We lopen samen met Katherina door de indrukwekkende kloof van de Wadi Alqalt langs een ezelpad richting Sint Jorisklooster. Het duurt gelukkig lang vooraleer we wandelaars zien in de omgekeerde richting. We komen langs oude kluizen. In één ervan zit nog een kluizenaar in zijn hermitage.

Na een tocht van anderhalf uur komen we in het klooster aan. Ik verlies mijn medepelgrims uit het oog wanneer ik een oude bekende zie. Björk, de Noor, die ik gisteren in het hostel tegen kwam. Een ware asceet op weg naar Jeruzalem. Hij heeft deze nacht buiten geslapen. Dat doet hij meer. Vooraleer hij in het hostel kwam had hij een 10 daagse buitenslaapperiode achter de rug.' Of ik op reis waarachtige spirituele personen ben tegengekomen' vraagt hij mij. 'Ongetwijfeld' zeg ik en ik vertel hem over mijn ervaringen op de weg. Ik denk dat we hem nog gaan zien op de sufitrail.

Van ons plan om verder te lopen komt niets terecht. Een gids vertelt dat er regen op komst is en onweer. Langs de wadi lopen is te gevaarlijk. Er zijn meer mensen verdronken in de woestijn dan op zee luidt een bedoeïenen wijsheid.

We wandelen terug en hebben een gezellige picknick in de schaduw van een rotshol.

Op weg naar het hostel redt Ine een jong hondje het leven. Het hondje kroop onder een stukje karton naar de weg waarop zwaar verkeer dendert. Liefdevol zet Ine hem terug bij zijn nest op een vuilnisbelt.

En het is ons gelukt een kamer te boeken in het Bridgettine Sisters Monastery. Vijf dagen Jeruzalem staan op het programma. Eerst nog de laatste stappen doen.

Geschreven door Wandelmaten.jeruzalem