De taxichauffeur, die ons naar het noordelijke busstation brengt doet ons het voorstel om ons naar het startpunt te brengen 90 km verderop.Ine is sceptisch maar ik stem toe om pragmatische redenen. Zo kunnen we vandaag nog een eerste tocht doen. De man houdt zich niet aan de afgesproken prijs en zet ons aan de rand van het stadje af. Vervelend.

Ine zwaait naar kinderen die hun vader helpen bij het oogsten van de olijven. Ze vraagt of ze op de foto mogen. De vader stemt toe. Ik leg hem uit wat we doen en gebruik het woord Israël. De man corrigeert mij vriendelijk.: 'je gaat naar Palestina en de inwoners van Israël moeten terug naar Europa'. Dat vat kernachtig samen hoe velen hier denken lijkt mij. We gaan naar al-Qoeds (Arabisch voor Jeruzalem) is mijn introductie in het vervolg. Luisteren naar verhalen is zoveel interessanter. En bevalt je iets niet, stel dan vragen.

Het is warm (30 graden) en windstil. Hotel Petra Farm is gesloten. Nadat ik de conciërge een door Google vertaalde introductiebrief laat lezen mogen we in de conciërgewoning blijven slapen. We besluiten niet op zijn vriendelijk aanbod in te gaan. Ine heeft zich nog niet getransformeerd tot pelgrim 2.0.

Een vriendelijke mijnheer neemt ons mee naar het centrum van het drukke Irbid. Van daaruit lopen we twee vermoeiende laatste kilometers naar een hotel.

Ine valt als een blok in slaap rond 20 uur. Nieuwe krachten, nieuwe horizonten morgen.

Geschreven door Wandelmaten.jeruzalem