vragen Bonaire” gevraagd of iemand ons kon helpen en vandaag kwam er iemand om een WiFi extender brengen!! Super lief!! Bijzonder dat iemand die je niet kent je zo helpt! Die heeft hem bij de receptie ingeleverd en die hebben hem weer bij ons op het krukje voor de deur gezet. Paul heeft bijna de halve dag gespendeerd om het werkend te krijgen. Goeie tijdsbesteding! En het werkt! Nu hebben we binnen ook (matige) WiFi!
Wederom genoten van de zonsondergang.

27/9 dag 4 van de quarantaine
Er is een stelletje vogels wat een nestje probeert te maken vlak naast ons terras.
Vandaag was het sunday funday! En dat betekend pizza avond!

28/9 quarantaine dag 5
3 keer per dag de 7 minute workout. Dan ben je toch al wel weer 22,5 minuut van de dag verder.

29/9 dag 6
Ik was lichtelijk in shock toen ik een appje kreeg van de receptie dat we een buurman kregen en die door ons geconfisqueerde ligstoelen + terras moesten inleveren. Na een appje terug waarin we deftig beloofde dat we echt afstand zouden houden mochten we ze gelukkig houden. Anders hadden we alleen onze porch nog waar geen zuchtje wind voorbij komt. We hebben zelf een soort afscheiding gemaakt om onze goede intenties te laten zien.
Die collega die eerder al even langs was geweest heeft vandaag ijs gebracht! Super lief!
Ondertussen is mijn woordenschat van het Papiamento behoorlijk aan het groeien.
Even gebeld met de moeder van onze familie in Sint-Maarten. Leuk om de verhalen te horen!
Een andere collega die ik al ken vanuit Breda is ook aangekomen en die wilde even gedag komen zeggen. Helaas was dat niet toegestaan!! Dan maar even bellen. Helaas gooide de WiFi roet in het eten.
De buurman is erg onrustig en heeft zichzelf een behoorlijk territorium gegeven. We zijn benieuwd hoe hij het volhoud!
Vandaag riep de zee voor het eerst dat ik heus wel even kon gaan zwemmen. Helaas staan er 24 uur per dag bewakers die alles nauwlettend in de gaten houden. De dag werd er niet beter op toen ik ipv de groente quasedillia en kip kreeg... Ik weet het, dit is duidelijk een eerste wereld probleem, maar goed mijn wereldje is op het moment ook maar klein.

30/9 de 7e quarantaine dag
Vandaag contact gehad met mijn contactpersoon van TMI die hier ter plaatse is. Misschien kan zij een goed woordje voor ons doen waardoor we korter in isolatie hoeven.
De restaurants mogen, na nog geen 10 dagen lockdown, weer open vandaag. Sportscholen blijven nog dicht.
Sinds vandaag hebben we twee quarantaine katten.

Geschreven door Coby-en-paul