Weersvoorspelling was dat het gedurende de hele dag zou onweren. Het was wel bewolkt , maar we staan met droog weer op. Geen strand weer maar wel wandel weer . Eerst maar naar de haven, blokje om en terug. Ik kwam nog twee vrouwen tegen die altijd naast me liggen op het strand . Ze waren beide zo verbrandt dat ze "s nachts niet geslapen hebben. De tips van de komkomerschijfjes en de kwark gegeven. Verder mijn nieuwsgierigheid kwijt gekund door te vragen waar ze vandaar kwamen. Ze woonden 10 jaar in Helsinki en zijn afkomstig uit de Oekraïne. Bij mijn terugkomst vraag ik Theo mee voor de volgende wandeling. En daar gaan we. We zijn net weg of het wordt toch warm, dan maar niet de natuur in maar door het dorpje, kunnen we meteen wat boodschappen doen. Voordat we het wisten , in een zucht, begint het knetterhard te regenen met onweer erbij. Gelukkig konden voor de deur van de supermarkt schuilen. Diverse mensen kwamen zeiknat langs ons heen rennen , terug van het strand. Het water liep als in een rivier door de straten. Theo maakte zich ineens grote zorgen .: ' zijn de ramen wel dicht ?' Plastik zakje gevraagd van de winkelier, kleren erin en daar ging hij. De winkelier wilde mij ook een zakje geven maar die sloeg ik af. Vervolgens ging hij op zoek naar een grotere plastik zak en daarna werd het een soort van horror film want de zak ging over mijn hoofd en werd toen met moeite over mijn schouders getrokken. Samen hebben we er een gat voor mijn hoofd gemaakt en daar ging ik, ik leek wel een worstje. Eerste stukje lopen , vlak boven mijn hoofd , de bliksem en donder tegelijk, heel passend bij de horrorfilm . Bij de camper aangekomen was Theo al bezig om de eerste schade te beperken , wat een water lag er. Tussenmatras nat, buitenkant keuken, douche, wc, deurmatten en vloer. Van een kastje was een klein stukje onder bol gaan staan door al het water. Met het opdweilen zijn we best wel lang bezig geweest. Inmiddels was het weer opgeknapt en kon het natte spul buiten opdrogen. Gelukkig had onze buurman Hans nog een raam kunnen sluiten. Wat een beginnersfout. Theo had het er de hele middag moeilijk mee. Als troost bij de tweelingzusters een lekker broodje besteld en daar opgegeten. Vanaf het terras konden we de spullen zo mooi in de gaten houden ook konden we twee tornado's zien boven de zee. Bij de laatste hapjes begon het weer te regenen. Tijd om weg te gaan naar Ioannina. Even buiten Ammoudia bleek waarom er zo veel muggen waren, daar lag een moeras. Hoewel de weg naar Ionnina in de regen en tunnels werd afgelegd was het best mooi.
We zetten de camper op een vrijwel lege parking, naast het meer. Het kasteel ligt ook in de buurt en het oude gedeelte van de stad eveneens. De stad is oud , wat gelukkig ook zichtbaar is. Oude gebouwen te over. De citadel is nog in prachtige staat. Het is daar prima vertoeven.
Toen we "s avonds terug kwamen was de parking helemaal vol en er bleven maar auto's komen. Wat een drukte. Wellicht omdat het dit weekend Pinksteren is?

Ioannina stad. Aan de oevers van het Pamvotida meer, in het district Epirus en op 445 kilometer van Athene ligt de stad Ioannina (90.000 inwoners). Ioannina, ook Giannina genoemd, ligt op de westelijke oever van het meer, ongeveer in het midden van een bergplateau dat omgeven is door de bergen Mitsikeli,Tomaros en Xerovouni.

De stad is in 527 na Christus door de Byzantijnse keizer Justinianus gesticht, toen is ook het eerste deel van het kasteel van Ioannina gebouwd, het oudste Byzantijnse kasteel. Ioannina heeft de charme van een oude stad, maar het is ook een moderne en levendige stad omdat hier een van de Griekse universiteiten zich bevindt. Ioannina is prachtig gelegen te midden van schitterende natuur. Aan het meer zijn gezellige terrasjes met tavernes, cafés en bars. Voor degenen die van wandelen houden, is een wandeling rondom het meer een schitterende ervaring. Vanaf het Litharitsa Park is er een geweldig uitzicht op het meer. In de zomermaanden worden in de stad verschillende festiviteiten georganiseerd.

“Ioannina stad, mooie stad aan het Pamvotida meer”

Ioannina ligt midden in een prachtige vallei, naast een prachtig meer, tussen grote bergen, op een uur rijden van de stranden van de Ionische Zee. De stad is gebouwd aan de Egnatia weg, dat is de route die Europa met Azië (Turkije) verbindt, een van de oudste en meest historische routes ter wereld. Het is het belangrijkste commerciële en intellectuele centrum van Noordwest-Griekenland.

Bezoekers kunnen genieten van lange wandelingen door de geplaveide steegjes en langs het kasteel van de stad, dat Byzantijnse en islamitische kenmerken combineert. In het centrum staan prachtige gebouwen.
Reeds in de laatklassieke en in de Hellenistische periode was dit gebied bewoond, het bewijs zijn de resten van opgravingen die hier en daar zijn gevonden en een deel van een muur die werd ontdekt onder de Ottomaanse en Byzantijnse vestingwerken nabij de hoofdpoort van het kasteel.

In 168 na Christus volgt de Romeinse verovering van Epirus, en uit die periode zijn Romeinse vondsten in het kasteel van Ioannina gedaan, een bewijs dat er hier onafgebroken mensen hebben gewoond. De stad zou in de 6e eeuw door Justinianus zijn gesticht. Aan het einde van de 11e eeuw werd het gebied geplunderd door Normandiërs maar in 1108 weer bevrijd door de Byzantijnse keizer Alexios Komninos.

In de 13e eeuw werd het despotaat Epirus opgericht en de stad Ioannina werd de op een na belangrijkste stad van Epirus, na Arta. Daarna viel de regio in handen van Servische en Italiaanse heersers en kende de regio een aanzienlijke economische en spirituele welvaart. In 1430 werd de stad door de Ottomanen (Sinan Pasha) veroverd. Er werd een schriftelijke overeenkomst ondertekend om veel privileges van de inwoners, voornamelijk eigendommen en kerkelijke, te respecteren.

Op 21 februari 1913, na de Balkanoorlogen, heeft Essat Pasha uiteindelijk de stad overgedragen aan het Griekse leger.

Identiteit bewaard
Ioannina heeft een rijke geschiedenis. Dat zie je aan de kerken met de bewonderenswaardige architectuur, de moskeeën en de synagoge, een van de belangrijkste in Griekenland. Dit alles getuigt van het multiculturele karakter van de stad, want christenen, moslims en joden hebben naast elkaar geleefd, vooral tijdens het bewind van Ali Pasha.

De bevolkingsuitwisseling tussen Griekenland - Turkije en de uitroeiing van de meeste Joden door de Duitsers veranderde de bevolkingssamenstelling. Misschien zijn er vandaag de dag geen moslims en geen joden meer, toch heeft de stad haar identiteit bewaard. Tegenwoordig zijn er vier moskeeën, waarvan er drie zeer goed bewaard zijn gebleven, terwijl de joodse synagoge, gebouwd in 1826, nog steeds bestaat en de grootste en mooiste van de overgebleven religieuze gebouwen is van de Griekse joden onder de heerschappij van Ali Pasha.

Wie was Ali Pasha (1741 - 1822)?
Ali Pasha was de langstzittende heerser van Epirus tijdens het Ottomaanse rijk. Hij begon zijn activiteit als overvaller en slaagde erin om in de hiërarchie te komen en uiteindelijk Pasha van Ioannina te worden. Ali Pasha werd omstreeks 1740 geboren in Tepeleni (Albanië, vandaar de naam Tepelenlis). Zijn moeder was Chamko, zij was van Griekse afkomst en Grieks sprekend, Chamko was dochter van de Bey van Konitsa. Haar familie bekeerde zich tot de islam om privileges in het Epirus-gebied te verwerven.

Ali Pasha ging de geschiedenis in vanwege zijn martelingen en wreedheden, maar ook vanwege zijn werken. Zijn voorouders waren plunderaars en het zelfde pad als zijn voorouders volgde Ali Pasha ook en zo creëerde hij zijn eigen bende. In 1820 werd hij door Sultan Mahmud II beschuldigd van hoogverraad. Mahmud, die de 30e sultan van het Ottomaanse Rijk was, stuurde een leger naar Ioannina, dat twee jaar lang belegerd werd en waarbij Ali Pasha verslagen en vermoord werd.
Het kasteel van Ioannina: het kasteel van Ioannina ligt op het zuidoostelijke puntje van de stad, op een klein rotsachtig schiereiland van het Pamvotida-meer. Het huidige vestingwerk dateert grotendeels uit de de late Ottomaanse periode, maar bevat ook reeds bestaande Byzantijnse elementen.

Het Archeologisch Museum: het Archeologisch Museum van Ioannina toont exposities van de belangrijkste vondsten uit heel Epirus. In het museum worden o.a. vondsten van opgravingen uit de oudheid tentoongesteld. Voorwerpen die bijvoorbeeld bij de opgravingen van Kokkinopelos, Asprochaliko, en Kastritsa zijn gevonden maar ook vondsten van de opgravingen van Dodoni, de rivier Acheron en Vitsa.

Het Byzantijns Museum: dit museum is gehuisvest in een van de gebouwen in het kasteel van Ioannina. De collectie bevat zilveren voorwerpen, vroegchristelijke en Byzantijnse sculpturen, vondsten van opgravingen uit Arta, aardewerk, manuscripten en vroege edities van gedrukte boeken, post-Byzantijnse iconen en zilveren voorwerpen.

Het Vreli Museum: 14 kilometer ten zuiden van Ioannina, in Mouzaki, is het museum van Vrelli waar de geschiedenis van Griekenland herleeft in de vorm van wassen beelden. Hier zie je levensgrote wassenbeelden van persoonlijkheden en scènes uit de periode voorafgaand aan de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog (1611 -1821).

Het Gemeentelijk Museum van Ioannina: het museum is gehuisvest in de voormalige moskee van Aslan Pasha. In het museum zijn mooie collecties juwelen, textiel en traditionele kostuums te zien.

Volkenkundig Museum: rijke collectie met mooie voorbeelden van lokale ambachten en kleding.

De grotten van Perama: de grootste en oudste grotten met indrukwekkende stalagmieten en stalactieten bevinden zich in Perama, 4 kilometer ten noordoosten van de stad.

Geschreven door 2021-frankrijk