We verlaten het Yasser Arafat museum waar de geschiedenis van het Palestijnse volk en hun relatie met de Joodse staat en de buurlanden is weergegeven. Het bezoek heeft ons beiden overrompeld. Natuurlijk is er een verheerlijkt beeld opgehangen van de eerste Palestijnse president. Hij was bij leven omstreden. Van terrorist tot nobelprijswinnaar (1994) voor de vrede samen met Rabin en Peres van Israëlische kant. Wat blijft hangen zijn de vele moorden die extremisten plegen op leiders die de vrede zoeken. Rabin in 1995 is een gekend voorbeeld.

Wederzijds geweld tussen Palestijnse en Joodse burgers, het dagelijks geweld van de Israëlische bezetting , van de nederzettingen in bezet gebied, de bouw van de muur...en de laatste verkiezingsuitslag. Vrede is verder weg dan ooit. En dan op het laatst van de tentoonstelling is er het iconische beeld van het meisje met de ballonnen, geïnspireerd op een tekening van de straatkunstenaar Banksy. Het meisje vliegt over de muur met een tros ballonnen : onschuld en hoop gaan samen. Krop in de keel.

In de namiddag wandelen we naar het park der naties. Een bereidwillige bewoner heeft het in het Arabisch in ons klein notaboekje geschreven. Al vragend belanden we in een klein parkje met kunstwerken. Het ligt in de wijk van de Palestijnse ministeries.

En toch voelt Rammalah als een warme deken. "De mensen zijn super aardig en er wordt hard gewerkt aan een betere toekomst met meer welvaart" zegt Ine.
Zij geeft een geplukte bloem aan een militair die op wacht staat voor een ministerie. Een grote glimlach verandert zijn ernstig gezicht.

Geschreven door Wandelmaten.jeruzalem