Vandaag niet rijden, toch vroeg wakker , nog maar even wat langer sluimeren, dat kan nu.
Het weer is bij het op staan , net of de duivel ermee speelt, juist nu: zware bewolking. Maar je weet maar nooit , het knapt vast op. Tassen met strandspullen in gepakt inclusief zonnebrand. Gezien het weer eerst maar gaan fietsen. Diverse supermark ( jes) bezocht voor een gewenst artikel voor Rogier.
De lunch genuttigd bij een terras waar we voorbij gaande bezoeken aan de stad ook gegeten hebben. Een dame van onze leeftijd sprak ons aan. Ze kon Engels omdat ze aan de Sorbonne in Parijs had gewerkt. Haar ouders , beide in leven , hadden een huisje gekocht voor haar in Argeles sur Mer. Ze had op het terras met hun afgesproken. En hoe oud men ook is, zelfs als je voorbij de 60 jaren telt, men past je aan, vooral aan je ouders: tegen de afgesproken tijd met haar ouders bracht ze haar glas weg en leegde haar asbak: haar moeder zou anders kommetaar hebben. De dame gaf ons tips over het eten van wat erg lekker was. Hetty ging hierin mee en nam de aanbevolen salade. Wat was dat lekker. De salade was goed gevuld met allerlei heerlijke vruchten van de zee. Van het terras naar de zee, nog steeds in de hoop dat het weer zou opknappen , nee dus, er was geen kip noch mens te bekennen ( wel meeuwen)en de zon bleef zich niet zien en het bleef maar hard waaien. Tussendoor kwam Theo erachter dat de maaltijd 2 x was verrekend, gauw terug om dit op te lossen. We kregen het teveel betaalde weer terug zonder geharrewar. Park nog geprobeerd of het daar wat minder waaide maar dat bleek ook geen optie. Maar terug naar de Campert, windscherm opgezet en dat was onze rustdag, uit frustratie nog zak chips genuttigd en de mensen beloert. Er kwam een Campert aan, wat eigenlijk een vrachtauto was en die kon ondanks zijn grote een plek vinden.
Hoewel het een enorm gevaarte was kon het net als een kermiswagen ook nog een zijkant zich uitvouwen. Wat zal ik graag de binnenkant willen zien.

Geschreven door 2021-frankrijk