Verrassing. We zien prachtige fresco's op de muren van een jachtpaviljoen(Qusayr Alta ). Er staan menselijke figuren op. Heel verwonderlijk want de islam laat geen afbeeldingen toe van mensen. Een prachtig vrouwelijk naakt dat aan een renaissance afbeelding doet denken siert een wand. Het zou de lievelingsvrouw zijn van de heerser. Niet voor niets is dit cultureel werelderfgoed.

Wij zijn met zijn drieën in het complex. Aldin, een Duitser met Roemeense roots die in Amsterdam werkt is de derde passagier van onze kastelentrip in het oostelijk deel van Jordanië richting Irak. Oman is de naam van onze chauffeur.

En dan is het uit met ons geluk. Twee busladingen Italianen en Spanjaarden vullen de kleine ruimte. Ach, iedereen heeft recht op zijn cultuurbeleving. De toeristische industrie zorgt voor werkgelegenheid en middelen om aan restauratie te doen. We proberen met onze auto de massa voor te zijn bij de volgende kastelen en dat lukt aardig.

We maken een stop in een ambachtelijke bakkerij. We genieten van vers gebakken brood met zaa'tar (plaatselijk kruidenmengsel met voornamelijk tijm) en schapenkaas. Op weg naar het laatste kasteel rijden we langs twee gigantische Syrische vluchtelingenkampen. Ze hebben alles zegt onze chauffeur: scholen, huisjes met airco, hospitaal enz. Alleen kunnen ze blijkbaar niet vrij hun kampen verlaten. Volgens de VN vluchtelingenorganisatie zijn er 676,621 geregistreerde vluchtelingen in het land op een bevolking van 10 300 000.
We worden er stil van.

Met de hulp van Ine koop ik een nieuwe broek. De oude is volgens mij totaal versleten. Volgens Ine die net terug keert van de wasserij zou ze nog te maken zijn. Wait and see. Het ritme van het pelgrimeren is een beetje gebroken.

Geschreven door Wandelmaten.jeruzalem