27/8
Voor de late dienst met een clubje wezen snorkelen in het oosten van het eiland. De zee was best heftig en het koraal zat vrij ondiep waardoor het minder ontspannen was als anders. Hierna zijn we gaan lunchen bij het hotel daar. Heel gezellig en relaxt.
De late dienst was rustig, maar gelukkig heel de tijd wel iets te doen. Paul mocht vandaag zelf rijden en kwam een patiënt met pijn op de borst brengen. Die kreeg van mij het standaard pakket + COVID-19 test. Fijn dat de protocollen grotendeels gewoon hetzelfde zijn. Bepaalde dingen gaan uiteraard weer heel anders wat natuurlijk wennen, maar ook leerzaam is of soms een openbaring!

28/8
‘s Morgens zijn we op de koffie gegaan bij een collega die de volgende dag jarig was. Ze werd 60 en wilde graag een feestje geven. Ik ging helpen en we moesten even een boodschappenlijstje maken.
Toen Paul en ik in onze werkkleding naar de auto liepen hadden we heel wat bekijks op het resort. Er werd ons veel geluk en gezondheid gewenst.
Paul en ik hadden dus weer een late dienst. Paul had het heel rustig. Ze hebben 1 rit gehad die de plaatselijke chauffeur deed. Gelukkig maar, want de straatnamen en huisnummers zijn slecht/niet te vinden en de weg ging van asfalt over in steen, in gravel en in onverhard met een diepe geul in het midden voor de afwatering.
Op de SEH was het best druk. Ik liep er soms wel tegenaan dat ik de dokter moet vragen of ik iemand met pijn paracetamol mag geven. In Nederland hoeft dit niet, mag ik aan de hand van het pijnprotocol zelf beslissen om dit of sterkere middelen te geven. Ik heb al een aantal patiënten gehad die in plaats van paracetamol in te nemen bushthee drinken. Ik ben er nog niet achter wat het recept is.
Na 7 dagen achter elkaar werken, en dus een mondkapje dragen, begon ik mijn oren wel te voelen! Tijd voor weekend!

29/8
Vandaag is het feest! 60 werd ze en dat gingen we uitgebreid vieren. ‘s Morgens wederom op de koffie. Toen wij hier een aantal weken geleden net aangekomen waren was er op het strand een feestje geweest en die hadden ballonnen laten hangen. Die hebben twee collega’s meegenomen. Die konden we mooi gebruiken. Ik had thuis al wat voorbereidend werk gedaan. Paul die kende haar al van de ggd teststraat en wij wisten dus al dat ze jarig zou zijn.
Na de koffie is Paul even gaan sporten en ik ben gaan snorkelen. Na deze korte onderbreking gingen we verder met de voorbereidingen voor het feest. Boodschappen gedaan. Kip in de marinade. Satesaus en salades gemaakt. Door een paar flinke plensbuien leek het weer roet in het eten te gooien, maar gelukkig klaarde het op en konden we gebruik maken van de picknicktafels. Het feestvarkens wilde graag bbq-en, maar de bbq wilde weer niet aan. Er bleek een aansluiting niet goed te zijn. Gelukkig was de kok van het resort zo vriendelijk om alles te bakken en te poffen zodat we uiteindelijk om half tien lekker konden eten. Er waren gisteren weer wat nieuwe collega’s aangekomen (1 IC- en 2 dialyse verpleegkundigen, een artsassistent en een intensivist) en er bleek nog een apothekersassistente en een longarts al een maand op het eiland te verblijven dus die sloten ook gezellig aan. Goede kennismaking zo!

30/8
Op zondag is het gebruikelijk dat er een bepaalde strandtent bezocht wordt. We waren er al eens geweest om ‘s avonds te eten, maar toen hebben we niets van het strand gezien. Nu wel. Uitrusten op een lekker dik matrasje terwijl de zee af en toe onder de ligstoel door komt. We zijn zo lang blijven hangen dat we er weer hebben gegeten. Heerlijk dagje.

31/8
In tegenstelling tot gisteren gingen we vandaag iets actiefs doen. Samen met een collega gingen we de 340m hoge Sentry Hill beklimmen. Dit is het hoogste punt van het Nederlandse deel van het eiland. Het begin was niet moeilijk, maar vooral heel broeierig door de regen die vlak daarvoor was gevallen. Verder waren er naast het pad veel stekels en hoog gras waardoor we vol schrammetjes kwamen te zitten wat geen leuke combinatie is met het transpireren wat onvermijdelijk volgde. Bovenaan werd het uitdagender, er moest flink geklauterd worden en de route was niet al te goed aangegeven. Maar op de top werden we beloond met een prachtig uitzicht over het Nederlandse deel! Dit was echt de moeite waard!! We zagen veel andere eilanden (Saba, st Eustatius etc) liggen. Ondanks de eerder gevallen regen was het dus een prima dag om te hiken. Er was ook een stoeltjeslift, maar die is alleen op zondag open. Het was maandag dus moesten we te voet naar beneden. Dit verliep bij mij niet geheel volgens plan. Ik verloor mijn evenwicht en viel met mijn arm en stukje rug in een cactus. Een paar van de stekels kon ik direct verwijderen, maar er waren er ook afgebroken. Daar moest een pincet aan te pas komen.
Eenmaal beneden zijn we, voor we ergens neerploften, gelijk boodschappen gaan doen voor het avondeten. Thuis direct onze zwemkleding aan en de zee in. Lekker al het zweet af- en de wondjes schoonspoelen.

1/9
Ik had gisteren de leiding van de SEH, maar eens een appje gestuurd met de vraag wanneer ik weer werd verwacht. Dat bleek een late dienst te zijn voor vandaag.
Op het werk was het prima te doen. Er was een patiënt met sikkelcel anemie (een pijnlijke aandoening door misvormde rode bloedcellen). Iets wat hier, naast diabetes en een hoge bloeddruk, veel voorkomt. Ik had het ooit, toen ik nog in Delft werkte, eens voorbij zien komen, maar dit is toch een fijne opfrisser. Ook werd ik weer verwacht in het computerlokaal. Het bleek een toets te zijn over het systeem van de SEH! Communicatie blijft toch een vak apart. Ik had nog niets gedaan met het systeem dus ging ongedane zaken weer terug naar de afdeling. Vanavond maar eens geoefend met de administratie.

2/9
Mijn vader was jarig en dus werd er gevideobeld. Konden we gelijk het hondje weer even zien. We krijgen trouw elke dag een foto of video. Dus zien steeds hoe goed ze het heeft. Een hele geruststelling.
Wederom had ik een latedienst en gisteren werd gezegd dat ik de toets gewoon kon komen maken als ik genoeg geoefend had. Ik had besloten om op goed geluk die computertoets maar gewoon te maken, maar toen bleek dat er geen computer vrij was en er door de grote groep nieuwe medewerkers het erg lastig geworden was allemaal heb ik gezegd dat ik niet meer terug zou komen. Ik ben de beroerdste niet, maar voor nog twee weken werken ben ik er nu wel klaar mee. Dat begreep ze ook wel en zo werd het hoofdstuk CPSI gesloten.
Bij terugkomst op de afdeling was het behoorlijk druk geworden dus het was fijn dat gewoon kon meehelpen. Een van de patiënten bleek op het Franse deel van het eiland verzekerd te zijn en de wens van de familie was om hem daar naar het ziekenhuis te brengen. Na wat telefoontjes en toen bleek dat de ontvangende partij de patiënt kende was het zo geregeld! Later hoorde ik dat de patiënt direct was doorgevlogen naar een ander land voor aanvullende behandeling. De afdeling was ondertussen volgestroomd met o.a. COVID verdachten. Elke keer aan- en uitkleden. Ook was er steeds iets nodig in de covidkeet waardoor ik vaak heen en weer liep en het (ondanks dat er maar 7 bedden zijn) behoorlijk druk had. Daarnaast moesten de COVIDkweken voor 22uur op het lab zijn zodat ze nog werden meegenomen en twee uur later bekend zouden zijn. Bij elke opname wordt een kweek gedaan om te weten op welke afdeling de patiënt terecht kan.
Thuis mijn avondeten maar opgegeten, daar was ik nog niet aan toe gekomen. Ik had bij de supermarkt een warme maaltijd gekocht, met allerhande plaatselijke stoofpotjes. Lekker hoor!

Geschreven door Coby-en-paul