Vanacht geslapen onder begeleiding van muziek. Het was om een uur of 02.00 uur afgelopen. Toch tussendoor nog kunnen slapen. Om 08.00 uit liep de wekker af en om 09.00 waren we reis klaar. We gaan nu naar Goslar. Hoe anders is het t.o.v ons vertrek. De velden zijn geel van de droogte , de bomen vol blad en groen. Geen sneeuw maar 30 graden. Wat veranderd er veel in 3 maanden.
We kwamen om ongeveer 13.30 uur aan. Met de benenwagen naar het stadje toe. Het bestaat al 1000 jaar en heeft niet te leiden gehad van de tweede wereldoorlog. Het is een bijzondere mooie stad. Er met veel plezier rond gelopen en... rond getreind. We hebben ons in een treintje laten rondrijden. Leuk hoor. Je kreeg in het Duits allerlei informatie over de stad te horen met een bandje. Een acteur had het ingesproken. We verstonden niet veel omdat we direct achter de motor zaten. Nog een heerlijke apfel strudel gegeten. Lands eer landswijs. Bij terugkomst nog praatje gemaakt met een Zweedse dame. Met haar camper vergeleken rijden we in een kleine camper.





Stadstours met het treintje van Goslar
In 35 minuten rijdt u 6,5 km door de 1000 jaar oude binnenstad en krijgt u interessante informatie over de geschiedenis en mijnbouw van Goslar.

De rondleidingen beginnen voor de noordelijke toren van de Marktkirche. De reis voert je langs de oude stadsmuur, langs gebouwen met een rijke geschiedenis en het keizerlijk paleis. Je kunt alles gemakkelijk verkennen, foto's maken en ook belangrijke achtergrondinformatie ontvangen.

Goslar is misschien wel de bijzonderste stad van de Harz. Het begon allemaal al in de Romeinse tijd met de ertsmijnbouw, waar de gehele Harz beroemd om is. De stad is waarschijnlijk gesticht in 922 door Hendrik I, die kort daarvoor in Quedlinburg tot keizer gekroond was. De eerste vermelding van Goslar is echter pas van 976. Goslar en het nabijgelegen mijnbouwgebied Rammelsberg op de noordelijke rand van de Harz, zijn sinds 1992 werelderfgoed van UNESCO. Sinds 2010 is aan het lijstje van het werelderfgoed ook het waterschap van de Oberharz toegevoegd. Dit waterschap is het grootste en belangrijkste systeem van vijvers en grachten ter wereld.


De naam van de stad Goslar is verbonden met het begin van het eerste Duitse keizerrijk in de tiende eeuw. Tot het midden van de dertiende eeuw was Goslar een palts, een van de belangrijkste verblijfplaatsen van de Duitse keizers. Een palts is een officieel paleis van de keizer dat echter niet als vesting dienst doet. Van de keizerlijke palts zijn tegenwoordig nog grote delen bewaard gebleven en vakkundig gerestaureerd. Daartoe behoort ook het hoofdgebouw van twee verdiepingen, dat met zijn 54 meter lengte en 18 meter breedte indertijd het grootste niet religieuze gebouw van Duitsland was. Verder is het voorvertrek van de voormalige domkerk bewaard gebleven. Hierin staat een kopie van de keizerstroon opgesteld, afkomstig uit de verdwenen kloosterkerk. Het gebouw waar ook standbeelden van verschillende keizers te vinden zijn, is een van de trekpleisters van het werelderfgoed. Ook de bouw van het waterschap is al in de middeleeuwen begonnen en het is meer dan 800 jaar de belangrijkste energiebron geweest voor de mijnbouw in Goslar. Tegenwoordig resteren nog 107 vijvers, 310 km grachten, 30 km ondergrondse waterlopen, waarvan het merendeel nog in bedrijf is. Op de verschillende wandelpaden kunt u het samengaan van cultuur en natuur in dit gebied beleven.

De mijnbouw die in Goslar al sinds minstens 968 plaatsvond op de Rammelberg, even buiten de stadspoorten, vormde een van de belangrijkste inkomstenbronnen van de stad. Niet verwonderlijk dan ook dat de afgunst op die rijkdom tot talrijke schermutselingen aanleiding heeft gegeven. In 1988 werd de mijnbouw uiteindelijk gestopt en werd het terrein op de Rammelsberg een mijnbouwmuseum. In dit unieke museum wordt meer dan duizend jaar geschiedenis getoond. Sinds 2012 worden er bij Goslar weer proefboringen gedaan om te onderzoeken of de mijnbouw niet hervat kan worden.

Bezienswaardig in Goslar
De historische binnenstad van Goslar herbergt tal van monumenten die een bezoek waard zijn. Sinds 1992 staat het gehele oude deel van de stad op de werelderfgoedlijst van de UNESCO.

Geschreven door 2021-frankrijk