Vandaag wat lang aan het dubben geweest over of we door gaan rijden of niet. Het waait overal op het eiland hard. Op de huidige plek waait het minst, maar nog wel zo hard dat het niet aangenaam is. Daarom toch gekozen om verder te rijden. Maar voordat we weggaan eerst nog even een wandeling doen. Deze wandeling ging over de geasfalteerde weg wat niet zo boeiend was. De wandeling werd daarom ingekort en al vlot gingen we weer camperwaarts. Na de wandeling gaan we op weg naar Nea Styra.
De route naar Nea Styra was kort maar mooi.
Na een uur waren we er. O, wat waaide het daar. Mijn mobiel werd zowat uit mijn handen geblazen tijdens het fotograferen. Nog overal gekeken of er een beschuttere plek was. Dat ging niet. Dorpje was leuk en de zee prachtig, zij bestond uit allerlei tinten blauw. Nog koffie gedronken op een afgeschermd terras, Theo een biertje en samen een appeltaartje gedeeld. Later nog maar keer bij een andere tent binnen wat gedronken. Hier koste het biertje bijna 2x zo duur als de eerste, tot verontwaardiging van Theo.



Nea Styra is vandaag uitgegroeid tot een zomerresort met grote vooruitzichten voor verdere ontwikkeling. Ooit was het echter niets meer dan de zeehaven van Styra en een prachtige kust. De eerste nederzetting met de naam Gkisouri, werd gebouwd in 1895. Het kreeg de naam Nea Styra in 1940.
Tegenwoordig wordt Nea Styra bediend door een van de veerboten die het zuiden van Evia verbinden met de kusten van Oost-Attica. Er zijn ook regelmatige autoveerboten van en naar Agia Marina aan de overkant.

Geschreven door 2021-frankrijk