Deze week gebeurde er uiteraard niet zo veel. Ik heb me wel kunnen verdiepen in het eiland en geleerd hoe het land in zijn huidige vorm is ontstaan. Dus een stukje geschiedenis voor de liefhebber!

Rond 1000 na Christus bereikte de eerste bewoners van Bonaire (of Boneiru in het Papiamento) het eiland. Het waren de Caiquetio-indianen uit het Venezuela die slechts 70 kilometer hoefden te roeien. Zij leefden hier een rustig bestaan op dit door koraal gevormde eiland, totdat de Europeanen op zoek gingen naar een kortere route naar India. Iedereen kent het verhaal van de grote ontdekkingsreiziger Christoffel Columbus. Enigszins uit de richting kwam hij hier terecht. Hij dacht dat hij de laatste eilanden voor de kust van Indië had bereikt en noemde deze eilanden daarom 'Las Ante-Isla' (later verbasterd tot de Antillen). Vervolgens gebeurde er wat er in zoveel landen op de wereld gebeurde; Spanje, Engeland en Nederland waren hier om beurten aan de macht. In 1499 beten de Spanjaarden de spits af. Zij maakten de plaatselijke bevolking tot slaven en zette hen aan het werk zet in Zuid-Amerika.
In 1634 hadden de Nederlanders (de WIC: west Indische compagnie) Bonaire en het naastgelegen Curaçao voor het eerst veroverd. Er werd begonnen met zoutwinning om onder andere de haringen mee in te maken. Hiervoor waren handen nodig en die vonden ze in Afrika. De slaven die hier kwamen werden ondergebracht in de slavenhuisjes vlakbij de zoutpannen. Een tijd lang leefde de Afrikaanse slaven en de Amerindianen samen onder het Nederlandse regime die hun stempel wilden drukken met het christelijk geloof door middel van priesters. Zo ontstond er een mengelmoes van culturen (wat ook is terug te horen in het Papiamento wat bestaat uit Portugees, Spaans, Nederlands, Engels, Frans, alsmede Indiaanse en West-Afrikaanse talen).
In 1800 ging de WIC failliet en konden de Engelse het verzwakte Bonaire zo overnemen. In de 6 jaar die volgende hebben zij bijna alle bomen gekapt voor de export. De Nederlanders namen toen het stokje weer over.
Hoewel in 1863 de slavernij gelukkig ten einde kwam, werd het leven op het eiland Er niet veel makkelijker op. Er was weinig werk en veel inwoners emigreerde naar Aruba, Curaçao of Venezuela. Vanaf 1900 begon het leven in Bonaire er gunstiger uit te zien. De ontwikkelingen gingen snel. Het tot dan afgezonderde eiland kreeg telegrafie en daarna telefoon. In 1929 opende er een olieraffinaderij in Aruba waardoor er ook dichterbij werk te krijgen was. Tijdens WWII legde de in Bonaire gelegerde Amerikanen een vliegveld aan en bouwde een groot interneringskamp. Hier worden alle Duitse inwoners van de Nederlandse Caribbean worden vast gehouden. Het kamp was van 1940 tot 1947 in gebruik. In totaal zijn er in deze periode 461 mensen, zonder enige vorm van proces, geïnterneerd geweest, de meesten van hen waren juist nazi Duitsland ontvlucht en volstrekt onschuldig. Na WWII wordt er van het leegstaande kamp het eerste hotel van Bonaire van gemaakt.
In 1962 wordt een belangrijke bouwsteen gelegd voor de huidige economie: het toerisme. Het is dan namelijk dat kapitein Don Steward de eerste duikschool opent. Op 10-10-‘10 worden de Nederlandse Antillen opgeheven en vormen Saba, Sint Eustatius en Bonaire samen Caribisch Nederland en zijn een bijzondere gemeente geworden. Het bestuur is dus Nederlands met een burgemeester als “baas” van het eiland.
De huidige bevolking bestaat uit ongeveer 20.104 inwoners waarvan het merendeel de Nederlandse nationaliteit heeft. De officiële taal is dan ook Nederlands, maar Papiamento en Engels zijn ook erkend. Het Papiamento wat hier wordt gesproken is een dialect en de Curaçaoënaren en Arubanen noemen het “korta palabra” (afgekort Papiamento).

De rest van de wetenswaardigheden van het eiland gaan we de komende maanden ontdekken.

Even leek het erop dat ik tijdens de 7 minute workout mijn teen gebroken had. Zo hard had ik hem gestoten. Maar als je in quarantaine zit is het natuurlijk niet zo makkelijk om naar een dokter te gaan, bovendien krijg je al is het gebroken vaak toch alleen maar tape om de teen en die ernaast (jawel hoor daar is ie weer een BUDDYtape). Twee dagen later waren de pijn en zwelling zijn een stuk minder. Zal dus wel meevallen ;)
We hadden een nieuwe Netflix serie ontdekt en helaas veel te snel weer uit.
Onze boven buurman en de buurman rechts van ons staan van alles in het Papiamento naar elkaar te roepen. Soms kan ik wat verstaan.
Verder vermaakte ik me redelijk met wat (brain)training en Whatsappen. Zo werden we goed op de hoogte gehouden van de perikelen op Sint-Maarten. Zo is er een groepje met nieuwe verpleegkundigen en een intensivist gekomen, die ondertussen al weer zijn door gevlogen naar Aruba. Daar is op het moment meer hulp nodig dan in Sint-Maarten. In onze contracten staat ook vermeld dat je voor het covid project geplaatst kan worden waar het het meest noodzakelijke is.
Er werden door collega’s boeken gebracht voor Paul. En zo af en toe kwam er een op ruime afstand even gezellig kletsen. Ook zitten we in een nieuwe appgroep voor de Bonaireclub. Daar komen al weer ideeën voor activiteiten voorbij waaronder kitesurfen. Het lijkt ons super leuk om te doen. Maar het kost een hoop geld. En we zien er hier regelmatig een de hele les in het water liggen ipv op de plank staan... we denken er nog even over.
Op afstand dierendag gevierd met onze lieve Pien. Op de filmpjes en foto’s die wij elke dag krijgen lijkt het wel elke dag dierendag, maar toch!
Daarnaast valt hier ook het nodige aan natuurlijkschoon te zien. Zo is er een cactusbloem zich aan het ontvouwen. Vliegen er papegaaitjes, meeuwen, pelikanen en fregatvogels over. De vogeltjes naast ons terras maken nog weinig haast met hun nestje. De quarantaine katten worden steeds minder schuw. De afgelopen week heeft het diverse keren geregend en de zonsondergangen waren wat zuinigjes.
In ons informatiepakketje stond dat we elke dag gebeld konden worden om te informeren hoe het met ons ging. Dit is geen een keer gebeurd. Wel vroeg onze buddy regelmatig hoe het ging en of we nog iets nodig hadden. Iets over de helft ging onze buddy op vakantie en nam een collega dit van hem over. We zijn niets te kort gekomen. Ook samen hebben we het goed volgehouden. Een ervaring rijker. Zo voelt het dus om “gevangen” te zitten. Maar nu zijn we toch wel errug benieuwd naar het eiland.

Woensdag 15uur was het dan zo ver! Voor het eerst weer iets aan de voeten en op naar de receptie waar we werden opgepikt door de verhuur om onze auto op te halen! Dat gevoel van vrijheid wanneer je in je eigen (huur)auto stapt! Heerlijk!! Lekker gaan en staan waar je wilt! Morgen voor het eerst naar mijn nieuwe werkplek. ‘s Avonds een drankje gedaan met ene collega en haar vriend die ook bij ons verblijven. Eindelijk!!!

Geschreven door Coby-en-paul