Wat is het stil. Het getik van onze stokken en het geluid van wandelschoenen op stenen. Meer niet. We zijn in de woestijn. De pracht van de leegte. Een groene struik verandert in onze verbeelding in de brandende doornstruik van Mozes.

Het is niet te warm (25 graden?). We hebben 4 liter water bij. Dat blijkt voldoende te zijn. We krijgen het gezelschap van vele vliegen. Op onze paden liggen uitwerpselen van geiten en schapen.Vinden onze vliegjes daar hun voedsel? Na een tijdje lopen we door een kamp van nomaden (bedoeïenen). Voor het eerst vraagt een vrouw ons geld. Zij heeft een kind op de arm dat vol vliegen zit. Ine is ontdaan van het zicht. Daar komen twee jongens met een kudde schapen aan. Zij gebaren vanuit de hoogte dat we opzij moeten gaan. Wij wachten geduldig af. Vriendelijk vragen we of we een foto mogen maken. Jawel dat kan maar money aub.

We steken een klein beekje over. Dat vinden we speciaal in deze omgeving. Bij binnenkomst van het plaatsje Swemeh valt een bende straatkinderen ons lastig. Zij hebben goed naar Abba geluisterd: money money. Dat komt er niet. Een gefrustreerde gooit dan maar een steen die mijn kuit raakt. Ik kan het boefje niet vangen met een rugzak op van 10 kg plus.

Ons Ramada Resort geraken we zonder twee controles niet binnen. Er komt zelfs een scanner aan te pas. Alle leed is snel geleden. Mijn immervrolijke gezellin is reeds vlug op weg naar de zwempool. Het busje brengt haar ook naar de dode zee. Bij terugkomst ruikt ze naar jodium.

Geschreven door Wandelmaten.jeruzalem