Bij het op staan zagen we twee dolfijnen langs de kust zwemmen. Bij het fotograferen hetzelfde als gisteren met de vogels. Ze doken steeds weg. Een dolfijn sprong nog boven het water uit. Het is niet op de foto gekomen , alles was grijs.
Nu wordt het tijd om weer wat onder de mensen te komen, we gaan naar een dorpje toe. De plek die we kregen van de campers uit Slovenië. Het dorpje is een uurtje verder. Langs de kust veel "spontane' campings. Het plekje was moeilijk te bereiken, vanaf het dorpje omhoog via een smalle zandweg. Het uitzicht was heel mooi, maar het strand niet te bereiken. Toch maar weer terug via de zandweg. Ene kant van de weg liep af, de andere kant was begroeid met olijfbomen. Theo reed , bang om van de weg af te rijden, teveel naar links langs de bomen, wat een lange kras opleverde. Even balen , maar misschien is het later ( thuis) te herstellen.
Het is er druk. Veel Grieken komen er om te eten. De een op zijn paasbest, de ander in zijn gewone kloffie. Een kerk is aan de buitenkant versierd met ballonnen en buiten staan een groep mensen met een priester. Het lijkt een dienst te zijn. De versterker staat aan en de priester "zingt" . Het heeft wel wat de zanger van een moskee, die op roept voor gebed. (muezzin). Het kerkje is gebouwd/ gefinancieerd door de vissers uit de streek.
We hebben nog een kerk bezocht i.v.m de oude icoon die daar zou zijn. De kerk was dicht. De koffietent gelukkig niet. Een café frappe bestelt , dit zie je de Grieken veel drinken, met een zoet baksel.
We staan nu op een parkeerplek naast de zee. Er lopen veel mensen heen en weer langs de boulevard. Veel te kijken dus.
Op deze plek heeft iemand ook dolfijnen gezien. Theo wil nu om 07.00 op een stoeltje op het strand zitten, dolfijnen spotten.




Nea Iraklitsa is beroemd in de orthodoxe wereld vanwege het wonderbaarlijke icoon van de Heilige Maagd van Openbaring (Faneromeni), geschilderd door de apostel Lucas, en gevonden in Iraklitsa in Turkije en in 1922 met vluchtelingen naar Nea Iraklitsa verhuisd en vervolgens overgebracht naar de berg Athos . De mensen van Nea Iraklitsa lobbyden met succes voor de terugkeer in 1932. Het icoon is wonderbaarlijk en genezend. In dezelfde kerk worden relikwieën (de schedel) van St. Haralampije bewaard.


De plaats is na de Eerste Wereldoorlog ontstaan ​​door vluchtelingen uit Klein-Azië vele jaren was het slechts een kleine nederzetting met vervallen huizen en arme mensen. Maar naarmate het toerisme groeide, ontwikkelde en transformeerde Nea Iraklitsa zich, voornamelijk vanwege het prachtige strand in het dorp en een beetje in de buurt. Nea Iraklitsa is een erg leuke toeristische plek met zelfs een kleine jachthaven, villa's te huur, hotels, tavernes, strandbars en winkels zijn talrijk.

De plaats heeft iets meer dan 1000 inwoners.

Geschreven door 2021-frankrijk