Het is een cliché, maar wat gaat de tijd toch snel! De vier maanden zijn voorbij gevlogen! Het wordt ook wel tijd om even terug te gaan. Curaçao is niet ons eiland/mijn ziekenhuis.
De afgelopen weken heb ik weer veel gewerkt. Ook hier komt de ene na de andere COVID patiënt binnen. Er gaan nog steeds dingen mis, maar achter de schermen schijnt er hard aan gewerkt te worden... Gelukkig komen er steeds meer collega’s terug van hun quarantaine tijd waardoor er op de COVID opvang meer hulp is. Zo kan de gene die de opvang doet binnen blijven bij de patiënt en kan de ander de benodigde spullen komen brengen. Dat is een stuk veiliger, efficiënter en sneller.

5 december was Paul jarig! We hebben dat gevierd op een heel leuk strandje; Westpunt. Het duurde wel even voordat we daar waren. Ik had namelijk per ongeluk het interieur lampje van de auto laten branden toen ik de avond ervoor naar de parkeerkaart had gezocht. De accu was daardoor leeg getrokken. Ik had de verhuur al gebeld en toen Paul dat ging zeggen bij de bewaker werd er gelijk iemand van het resort gestuurd met startkabels. Het probleem was vervolgens binnen no-time opgelost. Toch de verhuur nog even afgewacht, want die was al onderweg. Gelukkig was het in orde en konden we op pad.
Toen we op Westpunt aankwamen was er net een visser die met wat visresten de schildpadden en een pelikaan ging voeren. Hij riep ze en ja hoor daar kwamen ze! Flinkerds waren het. Ik wist helemaal niet dat schildpadden ook vis aten. Het was een heel leuk strand met een leuke mix van locals en toeristen! Ook de kukelende haantjes op het strand waren erg gezellig.
‘s Middags happy hour bij het zwembad en Paul kreeg zelfs cadeautjes van onze nieuwe vrienden! Helaas kregen we toen ook te horen dat Paul zijn, 92 jarige, vader gevallen is in de keuken en daarbij zijn bovenbeen heeft gebroken. Net onder de heupprothese die hij jaren geleden al eens nodig had. Dat beloofde een erg lastige operatie te worden! Na een paar dagen werd hij geopereerd en dat is gelukkig goed gegaan. Nadat zijn vochthuishouding weer in balans was mocht hij weer mobiliseren en kan volgende week het revalideren in het revalidatiecentrum echt gaan beginnen!

Naast dat we na het werk lekker een verfrissende plons in het zwembad nemen ondernemen we ook nog wel wat sportieve activiteiten. Zo ben ik een keer naar mijn werk gelopen. Paul en een andere supporter liepen gezellig mee. We liepen een mooie route langs de kust, door een woonwijk en het bekende Pietermaai, Punda en Otrabanda. Op het werk hoopte ze een lift terug te krijgen van een collega die klaar was maar het zou wel even duren voor ze klaar was dus zijn ze de 9,5km weer terug gelopen. Ik had een handdoek meegenomen en kon voor het werk even het zweet afspoelen. Gelukkig kon ik na mijn dienst wel mee terug rijden met een collega! Na een late dienst is de avondklok (om 21.00 moet je binnen zijn) al lang in gegaan, maar gewapend met ons ziekenhuispasje zoeven we in no time over de anders zo drukke Caracasbaaiweg.
Ook hebben we de Christoffel bestegen. Een collega van de SEH in Breda is ook over gekomen om het team te versterken en die liep en klom voor haar late dienst ook mee de 372m hoge berg op! Wij hadden de berg twee jaar geleden al eens gedaan, maar het was zeker de moeite om hem weer te doen. Wat een mooi uitzicht! Af en toe was het echt klimmen. Ik was blij dat ik geen late meer hoefde te doen die dag.
Mijn Bredase collega heeft gezellig hetzelfde rooster gekregen als ik dus zaten we samen in de nachtdienst. Ik heb de medicatieruimte van de COVID opvang onder handen genomen. Nu lijkt het bijna op een echte JCI proeve ruimte!
Paul heeft naast het hardlopen nu ook het zwemmen ontdekt en zwemt elke dag zo’n 1,5-2 km heen en weer in het zwembad. Op een gegeven moment voegde een bekende Nederlandse acteur zich bij het zwemteam waarna hij natuurlijk ook in de regenworm competitie werd toegevoegd.
De mannen van onze club hebben nog een ochtend de handen uit de mouwen gestoken door te helpen bij het bereiden van >500 maaltijd voor de schoolkinderen van Curaçao. Een stichting maakt elke dag het ontbijt en de lunch voor de kinderen klaar. En in het weekend wordt er voor de aller armste ook gekookt. Zij moeten dit wel op school opeten omdat anders niet zeker is of de maaltijd wel in de juiste maag terecht komt. Paul heeft samen met de acteur oa zo’n 50 kilo komkommer gesneden! Hij kwam thuis met groene handen.
Op dinsdag avond heb ik normaal gesproken repetitie met het koor. Dat kon natuurlijk al een tijdje niet doorgaan als mogelijke super spreaders. Nu wordt er gerepeteerd doormiddel van zoom. Elke keer moest ik werken of waren we op pad, maar vandaag kon eindelijk een keer mee doen! Erg fijn om mijn stemgenootjes te horen en samen te kunnen zingen!!

Als voorbereiding op de kerstdagen hadden we voor ons in Nederland alvast een afspraak gemaakt bij de kapper. Die kon uiteraard niet doorgaan door de nieuwe maatregelen dus zijn we nog even langs de kapper gegaan. Paul zijn wilde krullen zijn weer wat intoom gebracht en mijn gespleten punten zijn er weer af.
De laatste avond hebben Paul en ik, netjes gekapt, in een super mooi restaurant gegeten; 020. Alles klopte. Lekkere amuses, mooi uitzicht en zelfs de alcoholvrije gin tonic smaakte goed. In Curaçao mag er namelijk, om verdere verspreiding van COVID, geen alcohol meer geschonken worden in restaurants en bars.

We volgen het coronanieuws allemaal op de voet. We zien dat alles dicht is en dat we ons erg gelukkig mogen prijzen dat we, ondanks dat we de eilanden niet in hun normale doen hebben kunnen ervaren, dit alles hebben kunnen en mogen doen. Nu naar huis, naar familie, de kou, ons hondje en nog even werken op de IC voordat we weer terug mogen naar Bonaire!

Geschreven door Coby-en-paul