18/9
Ik had vandaag dus aangeboden om weer te gaan werken in afwachting van onze toelating tot Bonaire. Ze konden wel hulp gebruiken dus heb ik een latedienst gedraaid. Het was fijn dat ik erbij was. Er kwam namelijk een groot trauma van een ander eiland. Er bleek veel schade waardoor de patiënt weer een vlucht moest maken naar een ander land om specialistische hulp te krijgen. Voordat dat allemaal geregeld is gaat er wel een paar uur over heen. Verder weer wat COVID patiënten opgenomen. Gelukkig zijn de cijfers dalende!

19/9
Een collega had een leuke activiteit gevonden om met de groep te doen; naar de plaatselijke bierbrouwer!! We zijn er in een uur heen gelopen waarna we goed dorstig binnen kwamen! Terwijl we de diverse biertjes proefden vertelde de eigenaar zijn levensverhaal. Uiteraard kregen we ook de grote tanks te zien waar het proces plaatsvind. We mochten ook super vers bier proeven uit een van de tanks! Toen we terug in de tastingroom kwamen kregen we een frisse cocktail met als ingrediënt een van de biertjes. Het was erg gezellig en dat zette we voort bij een Indiaas restaurant. We hadden de eigenaar van de brouwerij ook meegenomen. Die kwam oorspronkelijk uit India. Die wist dat dit een goed restaurant was en wat we moesten bestellen. We kregen een hele proeverij. Lekker hoor! Mango lassi!

20/9
Voor vandaag had ik een activiteit bedacht, namelijk kayakken naar dat ene eilandje vlak voor de kust van het Franse gedeelte. Met drie kayaks gingen we door grotendeels ondiep water waar we konden snorkelen en dobberen. Op het eiland lekker geluncht waarna nog twee collega’s zich bij ons voegde. Zij waren daarvoor wezen duiken en nu met het pontje gekomen. We maakten een wandelingetje over eilandje. Er waren super veel heremietkreeftjes, suikerdiefjes en leguanen. Op de terugweg gingen die twee collega’s gewoon mee op de kayak, paste makkelijk! Na drie keer voor niets daar te hebben gestaan was het deze vierde keer gelukt en super leuk!!
Op het vasteland zijn we naar een strandtent gegaan waar een dj en een zanger waren. Erg gezellig! Gelukkig was het buiten en niet druk. Samen vormen we een gezin.
Thuis kwamen we er achter dat we het avondeten hadden overgeslagen. Gelukkig had ik nog wat olijven van mijn gecancelde cocktailfeest.

21/9
Een collega haar tijd in Sint-Maarten zat erop! Ook zij heeft alles eruit gehaald. Geen moment stil gezeten. Voor late diensten, na vroege diensten altijd op pad! Even gedag gezegd en afgesproken dat wanneer iedereen weer in Nederland is een reünie te houden!
Wederom geen toestemming om morgen (ze vliegen op dinsdag of donderdag) naar Bonaire te gaan... Ik word weer volledig ingeroosterd. Vanavond kon ik gelijk al invallen voor een zieke. Een gezellige avonddienst.

22/9
Onze collega die vanwege een COVID besmetting twee weken in quarantaine zat is vandaag vrijgelaten!! Ze voelde zich al na twee dagen weer helemaal zo fit als een hoentje dus was het wel lastig volhouden! Gelukkig hadden de autoriteiten wel toestemming gegeven om op rustige momenten in de zee te mogen zwemmen. Het Amerikaanse team van hulpverleners (3 vrouw sterk) van de plaatselijke GGD kwamen gewapend met een thermometer om te checken hoe ze er aan toe was en hebben haar vrij gelaten! Ook onze andere besmette collega is gelukkig weer opgeknapt en ontslagen uit het ziekenhuis.
We wilde om het te vieren een leuk uitstapje maken. Ik zag op de kaart nog een strandje waar we nog niet geweest waren. Het was niet bereikbaar met de auto. We hebben de auto geparkeerd en hebben een hele mooi kustwandeling gemaakt naar dat strandje. Daar even gezwommen (flinke golven!) en weer door. We kwamen uit bij een mooi aangelegde, maar uitgestorven haven. Ik had een rondwandeling uitgestippeld, maar ons water was op en de route zou na de haven langs een doorgaande weg lopen. Een collega kwam ons te gemoed rijden en heeft ons terug gebracht naar onze auto. De net vrijgelaten collega heeft de tocht goed doorstaan. Helemaal beter!!
Weer even een tussenstop gemaakt op een strandje, het zweet eraf spoelen! Daarna naar een Bbq restaurant aan de west kant. Daar werden we getrakteerd op een mooie zonsondergang.
Vandaag kregen we de eerste bewegende beelden van Paul zijn eerste kleinkind!! We hadden al een keer gevideobeld waarbij we het goede nieuws te horen kregen, maar moesten het nog even geheimhouden zodat de aanstaande ouders het zelf aan de rest van de familie kom vertellen.

23/9
Onze collega die net uit isolatie is gekomen mocht vandaag kiezen wat we gingen doen. Ze houdt ontzettend van Marigot en daar gingen we dan ook heen. Net toen we op pad gingen checkte ik nog even of ik berichtjes had. Gelukkig had ik gekeken, want ik had bericht! En wat voor bericht! Morgen ging het gebeuren! Bonaire laat ons binnen. Er waren gelijk een hoop vragen natuurlijk. Hoelaat? Waar? Hoe? Nog een covid test? Hoedan?! Zo snel was het ineens! Gelukkig hoefde we ons niet opnieuw te laten testen, we moeten immers toch in quarantaine. Hoelaat, was 18 uur vliegen. Hadden we de hele dag nog om in te pakken en gedag te zeggen. Toen we het globaal wisten zijn we alsnog naar Marigot gegaan. Onze collega was daar al. Het bellen daar valt onder de EU regels dus konden we haar gewoon even bellen om elkaar weer op te zoeken. We dronken een kopje koffie en liepen door de straatjes. Het is de hoofdstad van St Martin, maar overal staan “opknappertjes”.
Paul en ik reden via een grensovergang waar we nog niet geweest waren naar cupecoy bay. Hier was een grot waar je mooie foto’s kan maken. Bij aankomst bleek de zee echter veel te ruig en konden we er niet in! Vlak voor zonsondergang door gereden naar een mooi uitkijkpunt. Vanaf een heel ander punt het eiland nog eens even bewonderd. Nu hebben we zo’n beetje alles gezien van Sint-Maarten! Bij de schemering zouden hier vleermuizen uitvliegen, maar die lieten zich vanavond niet zien.
Ondertussen had ik bericht gekregen dat we al om 14.00 moesten vliegen en we ondanks dat het rustig was twee uur van te voren aanwezig moesten zijn. Snel contact opgenomen met het ziekenhuis van Sint-Maarten waar ik vanaf morgen weer volledig ingepland stond om te zeggen dat dat niet ging lukken. Ik heb een hele leuke bijzondere tijd gehad daar in het ziekenhuis! Hele leerzame ervaring!
‘s Avonds had een collega heerlijk gekookt waarna we een afscheidsborreltje hielden. Een mooie gezellige laatste avond.

24/9
Na het inpakken (hoezo past het nou niet meer zoals op de heenweg?!) nog even snel een broek ophalen die ik had weggebracht voor reparatie. Kwam ik langs het winkeltje in de Voorstraat was het nog dicht! Shit! Om 11 uur zouden we worden opgehaald en daarvoor nog even een kopje koffie met een aantal collega’s van het eerste uur. Dan eerst even naar de Sunny Foods (supermarkt) om lenzenvloeistof te halen voor Paul voor de quarantainetijd. Helaas hadden ze het niet. Weer terug naar het winkeltje, gelukkig was hij nu wel open. Ze probeerde me nog wat aan te smeren, maar ik had echt geen tijd en/of plek meer.
Toen gelukkig toch nog tijd voor een bakkie. Dat was hem dan. Sint-Maarten zat erop. Wat een fantastische tijd hebben we gehad op het mooie groene eiland. Onwijs veel leuke dingen ondernomen en veel gelachen. De mensen hier zijn vriendelijk, maar ook direct en hard. Ze hebben de nodige klappen gehad en veel mensen leven in angst. Het werken met een taalbarrière viel soms niet mee, maar het kwam altijd goed. Ik heb veel geluk gehad dat ik naar de SEH mocht, in plaats van de verpleegafdeling, dat besef ik me heel goed. Mijn collega’s waren vol geduld als ik weer eens onder hun naam moest rapporteren omdat ik geen inlog had of wanneer ik weer vergat het lab te bellen voor ik het bloed ging afgeven. Ik zal het allemaal gaan missen!
11.05 precies ;) stonden we bij de receptie

Geschreven door Coby-en-paul