Om 08.30 uur kregen we een ontbijt van onze gastheer bestaande uit: geroosterd stokbrood, koffie, sinaasappelsap, en druiven, jam , perencompte uit de tuin van hun tweede huis op het platteland.
Terwijl Theo na het ontbijt op bed ging liggen kreeg ik allerlei folders en tips over de stad. Hier bleef het niet bij want Flippe vertelde over zijn werk carriere. Hij was onderwijzer geweest op een basisschool , door bijscholing werd hij directeur van een lyceum. Tegen het eind van zijn carriere is hij nog directeur van een lyceum in Egypte en Libanon geweest. De periode in Libanon was enerverend geweest. Hij behartigde ook de contacten met de Franse ambassade en was verantwoordelijk voor een eventuele evacuatie van de school, inclusief bevoorrading als de evacuatie op zich liet wachten. Dit zonder zijn partner, want zijn relatie is daar verboden. Inmiddels was hij sinds zijn 60 ste gepensioneerd en zijn partner sinds zijn 55 ste. Dit met AOW en pensioen. Verder bleef bij zich verontschuldigen voor het feest de afgelopen nacht van de buren. De politie had er uiteindelijk een eind aangemaakt.
Om 10.00 maar eens de stad in gegaan. We doen de uiltjes route. Deze wandeling laat de meest interessante bezienswaardigheden van de stad zien.
De opsomming hieronder is niet juist, we zijn begonnen bij Eglise Saint-Michel, daarna Musée Rude, vervolgens rijtje af en dan Notre Dame de Dijon en rijtje weer af.


Notre Dame de Dijon
De Notre Dame de Dijon is gebouwd in de dertiende eeuw en wordt gezien als een van de gotische meesterwerken uit deze tijd. De voorgevel bestaat uit drie gewelven met daarboven twee verdiepingen die rijkelijk versierd zijn met waterspuwers. Boven de gevel zie je nog net de klokkentoren staan. Op deze toren staat de Jacquemart van Dijon (een mechanische pop die op gezette tijden de klok luidt). Dit beeld is door Filips de Stoute in de veertiende eeuw geroofd van het Belfort van Kortrijk. Deze Jacquemart slaat op de hele uren op de kerkklok, later werden er nog een vrouw en twee kinderen bij Jacquemart gezet zodat er nu ieder kwartier door een ander figuur geslagen wordt.

In de Notre Dame van Dijon vallen vooral de gebrandschilderde ramen op. In beide zijbeuken zijn twee prachtige roosvensters te zien, maar ook op andere plaatsen baadt de kerk in prachtige gekleurd licht. Een deel van deze gebrandschilderde ramen stammen nog uit de dertiende eeuw, helaas is het merendeel door de eeuwen heen vervangen. We lopen een klein rondje door de kerk, zien er nog een zwarte Madonna staan en verlaten via de voorzijde de kerk. We slaan rechts het straatje in.

– het “Uiltje van Dijon” en de wandelroute
In deze straat zien we op een van de hoeken van de kapel het “Uiltje van Dijon”. Deze “chouette” brengt volgens de inwoners van Dijon geluk. Om dit geluk te krijgen moet je hem even aanraken met je linkerhand – je linkerarm zit dichter bij je hart – natuurlijk doen we dat voor beginnen aan de wandeling. De wandeling “parcours de la Chouette” is te herkennen aan koperen driehoeken op de grond met daarop een uiltje. Bij de belangrijkste bezienswaardigheden is een groot vierkant plaquette op de grond te zien. Bij het office du tourisme is een kaart van deze route krijgen, maar de bewegwijzering is goed en duidelijk waardoor je dit niet nodig zal hebben.

dijonmosterd
Na vijf meter staan we bij de moutarderie van Edmond Fallot, een van de bekendste mosterdmerken in Dijon. In de winkel kun je zien hoe mosterd gemaakt wordt en kun je mosterd in tientallen verschillende variaties kopen. Er staat zelfs een mosterdautomaat! Natuurlijk nemen we als souvenir een klein potje – we moeten er nog een hele dag mee rondlopen – traditionele mosterd mee. Wil je nu alles over mosterd en het proces eromheen te weten komen, dan kun je een bezoek brengen aan het museum van moutarderie Edmond Fallot in Beaune.

Rue de la Chouette
Als we verder gaan zien we eerst wat oude vakwerkhuizen, in prachtige staat en vervolgens het Hôtel de Vogüe uit de zeventiende eeuw. Het eerste wat opvalt, is het gekleurde Bourgondische dak. Het patroon en de kleuren die de geglazuurde pannen hebben, is typisch voor deze regio. Via een kleine poort kun je de binnenplaats oplopen en als je omdraait, zie je de portiek met drie arcades en een plafond dat rijkelijk versierd is. Het Hôtel de Vogüe is in gebruik door de gemeente Dijon en kan niet bezocht worden, natuurlijk kun je wel stiekem even de binnenplaats oplopen. We volgen de route tot we uiteindelijk uitkomen op de Place du Theatre.


Place du Theatre
Het Place du Theatre van Dijon is een leuk plein in het historische centrum van Dijon. Direct aan het plein ligt het theater van Dijon, in Italiaanse neoklassieke stijl. We wijken even een klein beetje van de route om richting de Église Saint-Michel te lopen.



Musée Rude
De entree is gratis, wat uitnodigt om er snel even een kijkje te nemen. Het museum, dat gevestigd is in de Église Saint-Étienne – die niet meer als kerk gebruikt wordt – is gewijd aan de Franse beeldhouwer François Rude. De belangrijkste werken van Rude, zijn nu te zien in het Louvre, het Musée d’Orsay en het Musée des Beaux Arts van Dijon. In dit museum staan een tiental werken van Rude, waaronder een levensgroot bas-reliëf; Le Départ des Volontaires de 1792. Dit reliëf, dat bijna net zo groot als de ruimte zelf, is een replica van degene die tegen de noordelijke gevel van de Arc du Triomph in Parijs staat. Naast de zaal met beeldhouwwerken, is nog een ruimte waar je kunt zien dat de elfde-eeuwse kerk gebouwd is op een fundering uit de derde eeuw.

Église Saint-Michel
Na een kort bezoek aan het museum steken we de straat over en komen aan bij de Saint-Michel van Dijon. Deze flamboyante kerk is gebouwd in de vijftiende en zestiende eeuw in de gotische- en renaissancestijl. De kerk staat vooral bekend om zijn renaissancegevel, die volgens sommige tot de mooiste van heel Frankrijk behoort. Op deze plek, stond al in de negende eeuw een kleine houten kerk. Nadat er eerst een kleinere stenen kerk werd gebouwd in de elfde eeuw, werd deze weer afgebroken om plaats te maken voor de Église Saint-Michel. De twee torens van de kerk werden pas in de achttiende eeuw voltooid, waardoor die een hele andere uitstraling hebben. In de kerk zijn verschillende schilderijen uit de achttiende en negentiende eeuw te zien en mooie gebrandschilderde ramen.


bibliotheek van Dijon
Voor we de wandelroute weer oppikken lopen we eerst nog even bij de bibliotheek van Dijon binnen. De bibliotheek is gevestigd in een deel van de oude Église Saint-Etienne, waardoor hij een bijzondere uitstraling heeft.

Musée des Beaux Arts
Na de koffie slaan we de hoek om en komen uit bij het Musée des Beaux Arts van Dijon. Dit is het grootste en belangrijkste museum van Dijon. Het museum is gevestigd in het voormalige Paleis van de Hertogen van Dijon. Beroemde Bourgondiërs als Filips de Goede en Karel de Stoute hebben dit prachtige paleis in de veertiende en vijftiende eeuw laten bouwen. In de zeventiende eeuw is het paleis aangepast aan de maatstaven van die tijd en kreeg het zijn huidige uiterlijk.


Het museum is onlangs verbouwd en gerenoveerd, waardoor het nu aanvoelt als een modern en prettig museum. De collectie beslaat zo goed als de gehele kunstgeschiedenis. Beginnend bij de Egyptenaren en eindigend bij de moderne kunst. Bijzonder zijn de praalgraven van Filips de Stoute, Jan zonder Vrees en Margaretha van Beieren in de kapittelzaal. Verder zien we een beroemd schilderij met de afbeelding van Filips de Goede, prachtige Fajoemportretten uit de eerste en tweede eeuw voor Christus en komen we zelf wat werken van Hollandse meesters tegen. Met bekende moderne kunstenaars zoals Delacroix, Pissarro, Monet en Manet zijn enkele zalen gevuld. Tussen al deze bekende namen komen we François Pompon tegen. Een beroemde beeldhouwer, die vooral bekend is vanwege de dierensculpturen die hij maakte. Eerder tijdens de vakantie brachten we al een bezoek aan zijn geboortedorp Saulieu. Het Musée des Beaux Arts heeft de grootste verzameling van deze beroemde beeldhouwer.

Het Musée des Beaux Arts van Dijon is een erg leuk museum, dat verbazingwekkend, gratis is. Net als een geselecteerd aantal andere musea en bezienswaardigheden in Dijon kun je het Musée des Beaux Arts het gehele jaar gratis bezoeken. Dus zelfs als je geen zin hebt om lang in het museum rond te lopen, kun je toch even binnenlopen en wat highlights bekijken.

Op het plein van het museum werd de bevrijding van Lyon door de Amerikanen herdacht. De burgemeester sprak zijn burgers toe. Geflankeerd door kinderen met sjerps, vaandeldragers, militairen , muziekcorps en zangkoor. Na de herdenking kon iedereen gebruik maken van de gratis aanwezig versnaperingen en verfrissingen. Het was heerlijk. Zo onze lunch bij elkaar geraapt. Dat bij elkaar rapen was heel normaal aldus een mede toerist uit Lyon. Bij elke herdenking ging het er zo aan toe. Hijzelf ook want ineens gaf hij aan dat hij gauw nog wat ophaalde want het werd opgeruimd.
Toen we dit vertelde aan onze gastheer gaf hij aan trots te zijn op ons: we waren nu echte Fransen !

verder wandelen
We verlaten het museum via voordeur en slaan twee keer linksaf en komen uit op het place des Ducs Bourgogne. Dit is een leuk klein parkje, een van de weinige in dit deel van de stad. We lopen onder een poort door en komen uit op het binnenplein van het Paleis van de Hertogen. Een deel van het museum wordt aan de buitenzijde nog gerenoveerd en staat in de steigers, de andere delen zijn nu weer in hun oude glorie te zien. Het mooiste onderdeel is de overkapte stenen trap, die vroegers als ingang voor de hertogen diende. Via een ander poortje verlaten we de binnenplaats en komen uit op de Place de la Libération

Place de la Libération
Het Place de la Libération is het kloppend hart van de stad Dijon. Dit prachtige plein, dat in een halve cirkel rondom het Paleis van de Hertogen is gebouwd. De belangrijkste reden hiervoor, is dat er midden op het plein een ruiterbeeld van Lodewijk de IV stond en dit beeld vanuit alle hoeken van het plein goed zichtbaar moest zijn. Na de Franse revolutie is het beeld verwijderd en lijkt het alsof het plein zo gebouwd is dat alle toeristen vanaf de terrassen goed het paleis kunnen bekijken. Het plein is niet heel lang geleden helemaal gerenoveerd. Tijdens deze laatste renovatie zijn er drie watervallen op het plein aangelegd, die op warme dagen voor het nodige vermaak zorgen.


niet de toren beklimmen
Voordat we zelf van het uitzicht op het paleis van de Hertogen gaan genieten, willen we eerste de toren van het paleis beklimmen. Eenmaal aangekomen bij de toren, blijkt dit alleen in het zomerseizoen en tijdens de weekenden te kunnen na reservering bij de dienst van toerisme. De toren is 46 meter hoog en je moet 316 trappen beklimmen om de top te bereiken, een klim die ons bespaard is gebleven.
verder met de “uiltjeswandeling”
Daar slaan we de Rue de Palais in en komen uit bij het paleis van justitie van Dijon, dat verbouwd wordt en helemaal is de steigers staat. De steigers staan precies op de plaats waar de pijltjes van de route zouden moeten staan, dus gokken we dat we linksom het Paleis van Justitie moeten. Na wat zoeken komen we erachter dat we rechtsaf gemoeten hadden en komen uit in de Rue de Vauban. We volgen de Rue Admiral Russin en de Rue Piron Eglise, steken de Place Boussuet over en volgen de Rue Michelet tot we bij de Église Saint-Hubertuitkomen. Aan de overzijde van de kerk ligt de kathedraal van Dijon.

Kathedraal van Dijon
De Cathédrale Saint-Bénigne de Dijon, zoals de Kathedraal van Dijon eigenlijk heet, is een gotische kathedraal uit de dertiende en veertiende eeuw. Karakteristiek voor deze kathedraal is het gekleurde bourgondische dak, dat vanaf verschillende plaatsen in de stad te zien is. Al in de zesde eeuw was er op deze plek een abdij te vinden. Met de komst van de Orde van Cluny in Dijon moest er een nieuwe kathedraal komen. De bouw startte in de elfde eeuw. Dit project zou nooit voltooid worden. De bouw van de huidige Kathedraal van Dijon startte in 1280 en werd zo’n vijftig jaar later afgerond. In vergelijking met andere kerkgebouwen in Dijon oogt de façade van de kathedraal wat saai, aan de binnenzijde is een prachtig gotisch schip te vinden met vijf spitsbogen. Het schip is drie verdiepingen hoog, met aan weerszijden prachtige glas-in-loodramen. Een van de mooiste en oudste delen van de kerk is de crypte, deze is helaas niet altijd geopend voor publiek. Deze crypte is een van de weinige overblijfselen van de kerk die door de Orde van Cluny is gebouwd.

het archeologisch museum van Dijon
We verlaten de kathedraal en lopen gelijk ernaast het parkje in. Verstopt, helemaal rechtsachter in het park is de entree van het archeologisch museum van Dijon. Net als de meeste andere musea in Dijon is de entree gratis. Volgens de suppoost moeten we startten op de bovenste verdieping. Het museum is gevestigd in de voormalige Abdij Saint-Bénigne van Dijon, dus het gebouw op zich is al de moeite van het bezoeken waard.
Op de zolderverdieping, zien we verschillende bodemvondsten uit de oudheid. Hoogtepunt is de “schat van Blanot”, deze schat bestaat uit een complete set juwelen die zijn gevonden nadat een boom ontworteld werd.

Op de eerste verdieping, de vroegere slaapzaal van de monniken, zien we Romaanse en gotische sculpturen. Het merendeel van de beelden zijn tijdens de Franse revolutie van hun oorspronkelijk plek gehaald en wonderwel bewaard gebleven. In de kelder van het museum zijn Romeinse, Gallische en Keltische houtsnijwerken te vinden en een grote collectie met sculpturen die vroeger deel uitmaakten van historisch stadsmuur. Deze ruimte is een van de mooiste van het gebouw, met prachtige eeuwenoude gewelven. Via de kerker verlaten we het museum en lopen terug naar de ingang van het parkje. Daar slaan we rechtsaf en komen uit op de Place Darcy.

Porte Guillaume
We lopen gelijk tegen de Porte Guillaume op. Deze poort is gebouwd in de achttiende eeuw, als vervanging van de middeleeuwse stadspoort. De poort is gebouwd als eerbetoon voor prins Louis V Joseph de Bourbon-Condé, toenmalig gouverneur van de Bourgogne. Na de Franse revolutie werd de poort omgedoopt tot Arc de la Liberté. Later zou hij vernoemd worden naar Guillaume de Volpiano, een religieus figuur uit de tiende eeuw. We lopen onder de poort door en steken over naar de Jardin Darcy.


Jardin Darcy
Deze tuinen zijn aangelegd aan het einde van de achttiende eeuw in de neorenaissancestijl. Het is een groot park in verschillende niveaus en een grote waterpartij in het midden. Als we via de grote ijzeren poorten het park binnenlopen, zien we als eerste het standbeeld “Ours blanc” van François Pompon staan. Dit standbeeld is een replica van het beeld in Musée d’Orsay in Parijs. Als we verder de tuinen inlopen zien we de prachtige vijvers met watervallen en balustrades.


We lopen terug over de Place Darcy en slaan net na de Porte Guillaume een straatje in. Daar zien we aan de linkerkant het prachtige barokke postkantoor van Dijon staan. In de zijstraat naast het postkantoor zien we een van de mooiste art nouveau huizen van Dijon. Dit prachtige pand, dat soms wel gekscherend “Château de Dracula” genoemd wordt, is een van de mooiste huizen van de stad. Het huis is gebouwd in 1908 en kenmerkt zich door de karakteristieke art nouveau zijgevels, die onderbroken worden door kronkelende erkers, waarvan sommige een bijzondere overkapping hebben.

We lopen terug naar de Place Grangier en zien aan de overzijde van de straat nog een rijtje met art-nouveauhuizen – minder spectaculair dan “Château de Dracula”– maar zeker niet minder mooi. Via de Rue Musette en de Rue François Rude waar we prachtige streetart spotten, komen we bij de markthal van Dijon.

de markthallen van Dijon
Deze ”Les Halles” van Dijon zijn ontworpen door niemand minder dan Gustave Eiffel, de ontwerper van de Eiffeltoren. Het is de ontmoetingsplaats voor de inwoners van de stad en de beste plek om je verse boodschappen te halen. Als toerist kun je er heerlijk rondwandelen en vooral veel proeven.
Toen wij er waren liep net een buffet ten einde. Heel jammer. Het was een mooie gelegenheid geweest om de plaatselijk delicatessen te proeven.

Geschreven door 2021-frankrijk